Δυστοκίες εμβολιασμού...

ΟΤΑΝ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ: ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΡΟΝΟΪΟΥ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΟΜΥΕΛΙΤΙΔΑΣ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ ΤΟΥ 1958

Το πρωτοσέλιδο της «Ε», της 25ης Ιουλίου του 1958, για τις ελλείψεις των εμβολίων κατά της πολιομυελίτιδας

Η Ελλάδα, όπως και πολλές ακόμα χώρες, βρίσκεται σε τροχιά εμβολιασμού του γενικού πληθυσμού, σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να δημιουργήσει έγκαιρα τείχος ανοσίας έναντι της πανδημίας του κορονοϊού. Αγωνιώδη γιατί ο στόχος δεν είναι μόνο η

απόκρουση ενός μεταδοτικού ιού που προκαλεί και χιλιάδες θανάτους, αλλά γιατί δίνεται μια μάχη και με τον χρόνο: από τη μία για να περιοριστεί η εξάπλωση των μεταλλάξεων, από την άλλη για να μειωθούν οι επιπτώσεις στην οικονομία, ενόψει της τουριστικής περιόδου.
Στη Λάρισα οι εμβολιασμοί ακολουθούν το πρόγραμμα ενός κεντρικού σχεδιασμού, που έχει προκαλέσει εύλογες απορίες και διαμαρτυρίες καθώς διαπιστώνεται ότι προχωρά με πιο αργούς ρυθμούς σε αντιστοιχία με άλλα μεγάλα αστικά κέντρα.
Και παρά τις διαβεβαιώσεις των αρμοδίων παραγόντων, είτε της πολιτικής ηγεσίας, είτε του υγειονομικού τομέα, οι ρυθμοί αυτοί παραμένουν χαμηλοί, πέραν των αρρυθμιών που γεννούν τα ραντεβού σε εμβολιαστικά κέντρα μακριά από τον τόπο διαμονής των προς εμβολιασμό.
Αστοχίες και δυστοκίες που δεν είναι πρωτόγνωρες...
Με το αρχείο της «Ε», πάμε 63 χρόνια πίσω: Η πόλη, η περιοχή, κινείται σε παρόμοιους ρυθμούς. Τότε ο «εχθρός» λέγεται πολιομυελίτιδα, μια μολυσματική ασθένεια που έπληττε κυρίως παιδιά, γι’ αυτό και ήταν γνωστή και ως παιδική παράλυση. Καίτοι αναγνωρισμένη από τα μέσα του 19ου αιώνα, μόνο όταν η νόσος απέκτησε διαστάσεις επιδημίας και εξαπλώθηκε σε Ευρώπη και Αμερική, αφήνοντας παράλυτα ή σκοτώνοντας χιλιάδες παιδιά, έπρεπε να περάσει σχεδόν ένας αιώνας για να καρποφορήσουν οι προσπάθειες για ένα εμβόλιο. Κάτι που έγινε τη δεκαετία του ‘50.
Στην Ελλάδα, στη Λάρισα τα πρώτα εμβόλια «Σολκ» (αναπτύχθηκε το 1952 από τον Τζόνας Σολκ στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ), άρχισαν να γίνονται στα τέλη της δεκαετίας.
Με τα ίδια όμως προβλήματα, εφοδιασμού...
Στο φύλλο της 25ης Ιουλίου του 1958, στην πρώτη σελίδα της «Ελευθερίας», υπό τον τίτλο «Μόνον δύο χιλιάδες δόσεις εμβολίου «Σωλκ» θα σταλούν εις την Λάρισαν», «Δεν επαρκούν ούτε δια την πόλιν μας», διαβάζουμε το ρεπορτάζ:
«Εν σχέσει με τα αναγραφέντα περί αποστολής εις το Υγειονομικόν κέντρον ποσότητας εμβολίων «Σωλκ», ικανής να επαρκέσει δια τον εμβολιασμόν κατά της πολιομυελίτιδος όλων των παιδιών της Λαρίσης, ως και αρκετών τοιούτων της υπαίθρου, επληροφορηθήκαμεν τα εξής:
Το αρμόδιο υπουργείον εγνώρισε δι’ εγγράφου του και εις απάντησιν σχετικού αιτήματος του, προς το Υγειονομικόν Κέντρον ότι αποστέλλει ποσότητα εμβολίου «Σώλκ» επαρκούς δια τον εμβολιασμόν 2.000 παιδιών. Συμφώνως προς τας οδηγίας του υπουργείου, η ποσότητα αυτή θα χρησιμοποιηθεί ως εξής:
Ποσότης 1.600 δόσεων θα κρατηθεί δια να γίνη κατά το πρώτον δεκαήμερον του Αυγούστου, ο δεύτερος εμβολιασμός των παιδιών της Λαρίσης τα οποία ενεβολιάσθησαν το πρώτο, κατά τας αρχάς του τρέχοντος μηνός.
Από τας υπόλοιπους 400 δόσεις μία ποσότης θα χρησιμοποιηθεί δια τον εμβολιασμών των παιδιών του χωριού Μακροβούνι, όπου προ τινος εσημειώθη κρούσμα πολυομυελίτιδος. Προς τον σκοπόν αυτόν, το Υγειονομικόν Κέντρον, δι’ εγγράφου προς τον Πρόεδρο της Κοινότητας Μακροβουνίου, εζήτησε κατάστασιν όλων των παιδιών του χωριού, ηλικίας πέντε μηνών μέχρι πέντε ετών, δια να γίνη εμβολιασμός εις αυτά.
Κατόπιν, με όσην ποσότητα εμβολίου απομείνει θα εμβολιασθούν άπορα παιδιά της πόλεως, ηλικίας πέντε μηνών έως πέντε ετών. Υπολογίζεται ότι θα καταστή δυνατόν να εμβολιασθούν περί τα 300 - 350 ακόμη παιδιά δοθέντος ότι η ποσότης εμβολίου που θα χρειασθή δια το Μακροβούνι, δεν θα υπερβή τας 50 - 80 δόσεις.
Το εμβόλιον δια τον δεύτερον εμβολισμών των ήδη υποστάντων τοιούτων παιδιών της Λαρίσης, θα φυλαχθεί υπό καταλλήλους συνθήκας ψύξεως εις το Υγειονομικόν Κέντρον, μέχρι ότου συμπληρωθεί το απαιτούμενον χρονικόν διάστημα του ενός μηνός από του πρώτου εμβολισμού. Περίπτωσις, αλλοιώσεως του εμβολίου δεν υπάρχει, δοθέντος ότι τα φιαλίδια φέρουν την ένδειξιν ότι ημπορεί να χρησιμοποιηθεί μέχρι της 1ης Σεπτεμβρίου 1958.
Εξ άλλου την προσεχή εβδομάδα το Υγειονομικό Κέντρον δι’ ανακοινώσεως του θα καλέση τους γονείς απόρων παιδιών να τα προσαγάγουν δια πρώτον εμβολιασμών. Τονίζεται ότι οι γονείς θα πρέπει να παρουσιάσουν, προκειμένου να εμβολιάσουν τα παιδιά των πιστοποιητικόν απορίας, δια να μην επαναληφθεί το φαινόμενον που παρετηρήθη κατά τον πρώτον εμβολισμόν οπότε προσήλθον προς εμβολιασμόν παιδιά των οποίων οι γονείς δεν ήσαν άποροι.
Η διατύπωση του πιστοποιητικού απορίας είναι υποχρεωτική δια παιδιά που θα υποστούν εμβολιασμόν δια πρώτη φοράν. Όσον αφορά τα άλλα 1.600 που είχαν εμβολιασθή κατά τας αρχάς Ιουλίου, αυτά θα υποστούν κανονικά τον δεύτερον εμβολισμόν, χωρίς πιστοποιητικόν απόρίας και επί τη βάσει των ονομαστικών καταστάσεων που ετήρηθησαν εις το υγειονομικόν Κέντρον.
Συνάγεται λοιπόν ότι όχι μόνον δεν επαρκεί το αποστελλόμενον εμβόλιον δια τον εμβολιασμόν όλων των παιδιών της Λαρίσης και αρκετών της υπαίθρου αλλά και τα παιδιά που θα εμβολιασθούν επιπροσθέτως είναι ελάχιστα εν συγκρίσει με τον όλον αριθμόν των παιδιών της πόλεως και της υπαίθρου. Όπως είναι φυσικόν η κατάστασις αυτή θα προκαλέσει ζωηράς διαμαρτυρίας του κοινού και επιβάλλεται να καταβληθή από τούδε προσπάθεια αποστολής και άλλων μεγαλύτερων ποσοτήτων εμβολίου».
Απόδειξη για το πόσο συχνά η ιστορία επαναλαμβάνεται και μάλιστα χωρίς να είναι φάρσα!