Του Κ. Γκιάστα
Ο θόρυβός του χαρακτηριστικός. Το γύρισμά του συνεχές. Η δροσιά του σταθερή αλλά στιγμιαία. Ο ανεμιστήρας μπορεί να μπήκε για λίγο στην αποθήκη των σπιτιών μας και να θεωρήθηκε ξεπερασμένος όμως να που επέστρεψε στα ελληνικά σπίτια.
Βασική αιτία δεν είναι άλλη από την οικονομική κρίση που διεισδύει όλο και περισσότερο στα ελληνικά νοικοκυριά, ανέργων και εργαζομένων. Το κόστος αγοράς των κλιματιστικών, το κόστος συντήρησης αλλά και η επισκευή των όποιων βλαβών έφτασαν σε αρκετές περιπτώσεις να είναι απαγορευτικές για πολλούς οικογενειάρχες που πήραν και ξετύλιξαν το σελοφάν από τον ανεμιστήρα και τον ξανάβαλαν στην πρίζα...
Μια βόλτα στο κέντρο της Λάρισας ήταν αρκετή για να δούμε πως στα περισσότερα μαγαζιά ηλεκτρικών ειδών οι ανεμιστήρες ποικίλλουν και αποτελούν πρώτο είδος στις βιτρίνες.
«Είναι ένα αντικείμενο που πλέον επέστρεψε στην αγορά» μας λέει ο κ. Απόστολος Φωτάκης που είναι ιδιοκτήτης καταστήματος ηλεκτρικών ειδών και συνεχίζει: «Πραγματικά δεν είχε φύγει ποτέ αλλά είχε παραγκωνιστεί από τα αιρ κοντίσιον. Οι οικονομικές ισορροπίες όμως άλλαξαν στην ελληνική κοινωνία και τα πράγματα δυσκόλεψαν. Οι τσέπες του κόσμου έγιναν πιο κλειστές και αυτό φάνηκε και στους τρόπους με τους οποίους θα επιλέξει να δροσιστεί».
Συνεχίζοντας ο κ. Φωτάκης μίλησε για το φετινό καλοκαίρι: «Το φετινό καλοκαίρι μην ξεχνάμε πως δεν ήταν πολύ θερμό. Άσχετα από αυτές τις ημέρες, στις υπόλοιπες υπήρχε δροσιά. Αυτό έφερε μεγάλη πτώση στην πώληση των κλιματιστικών. Παράλληλα έφερε και μια άνοδο στις πωλήσεις των ανεμιστήρων. Σκεφτείτε από 30 μέχρι και 50 ευρώ βρίσκουν μια καλή επιλογή και βγάζουν το καλοκαίρι. Πάνε εκείνα τα χρόνια που ερχόταν ο πελάτης χωρίς δεύτερη σκέψη να αγοράσει κλιματιστικό».
Όσον αφορά για το κοινό που αγοράζει ανεμιστήρες : «Πλέον όλοι. Οι φοιτητές που ζουν εδώ και παρέμειναν το καλοκαίρι, οι ηλικιωμένοι, τα νέα ζευγάρια και οι οικογένειες. Όλοι ψάχνουν μια φτηνή λύση».
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΡΩΜΗ,
ΣΤΟ ΚΑΪΡΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ
Έχει και τη δική της ιστορία η λύση για τη δροσιά μέσα στο καλοκαίρι. Οι ευκατάστατοι αρχαίοι Ρωμαίοι διοχέτευαν νερό υδραγωγείου μέσα στους τοίχους για να ψύχουν τα πολυτελή τους σπίτια.
Το 2ο αιώνα ο Κινέζος εφευρέτης Ding Huan της Δυναστείας Han επινόησε ένα περιστρεφόμενο ανεμιστήρα για κλιματισμό, με επτά χειροκίνητους τροχούς 3 μέτρων σε διάμετρο. Το 747, ο αυτοκράτορας Xuanzong της δυναστείας Tang (618-907) είχε χτίσει στο αυτοκρατορικό ανάκτορο την Αίθουσα Δροσιάς (Liang Tian), την οποία το Tang Yulin περιγράφει ως έχουσα για κλιματισμό ανεμιστήρες τροχούς τροφοδοτούμενος με νερό, καθώς και ρεύματα πιδάκων νερού από σιντριβάνια. Κατά τη διάρκεια της μετέπειτα δυναστείας Song (960-1279), οι γραπτές πηγές ανέφεραν τον περιστρεφόμενο ανεμιστήρα κλιματισμού ως ακόμη πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο.
Η μεσαιωνική Περσία είχε κτίρια που χρησιμοποιούσαν στέρνες και αιολικούς πύργους για την ψύξη των κτιρίων κατά τη διάρκεια της θερμής περιόδου: οι στέρνες ήταν μεγάλες ανοικτές (όχι υπόγειες) δεξαμενές σε κεντρικές αυλές, που συνέλεγαν βρόχινο νερό. Οι αιολικοί πύργοι είχαν παράθυρα που μπορούσαν να αλιεύσουν τον άνεμο και εσωτερικά πτερύγια που κατεύθυναν τη ροή αέρα προς τα κάτω, στο εσωτερικό του κτιρίου, συνήθως πάνω από τη στέρνα και μέσω ενός κατάντη πύργου ψύξης. Το νερό της στέρνας εξατμιζόταν ψύχοντας τον αέρα μέσα στο κτίριο.
Οι εξαεριστήρες επινοήθηκαν στη μεσαιωνική Αίγυπτο και χρησιμοποιούνταν ευρέως σε πολλά σπίτια σε όλο το Κάιρο κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα. Αυτοί οι ανεμιστήρες περιγράφονται αργότερα λεπτομερώς από τον Abd al-Latif al-Baghdadi το 1200, που ανέφερε ότι σχεδόν κάθε σπίτι στο Κάιρο είχε ανεμιστήρα, και ότι κόστιζαν από 1 έως 500 δηνάρια ανάλογα με το μέγεθος και το σχήμα τους. Οι περισσότεροι ανεμιστήρες στην πόλη ήταν προσανατολισμένοι προς την Qibla, όπως ήταν η πόλη γενικότερα.
