πλατεία του Μικρού Προφήτη Ηλία. Εκεί, στην εκβολή της, είναι που εντοπίζεται σοβαρό πρόβλημα, το οποίο παραμένει επί σειρά δεκαετιών.
Η οδός Νικηφόρου Φωκά δεν έχει πεζοδρόμια. Καθόλου, δεν υπάρχουν, αδιάβατα και από τις δύο πλευρές του δρόμου. Από τη μια ένα άχτιστο οικόπεδο κι από την άλλη ένα αιώνιο γιαπί. Τα κράσπεδα και τα ρείθρα έχουν τοποθετηθεί οριοθετώντας τα πεζοδρόμια, τα οποία όμως δεν υφίστανται, χειμώνα καλοκαίρι αδιάβατα αφού, όχι να πλακοστρωθούν, δεν έχουν καν τσιμεντωθεί. Λάσπες ή χόρτα εξοβελίζουν τους διερχόμενους διαβάτες στο οδόστρωμα.
Η εφαπτόμενη πλατεία είναι πολυσύχναστη αλλά κι ο δρόμος παρουσιάζει αξιοσημείωτη κυκλοφορία, αυτοκίνητα και πεζοί βρίσκονται αενάως σε φάση «συγγνώμη να περάσω». Πιτσιρίκια θαμώνες της παιδικής χαράς ή και παππούδες που συχνάζουν στα παγκάκια των ίσκιων στα πεύκα της πλατείας, παιδικά ποδήλατα εμφανίζονται ξαφνικά μπροστά στις ρόδες των αυτοκινήτων που στρίβουν από τη γωνία. Και πώς να γίνει αφού η απουσία πεζοδρομίων, αμφιπλεύρως κιόλας, τους εξωθεί να κινηθούν στον δρόμο.
Και κανένας δεν καταλαβαίνει γιατί η Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου δεν κατάφερε ακόμη να τα κατασκευάσει. Αφού έτσι κι αλλιώς δεν θα της κοστίσουν κιόλας, καθώς βάσει της νομοθεσίας θα χρεώσει την κατασκευή των πεζοδρομίων στους παρόδιους ιδιοκτήτες. Αλλά και πόσο να κοστίζουν σαράντα τετραγωνικά μέτρα τσιμεντόστρωσης…
Ζ.