Στεγαστική πολιτική κινήτρων για νέα ζευγάρια ζητά ο Κόκκαλης

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ ΣΕ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ

Σειρά ενστάσεων στο νομοσχέδιο που αφορά διατάξεις του Υπουργείου Δικαιοσύνης έθεσε από το βήμα της Βουλής, ο βουλευτής Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. κ. Βασίλης Κόκκαλης. Επιπρόσθετα, ο κ. Κόκκαλης στάθηκε ιδιαίτερα και στην ανάγκη η κυβέρνηση να υιοθετήσει μία νέα στεγαστική πολιτική που να δίνει κίνητρα για απόκτηση πρώτης στέγης σε νέα ζευγάρια και όχι να περιορίζεται στην παροχή κινήτρων σ’ εκείνους που ούτως ή άλλως έχουν χρήματα να αγοράζουν σπίτια μέσω πλειστηριασμών.

Στην ομιλία του ο κ. Κόκκαλης ανέφερε: «Στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο δύο είναι τα βασικά θέματα για τα οποία έχουμε σοβαρότατες ενστάσεις.
Πιλοτική δίκη. Στη χώρα μας ως θεσμός είναι από το 2012 και είναι στο διοικητικό δίκαιο. Ισχύει και εφαρμόζεται. Έχουμε, όμως, σοβαρότατες ενστάσεις: Πρώτον, πολιτικές ενστάσεις. Όλες αυτές οι υποθέσεις, έχουν μια πολιτική και κοινωνική χροιά. Έχουν έναν αντίκτυπο στην κοινωνία, γιατί έχουν να κάνουν με ανθρώπους. Αποποιείται η Κυβέρνηση της πολιτικής ευθύνης, όχι μόνο για τη διαχείρισή τους, αλλά και για την επίλυση αυτών των θεμάτων και θα ασχολείται αποκλειστικά και μόνο η δικαιοσύνη.
Η δουλειά του δικαστή είναι να κρίνει τυπικά και αυστηρά. Για παράδειγμα, για τους δανειολήπτες στο ελβετικό φράγκο θα κρίνει, αφενός, την οικονομική ζημία που υφίσταται ένας συγκεκριμένος αριθμός προσώπων και, αφετέρου, τον «κλονισμό» -εάν θέλουμε το βάζουμε σε εισαγωγικά- του χρηματοπιστωτικού συστήματος, τον κλονισμό της εθνικής μας οικονομίας. Επειδή σέβομαι τη δικαιοσύνη, δεν θέλω να προδικάσω ποια αιτιολογία είναι η πρέπουσα και ποια θα αποφασιστεί.
Υπάρχουν, όμως, και νομικές ενστάσεις. Στερείται ο πολίτης τη δυνατότητα να διατυπώσει στον φυσικό του δικαστή, είτε αυτός είναι στην Κοζάνη, είτε στη Λάρισα, είτε στην Κατερίνη, την ένσταση ότι εν προκειμένω κατά την κρίση του αυτός ο νόμος είναι αντισυνταγματικός. Διότι για μας η εγγυοδοτική λειτουργία της δικαιοσύνης έγκειται στο ότι και το πλέον απομακρυσμένο ειρηνοδικείο να έχει τη δυνατότητα να κηρύξει έναν νόμο αντισυνταγματικό.
Η δεύτερη βασική ένσταση είναι οι πλειστηριασμοί. Το 83% των ενοικιαστών στη χώρα μας το 2018 έδινε το 40% του μισθού του για ενοίκιο, σύμφωνα με έκθεση της Eurostat. Σήμερα δίνει το 60% του μισθού. Θα πει κάποιος: «Και αυτό τι σχέση έχει τώρα με τους πλειστηριασμούς;».
Εσείς πανηγυρίζετε ότι η κτηματαγορά πηγαίνει πολύ καλά, ότι έχουν αυξηθεί οι τιμές, ότι κινείται η αγορά ακινήτων. Πανηγυρίζετε. Ερώτηση: Στους πλειστηριασμούς ποιοι αγοράζουν σπίτια; Οι έχοντες ή οι μη έχοντες; Γιατί απ’ το 100% να πηγαίνει στο 65%; Γιατί κάνετε έκπτωση σε αυτόν ο όποιος αγοράζει με πλειστηριασμό σπίτια και δεν δίνετε κίνητρα σε νέα ζευγάρια για να αγοράσουν σπίτι;
Υπάρχει και ένας νέος θεσμός τώρα. Η πλειοδοσία από κοινού. Ποιες εταιρείες, ποιοι θα είναι αυτοί οι πολλοί πλειοδότες; Δεν έπρεπε τουλάχιστον να γνωρίζουμε;
Γι’ αυτό και είναι αναγκαία μια νέα στεγαστική πολιτική. Να δώσετε κίνητρα όχι σε αυτούς οι οποίοι αγοράζουν, γιατί ούτως ή άλλως τα έχουν τα χρήματα, από τους πλειστηριασμούς. Να δώσετε κίνητρα σε νέα ζευγάρια για να καλύψουν το μεγάλο πρόβλημα της στέγης που υπάρχει στη χώρα μας».