«Η Πολιτεία να στηρίξει πραγματικά την αγρότισσα»

Η ΑΜΠΕΛΩΝΙΤΙΣΣΑ ΒΑΪΤΣΑ ΝΤΑΛΑΜΠΥΡΑ ΣΤΕΛΝΕΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΧΩΡΑΦΙ

Η 15η Οκτωβρίου έχει καθιερωθεί ως ημέρα αφιερωμένη στην Ελληνίδα αγρότισσα. Είναι ημέρα γιορτής για τη γυναίκα της υπαίθρου και η Πολιτεία συνηθίζει να την τιμά με πολλές δηλώσεις συμπαράστασης και μηνύματα στήριξης, ενώ όταν το επέτρεπαν οι συνθήκες γίνονταν και οι

σχετικές εκδηλώσεις. Αν και μέρα γιορτινή και βροχερή η χθεσινή, η Αμπελωνίτισσα αγρότισσα Βαΐτσα Νταλαμπύρα «χτύπησε» υπερωρίες για μία ακόμα ημέρα στο χωράφι.
Εκεί τη συνάντησε η «Ε» και της ζήτησε να στείλει το δικό της μήνυμα προς την Πολιτεία: Καλές είναι οι δηλώσεις που εξυμνούν την Ελληνίδα αγρότισσα, γιατί όλα όσα γράφονται περί «ηρωισμού και σημαντικής προσφοράς» είναι πραγματικότητα. Κάποια στιγμή όμως, όλα αυτά τα λόγια πρέπει να μετατραπούν σε πράξη σε έργα.
Να μας βοηθήσουν επιτέλους να αποκτήσουμε μία πιο εύκολη πρόσβαση στην απόκτηση μηχανημάτων, τα οποία θα κάνουν την καθημερινότητά μας πιο ανθρώπινη και εύκολη και θα βοηθήσουν και στην ποιότητα των προϊόντων. Αυτήν τη στιγμή δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα να ανανεώνουμε τα μηχανήματα και η χρηματοδότηση από τις τράπεζες ολοένα και δυσκολεύει. Φυσικά ό,τι ισχύει για τα προβλήματα του πρωτογενούς τομέα και σχετίζεται με τη μείωση του κόστους παραγωγής, αφορά και εμάς τις αγρότισσες».
*Η Βαΐτσα Νταλαμπύρα σπούδασε νοσηλευτική, αλλά πολύ γρήγορα αφιερώθηκε στην Ελληνική γεωργία.
Είναι κατά κύριο επάγγελμα αγρότισσα και καλλιεργεί στον Αμπελώνα αμπέλια, σιτάρι, καλαμπόκι. Δυστυχώς λόγω ενός εργατικού ατυχήματος ο σύζυγός της είναι σε αναπηρικό καρότσι, με αποτέλεσμα όλες οι εργασίες να γίνονται από την ίδια. Ιδιαίτερα στην αμπελοκαλλιέργεια που είναι απαιτητική και απαιτεί αρκετές χειρωνακτικές εργασίες, ορισμένες φορές η επιμονή της είναι αξιοθαύμαστη: Όλα περνούν από τα χέρια μου, κλάδεμα, καθάρισμα, συγκομιδή, τύλιγμα στα βλαστάρια, κ.λπ. Εννοείται ότι πρέπει να βρεθεί χρόνος, μέσα στην ημέρα και για τη φροντίδα του 10χρονου παιδιού της, αλλά και για να ολοκληρώσει τις δουλειές του σπιτιού.
«Μπορεί όλα αυτά να μην αμείβονται οικονομικά, αλλά στο τέλος της ημέρας υπάρχει η ηθική ικανοποίηση ότι είμαι αφεντικό του εαυτού μου, βρίσκομαι στο χωράφι που τόσο αγαπώ, είμαι μαζί με την οικογένειά μου» δηλώνει χαμογελαστή η Αμπελωνίτισσα και συμπληρώνει: «Το θετικό για τις Ελληνίδες αγρότισσες είναι ότι πλέον έχει αλλάξει στάση η ελληνική κοινωνία απέναντί τους. Παλιότερα, με την πατριαρχική οικογένεια δύσκολα θα έβλεπες μία γυναίκα να οδηγεί τρακτέρ. Τώρα ιδιαίτερα στην επαρχία αυτό παύει να αποτελεί είδηση. Χρόνο με τον χρόνο έχουμε ισότιμο ρόλο στον πρωτογενή τομέα, μας εμπιστεύονται ολοένα και περισσότεροι, μας σέβονται. Εάν μας ενισχύσει και μας στηρίξει η Πολιτεία, μπορούμε να αισιοδοξούμε» κατέληξε.
Γ. Ρούστας