Αθώος για τον βιασμό, ένοχος για αποπλάνηση

ΤΟ ΜΙΚΤΟ ΟΡΚΩΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΛΑΡΙΣΑΣ, ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΝΕΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ, ΕΚΡΙΝΕ ΑΘΩΟ 50ΧΡΟΝΟ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕΙ ΣΕ ΚΑΘΕΙΡΞΗ ΓΙΑ ΒΙΑΣΜΟ ΚΑΙ ΑΠΟΠΛΑΝΗΣΗ ΑΝΗΛΙΚΟΥ

Αθώος για την κατηγορία του βιασμού σε βάρος 14χρονου, κρίθηκε χθες από το Μικτό Ορκωτό Εφετείο (ΜΟΕ) Λάρισας ένας 50χρονος από την Καρδίτσα. Ο 50χρονος τον περασμένο Νοέμβριο καταδικάστηκε από το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Λάρισας κατηγορούμενος για βιασμό και αποπλάνηση ανηλίκου, αλλά επί της απόφασης από το ΣΤ’ Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου ασκήθηκε μερική αναίρεση και ειδικότερα για το σκέλος του βιασμού παραπέμποντας εκ νέου την υπόθεση στο ΜΟΕ Λάρισας.

Πρόκειται για μία από τις πρώτες υποθέσεις που εξετάστηκαν σε δικαστήρια της περιοχής και μάλιστα μετά από αναιρετική απόφαση, η οποία βασίστηκε στον νέο Ποινικό Κώδικα και στο άρθρο 336 που αφορά τον βιασμό όπου μεταξύ άλλων γίνεται λόγος για «γενετήσια πράξη χωρίς τη συναίνεση του παθόντος».
Ο εισαγγελέας της έδρας και διευθύνων την Εισαγγελία Εφετών Λάρισας, Σταμ. Δασκαλόπουλος κατά την αγόρευσή του χθες σημείωσε μεταξύ άλλων, ότι το έγκλημα του βιασμού επανακαθορίστηκε στον νέο Ποινικό Κώδικα και προβλέφθηκαν δύο τρόποι τέλεσής του. Ο ένας όπως ίσχυε στο παρελθόν όπου εκεί απαιτείται σωματική βία ή απειλή σωματικής βίας για να καμφθεί η αντίσταση του θύματος και ο δεύτερος αποτελεί νέα μορφή κατά την οποία δεν απαιτείται να υπάρχει σωματική βία ή απειλή σωματικής βίας, αλλά αρκεί να απουσιάζει η συναίνεση του θύματος στην ερωτική πράξη.
Για να προσθέσει ότι η συγκεκριμένη συμπεριφορά του δράστη υπάγεται στη νέα μορφή, εκείνη του βιασμού όπου δεν υπάρχει σωματική βία ή απειλή κατά της ζωής, αλλά λείπει η συναίνεση, όπου δηλαδή δεν συναινεί ο παθών στην πράξη.
Σημειώνοντας τέλος ότι σωματική βία ή απειλή σωματικής βίας κατά του ανηλίκου δεν αποδείχτηκε, πρότεινε την απαλλαγή του κατηγορουμένου επειδή αυτός ο νέος τρόπος στον Ποινικό Κώδικα δεν προβλεπόταν κατά τον χρόνο τέλεσης της πράξης το 2013.
Τελικά το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Λάρισας επαναλαμβάνοντας χθες τη διαδικασία με καταθέσεις μαρτύρων και θύματος (σ.σ. ο κατηγορούμενος εκπροσωπήθηκε από τον συνήγορό του) κήρυξε αθώο τον 50χρονο για βιασμό. Να αποσαφηνιστεί πως ο 50χρονος έχει αμετάκλητα κριθεί ένοχος για την κατηγορία της αποπλάνησης, κατηγορία που δεν εξετάστηκε στο χθεσινό δικαστήριο αφού, όπως προαναφέρθηκε, η αναιρετική απόφαση αφορούσε μόνο τον βιασμό.
Υπενθυμίζεται πως ο 50χρονος τον περασμένο Νοέμβριο είχε καταδικαστεί από το ΜΟΕ Λάρισας σε συνολική ποινή κάθειρξης 7 ετών, εκ των οποίων τα έξι έτη αφορούσαν τον βιασμό και το ένα έτος στην αποπλάνηση ανηλίκου, οπότε μετά και τη χθεσινή εξέλιξη ο 50χρονος ουσιαστικά είναι ελεύθερος.
ΝΕΟΣ ΠΟΙΝΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ
Όπως είναι γνωστό το θέμα των αλλαγών του Ποινικού Κώδικα έχει προκαλέσει και πολιτική αντιπαράθεση στη Βουλή, με αφορμή αντιδράσεις για το θέμα του βιασμού και ειδικότερα στο σκέλος της συναίνεσης του παθόντος.
Διευκρινίζεται ότι στο άρθρο 336 (Βιασμός) του νέου Ποινικού Κώδικα, στην πρώτη παράγραφο σημειώνεται ότι «όποιος με σωματική βία ή με απειλή σοβαρού και άμεσου κινδύνου ζωής ή σωματικής ακεραιότητας εξαναγκάζει άλλον σε επιχείρηση ή ανοχή γενετήσιας πράξης τιμωρείται με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών» και στην τέταρτη παράγραφο σημειώνεται ότι «όποιος, εκτός από την περίπτωση της παραγράφου 1, επιχειρεί γενετήσια πράξη χωρίς τη συναίνεση του παθόντος, τιμωρείται με κάθειρξη έως δέκα έτη».
ΣΥΝΑΙΝΕΤΙΚΗ Η ΣΥΝΕΥΡΕΣΗ
Στην αναιρετική απόφαση του Αρείου Πάγου, μεταξύ άλλων, σημειώνεται πως το ΜΟΕ Λάρισας, με τη σύνθεση του περασμένου Νοεμβρίου, «το Δικαστήριο της ουσίας, δεν διέλαβε στην απόφασή του, όσον αφορά στην αξιόποινη πράξη του βιασμού, την απαιτούμενη από τις ανωτέρω διατάζεις του Συντάγματος και του ΚΠοινΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού δεν εκθέτει σ' αυτή με σαφήνεια, πληρότητα, χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά και κατά τρόπο επιτρέποντα τον αναιρετικό έλεγχο, τα πραγματικά περιστατικά, που αποδείχθηκαν από την ακροαματική διαδικασία και συγκροτούν, την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση της αξιόποινης πράξης του βιασμού, τις αποδείξεις από τις οποίες συνήγαγε τα περιστατικά αυτά και τους συλλογισμούς με βάση τους οποίους έκανε την υπαγωγή του στην ουσιαστική ποινική πράξη του άρθρου 336 ΠΚ πάρ. 1,2 ΠΚ, την οποία ερμήνευσε και εφάρμοσε εσφαλμένα, παραβιάζοντας την εκ πλαγίου με ασαφή, ελλιπή και μη προσήκουσα αιτιολογία και έτσι, στέρησε την απόφαση από νόμιμη βάση.
Ειδικότερα δεν προκύπτει από το σκεπτικό της απόφασης κατά τρόπο αναμφίβολο ότι το Δικαστήριο της ουσίας έλαβε υπόψη του για τον σχηματισμό της δικανικής του πεποίθησης και συνεκτίμησε το περιεχόμενο όλων των αποδεικτικών μέσων.
Συγκεκριμένα από την επιτρεπτή επισκόπηση των πρακτικών της προσβαλλόμενης απόφασης προκύπτει ότι το δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη του και δεν συνεκτίμησε το περιεχόμενο των κρίσιμων μαρτυρικών καταθέσεων της ακροαματικής διαδικασίας ιδιαίτερα του πρώτου βαθμού» του παθόντος «από τις οποίες προέκυπτε ότι δεν συνέτρεχαν τα στοιχεία που συγκροτούν την αξιόποινη πράξη του βιασμού σε βάρος του, όπως η έννοια τούτου επανακαθορίστηκε με τον νέο ΠΚ και συγκεκριμένα της χρήσης σωματικής βίας ή απειλής σοβαρού και άμεσου κινδύνου ζωής ή σωματικής ακεραιότητας ή αμφοτέρων. Αντίθετα, αποτυπώνεται με σαφήνεια ότι οι εκατέρωθεν ενεργηθείσες γενετήσιες πράξεις, ήταν προϊόν συναίνεσης αυτού, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί το Δικαστήριο της ουσίας σε συμπέρασμα που περιέχει ασάφειες και λογικά κενά, που καθιστούν την αιτιολογία ελλιπή και αντιφατική».
«Στερείται, επίσης η προσβαλλομένη απόφαση της ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας» για τα «ανωτέρω αναφερόμενα ζητήματα, τα οποία αναιρούν τα στοιχεία της αξιόποινης πράξης του βιασμού. Ειδικότερα, όσον αφορά την πρώτη των αναφερομένων μερικοτέρων πράξεων του φερομένου ως τελεσθέντος βιασμού» (σ.σ. αναφέρεται η σεξουαλική πράξη) «που φέρεται ότι έκανε» στον 14χρονο «δεν περιγράφεται ουδεμία πράξη σωματικής βίας εναντίον του τελευταίου και μάλιστα ακατανίκητη ή απειλή σοβαρού και άμεσου κινδύνου ζωής ή σωματικής ακεραιότητας ή αμφοτέρων ώστε δι' αυτών γα τελεστεί ο βιασμός, δεν περιγράφεται δε και oυδεμία δική του αντίσταση στην οποία αυτός προέβη προς απόκρουση της βίας και της πίεσης, που φέρεται ότι του ασκήθηκε» καταλήγει ο Αρειος Πάγος παραπέμποντας την υπόθεση ως προς το αναιρούμενο μέρος.
«ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΤΟΥ 2013»
Το 2013, όπως σημειώνεται και στο κατηγορητήριο, ο 50χρονος προσκάλεσε στο σπίτι του τον 14χρονο που έκανε μάλιστα παρέα με την κόρη του, έχοντας την εντύπωση πως θα συναντούσε τη φίλη του λόγω και των διακοπών του Πάσχα.
Η αληθινή πρόθεση του 50χρονου αποκαλύφθηκε αμέσως όταν επέστρεψε στο σαλόνι τυλιγμένος μόνο με μια πετσέτα για να αποπλανήσει τελικά το ανήλικο αγόρι, ικανοποιώντας τις δικές του ερωτικές επιθυμίες, ακόμη και όταν ο μαθητής της Β’ Γυμνασίου δήλωνε πως αισθανόταν «αηδία». Ο 50χρονος κατά την απολογία του στο προηγούμενο δικαστήριο είχε τονίσει, μεταξύ άλλων, πως όλα αυτά για τα οποία κατηγορούνταν είναι προϊόν «μυθοπλασίας» με το θύμα του, ενήλικας πλέον, να επαναλαμβάνει όσα είχε καταθέσει και πρωτόδικα, με αποτέλεσμα ο 50χρονος να οδηγηθεί τελικά στις Φυλακές.
Β. ΚΑΚΑΡΑΣ