για να αναδείξει το πόσο σημαντικό είναι για τον άνθρωπο, ειδικά στις δύσκολες συγκυρίες. Κι αυτό γιατί αποτελεί «στήριγμα» για τον άνθρωπο και την καλύτερη συντροφιά. Άνθρωπος και βιβλία πάντοτε ήταν «συνοδοιπόροι». Σίγουρα ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου είναι ο σκύλος. Κι όμως αν αλλάξουμε λίγο τη ρήση, θα ταίριαζε να πούμε κι ότι ο καλύτερος και παντοτινός φίλος του ανθρώπου είναι και το βιβλίο. Ήταν αναμενόμενο, λοιπόν, ότι ο άνθρωπος μόλις θα είχε την ευκαιρία να έρθει και πάλι κοντά με τα βιβλία και να τα ενσωματώσει σε μεγαλύτερο βαθμό στην καθημερινότητά του, θα άρπαζε κατευθείαν την ευκαιρία. Κι αυτή η ευκαιρία του δόθηκε εν μέσω πανδημίας και στην περίοδο των απανωτών λοκντάουν.
Ενώ μέχρι και πέρυσι την άνοιξη ο φόρτος εργασίας, η φροντίδα και η ανατροφή των παιδιών, γενικότερα οι οικογενειακές και κοινωνικές υποχρεώσεις, τα του σπιτιού, η διεκπεραίωση των οικονομικών ζητημάτων, οι αλλεπάλληλες δραστηριότητες, η έξοδος για καφέ ή ποτό με φίλους και συναδέλφους, μονοπωλούσαν τις ζωές των περισσοτέρων, έχοντας παραγκωνίσει το βιβλίο, αυτό βρήκε και πάλι τον τρόπο να πάρει και πάλι τα πρωτεία. Κι αυτό γιατί αποτέλεσε καταφύγιο για πολλούς εν μέσω πανδημίας. Θέλοντας να ξεφύγουν από τη ρουτίνα και τον εγκλεισμό, ο μόνος τρόπος για να ταξιδέψει κανείς εν μέσω καραντίνας και τοπικού περιορισμού, ήταν μέσω των βιβλίων. Γι’ αυτό και η φιλαναγνωσία αυξήθηκε, επειδή αποτέλεσε ευχάριστη διέξοδο και έδωσε την ελευθερία στο άτομο που τόσο πολύ αναζητούσε και επιθυμούσε. Με την ανάγνωση βιβλίων μπορούσε να δημιουργήσει κανείς στη φαντασία του χίλιες δυο εικόνες και να ταξιδέψει μέσα από αυτές και από τις ιστορίες που αυτές διηγούταν. Έτσι εφόσον ο άνθρωπος δεν μπορούσε να βρεθεί με φίλους και συγγενείς, να γνωρίσει νέους ανθρώπους και να περάσει ευχάριστες στιγμές μαζί τους, δημιουργώντας νέες αναμνήσεις, μπόρεσε με ένα καλό βιβλίο να διευρύνει τους ορίζοντές του, ξεφεύγοντας από τη μονοτονία στην οποία η νέα συγκυρία τον είχε οδηγήσει.ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Από τους πιο μικρούς μέχρι τους πιο μεγάλους παρατηρείται μια στροφή προς τα βιβλία. Για αυτό και τα site βιβλιοπωλείων όπου μπορούσε κατά τη διάρκεια των λοκντάουν να προμηθευτεί κανείς βιβλία αυξήθηκαν. Γιατί ο ελεύθερος χρόνος μπορεί να μην αυξήθηκε με την καραντίνα, αλλά άλλαξε ο τρόπος αξιοποίησής του. Από εκεί που όλοι έβγαιναν έξω για να ξεσκάσουν, τώρα έπρεπε να μείνουν μέσα. Έτσι βλέπει κανείς τους παππούδες να πιάνουν τις εφημερίδες και να τις διαβάζουν ξανά και ξανά, τις μητέρες να ξεθάβουν τα ρομαντικά μυθιστορήματα που διάβαζαν στα εφηβικά τους χρόνια, ή για τις πιο τολμηρές να προσπαθούν να ξεσκεπάσουν τον δολοφόνο στα βιβλία λ.χ. της Αγκάθα Κρίστι, εφήβους να «καταβροχθίζουν» το ένα βιβλίο επιστημονικής φαντασίας μετά το άλλο, με μάγους, εξωγήινους και σούπερ ήρωες, λυκανθρώπους και βαμπίρ, άλλους πιο εκλεπτυσμένους να κυνηγούν αριστουργήματα της ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας, που πραγματεύονται κοινωνικά και φιλοσοφικά θέματα (όπως για παράδειγμα η «Φάρμα των ζώων» του Όργουελ, η «Πολιτεία» του Πλάτωνα, «Το έγκλημα και τιμωρία» του Ντοστογιέφσκι, κ.λπ.). Και φυσικά υπάρχουν και οι πιο ρομαντικοί που η Τζέιν Οστιν τους κρατάει συντροφιά εναλλάξ με τον Τολστόι, ενώ άλλους τους έχει κερδίσει η ποίηση του Ρίτσου, του Ελύτη, του Εμπειρίκο, του Αλεξάνδρου, κ.λπ. Υπάρχουν και κάποιοι που ανατρέχουν φυσικά και στη λυρική ποίηση του Αλκαίου και της Σαπφούς, του Στησίχορου και του Αλκμάνα για να γαληνέψουν. Άλλωστε χάρη στη μεγάλη ποικιλία των βιβλίων είναι αδύνατον να μη βρει κανείς αυτό που θα τον μαγέψει και θα του κρατήσει συντροφιά στις μέρες της καραντίνας.
Περιδιαβαίνοντας κανείς την πόλη μπορεί ήδη να έχει δει, είτε σε παγκάκια, είτε στο γρασίδι, να κάθονται άτομα και να διαβάζουν. Είτε δύο φίλες που δεν έχουν μοιραστούν άλλα νέα, είτε ένας γονιός που προσπαθεί να περάσει δημιουργικό χρόνο με το παιδί του μεταλαμπαδεύοντάς του «καλές» συνήθειες, είτε ένα ζευγαράκι που επιχειρεί να κάνει κάτι το διαφορετικό, μη έχοντας και πολλές επιλογές, είτε και ανθρώπους κατά μόνας που απλά θεώρησαν καλύτερο από το να διαβάζουν ένα βιβλίο κλεισμένοι μέσα σε τέσσερις τοίχους να βγουν στο ύπαιθρο και να απολαύσουν συγχρόνως και μια καλή ιστορία και τον ηλιόλουστο καιρό που έφερε η άνοιξη. Άλλωστε με αυτόν τον τρόπο εκτός από τη φαντασία και τον νου, μπορεί να ξεφύγει και να χαλαρώσουν και τα μάτια αγναντεύοντας λόγου χάριν το ποτάμι με τα δέντρα. Το βιβλίο και η ζωή είναι λοιπόν συνυφασμένα, γι’ αυτό και πάντα ο άνθρωπος θα βρίσκει τρόπο να το εντάσσει στην καθημερινότητά του, ειδικά σε χαλεπούς καιρούς, καθώς αυτό αποτελεί παρηγοριά και λειτουργεί ως γιατρειά για την ψυχή.
Σ.Κ.
