Αν και ο Απρίλης οδεύοντας προς τα μέσα του μας κάνει κάποια σκαμπανευάσματα με τη θερμοκρασία. Ούτε Μάρτης να ήταν… Φαίνεται, λοιπόν, ότι οι βραδιές ταινιών με φίλους και την οικογένεια που καθιερώθηκαν εν μέσω καραντίνας δίνουν και παίρνουν και πάλι. Άλλωστε ο περίπατος και η άθληση μέχρι τις 9 το βράδυ επιτρέπεται… Κι είναι πολύ νωρίς για να επιστρέψει κανείς και να πάει για ύπνο… Πλέον ούτε τα παιδάκια του Δημοτικού δεν κοιμούνται πριν τις 11. Τι καλύτερο λοιπόν από το να καθίσει κανείς στον καναπέ του σπιτιού του με τα αγαπημένα του πρόσωπα και να απολαύσει μια ταινία ή έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Μια δραστηριότητα που φυσικά προϋπήρχε της καραντίνας, αλλά πάντα ερχόταν σε δεύτερη μοίρα όταν οι προτάσεις για ποτό και χορό ή παιχνίδι για τους πιο μικρούς έμπαιναν στο τραπέζι. Τα λοκντάουν και ο βροχερός καιρός με το κρύο τον χειμώνα που μας πέρασε καθιστώντας τον εγκλεισμό στο σπίτι αναπόφευκτο οδήγησαν πολλούς να αναζητήσουν νέους τρόπους διαφυγής. Και τι καλύτερο να διαφύγει ο νους και να ταξιδέψει (αν εξαιρέσουμε την ανάγνωση βιβλίων που καλλιεργούν τη φαντασία και που αυξήθηκε κατά κόρον κατά τη διάρκεια της πανδημίας) παρακολουθώντας μια ταινία. Έτσι σιγά-σιγά ενώ οι περισσότεροι ήταν συνηθισμένοι να είναι απομονωμένοι στα δωμάτιά τους βρήκαν έναν νέο τρόπο να ξεφύγουν από τις υποχρεώσεις και τη ρουτίνα δίνοντας μια ευχάριστη νότα στη νέα καθημερινότητά τους.
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΒΡΑΔΙΕΣ
Οικογένειες, λοιπόν, καθιέρωσαν κάποια βράδια της εβδομάδας, που είχαν λιγότερο φόρτο εργασίας για την επόμενη τα παιδιά και οι ίδιοι οι γονείς, να δίνουν ραντεβού στο σαλόνι για μια οικογενειακή βραδιά. Ο καθένας ανέλαβε τον ρόλο του. Άλλος να ετοιμάσει κάτι να τρώνε ενώ βλέπουν ταινία, άλλος να συνδέσει τον υπολογιστή με την τηλεόραση, κ.λπ. Και φυσικά δεν έλειπαν και οι διαφωνίες για το τι θα παρακολουθήσουν. Πάντα υπάρχει όμως η συμβιβαστική λύση ή και ο κλήρος ενίοτε… Εξάλλου κανένας δεν έμενε με το παράπονο για πολύ, καθώς η επόμενη νύχτα δεν ήταν μακριά.
Ο μαραθώνιος ταινιών πήρε έτσι για τα καλά φωτιά. Οι ταινίες και οι σειρές μπήκαν για τα καλά στη ζωή όλων συμβάλλοντας με τον τρόπο τους στην απόδραση του νου. Για αυτό και τα site ταινιών με συνδρομές και οι υπηρεσίες κινητής τηλεφωνίας και ίντερνετ που παρέχουν και πακέτα με ταινίες αύξησαν τους συνδρομητές τους. Καθώς εκτός από τους νέους που καιρό τώρα απολαμβάνουν αυτά τα προγράμματα και μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι που συνήθιζαν να πηγαίνουν για παράδειγμα στο κοντινό καφενείο ή την καφετέρια για να απολαύσουν μαζί με τους φίλους τους τους αγώνες ποδοσφαίρου και μπάσκετ, κατέφυγαν σε αυτήν τη λύση προκειμένου να περνούν ευχάριστα τον χρόνο τους εν μέσω καραντίνας. Έτσι βλέπει κανείς τον παππού, τον πατέρα και τον γιο, ως επί το πλείστον, να συγκεντρώνονται και να παρακολουθούν τον έναν αγώνα μετά τον άλλον μιας και ο κορονοϊός τους στέρησε τη χαρά να πανηγυρίζουν στο γήπεδο.
ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΑΡΑΠΕΡΑ
Στα κλεφτά λοιπόν άρχισαν να μαζεύονται δυο τρεις φίλοι, ίσως κα τέσσερις καμιά φορά και παραπάνω, πώς να σπάσεις την παρέα άλλωστε και άλλοι από τον καναπέ, άλλοι πάνω στο ζεστό χαλί και τα μαξιλάρια προσπαθούσαν να βρουν μια καλή ταινία να δουν και να συνδυάσουν όλα τα γούστα, φορώντας όμως (οι περισσότεροι τουλάχιστον) τις μάσκες τους. Ως νέοι όμως δεν θα μπορούσαν να μην πρωτοπορήσουν. Έτσι μολονότι ο περισσότερος κόσμος απολάμβανε ό,τι ήθελε να δει μπροστά από την τηλεόρασή του ή τον υπολογιστή, η νέα γενιά το πήγε ένα βήμα παραπέρα… Ακόμη και οι τηλεοράσεις με μεγάλη οθόνη που θα μπορούσαν να υπήρχαν στα εκάστοτε σπίτια, ήταν «λίγες» μπροστά στην οθόνη του σινεμά που αποπειράθηκαν να αναβιώσουν. Επιλέγοντας λοιπόν το δωμάτιο με τον πιο άδειο τοίχο έστηναν τον προβολέα (προτζέκτορα όπως είναι αλλιώς γνωστός) στη δικιά τους οθόνη προβολής, τον τοίχο. Το σινεμά στο σπίτι πήρε μ’ αυτόν τον τρόπο «σάρκα και οστά», μιας και η δυνατότητα να πάνε στον κινηματογράφο δεν υπήρχε. Αξιοποίησαν έτσι ένα εργαλείο δουλειάς που άλλοτε (προ καραντίνας) οι γονείς τους χρησιμοποιούσαν λόγου χάριν στο σχολείο για να κάνουν το μάθημα πιο διαδραστικό, σε συνεδριάσεις στον χώρο εργασίας τους, σε διάφορες εκδηλώσεις, κ.λπ., για να το βγάλουν και αυτό από την «αποθήκη» στην οποία η καραντίνα το είχε στείλει με την καθιέρωση της εξ αποστάσεως εργασίας. Το μόνο που έλειπε ήταν τα 3D γυαλιά του κινηματογράφου που θα απογείωναν τις βραδιές αυτές. Όλα τα άλλα είχαν μεριμνήσει να τα έχουν. Σπιτικό ποπ-κορν, πατατάκια, αναψυκτικά, χυμοί και μπύρες ήταν όλα έτοιμα στον πάγκο της κουζίνας. Και μόλις μαζεύονταν όλοι, οι πίτσες έμπαιναν στον φούρνο ή ήταν στον δρόμο από την πιτσαρία προς το σπίτι.
Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν αφού δεν μπορούν να πάνε στον κινηματογράφο, η νέα γενιά έφερε τον κινηματογράφο στο σπίτι προσπαθώντας να κάνει τις νέες συνθήκες ζωής πιο ευχάριστες και να δημιουργήσει νέες αξέχαστες στιγμές με τα αγαπημένα της πρόσωπα πάρα τον εγκλεισμό, σπάζοντας παράλληλα τη μονοτονία της καθημερινότητας.
Σ.Κ.
