Της Σοφίας Ορφανιώτη
Άραγε πώς αντιμετωπίζει ένας πυροσβέστης μια πύρινη λαίλαπα, που απειλεί εκατοντάδες στρέμματα δασικών εκτάσεων και κυρίως ανθρώπινες ζωές;
Πώς νιώθει όταν καλείται να απεγκλωβίσει ανθρώπους σε ένα αυτοκίνητο που φλέγεται μετά από έκρηξη;
Και αν για κάποιους άλλους επαγγελματίες, μια τέτοια δραστηριότητα είναι ακραία και επικίνδυνη, για έναν πυροσβέστη αυτή είναι η καθημερινότητά του, το επάγγελμα που διάλεξε να ασχοληθεί και που τέτοια συμβάντα μπορούν να συμβούν ή συμβαίνουν διαρκώς.
Πυροσβέστης σημαίνει αυτοθυσία, καθήκον, μεράκι ή αλλιώς μια δουλειά που όποιος ζει από αυτή, απλά ζει ριψοκίνδυνα.
Ο Μιχάλης Κοσμέτος είναι πυροσβέστης στον 1ο Πυροσβεστικό Σταθμό της Λάρισας και συνάμα πρόεδρος της Ένωσης Υπαλλήλων Πυροσβεστικού Σώματος Περιφέρειας Θεσσαλίας.
Έχει στο ενεργητικό του χιλιάδες ώρες μάχιμης εργασίας (ούτε ο ίδιος θυμάται πόσες), στα 13 χρόνια που δουλεύει στην υπηρεσία της Λάρισας και σε άλλες ανά την Ελλάδα.
Το ωράριο, ή μάλλον η βάρδια εξηγεί, για έναν πυροσβέστη είναι το 24ωρο και όχι το 8ωρο, που έχει κατά μέσον όρο ένας άλλος εργαζόμενος και όχι μόνο αυτό, καλείται να αντιμετωπίσει διάφορα περιστατικά βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή του.
«Θυμάμαι κάθε λεπτό, κάθε στιγμή, από το πολύνεκρο δυστύχημα που συνέβη στα Τέμπη, με τους μαθητές από το Μακροχώρι Ημαθίας, θα πει ο Μιχάλης και τα μάτια του βουρκώνουν….
«Από το απόγευμα που έγινε το θλιβερό τροχαίο δυστύχημα γύρισα σπίτι ξημερώματα, δεν κοιμήθηκα καθόλου, τα μάτια δεν έκλειναν, έρχονταν μπροστά μου καρέ-καρέ όλα όσα έζησα, οι προσπάθειες όλων των συναδέλφων να απεγκλωβίσουμε τα τραυματισμένα παιδιά. Πόνος, φρίκη, αναπάντητα γιατί…
Το πρωί έπρεπε να είμαι πάλι στην υπηρεσία, άυπνος, οι κινήσεις μου ήταν μηχανικές».
Τον ρωτώ αν υπάρχει φόβος κάθε φορά που καλείται να σώσει κάποιον και η απάντηση έρχεται αβίαστα: «Φυσικά και υπάρχει φόβος και εμείς άνθρωποι είμαστε, αλλά εκείνη τη στιγμή βλέπεις μπροστά σου έναν άνθρωπο που υποφέρει και πασχίζεις να τον βοηθήσεις, να τον σώσεις, αυτόν και την περιουσία του.
Και η συναδελφικότητα σε τέτοιες περιπτώσεις είναι το μέγιστο, διότι ακούς το συνάδελφο που ίσως να έχει έναν διαφορετικό τρόπο αντιμετώπισης του συμβάντος από αυτόν που είχες εσύ ή κάποιος άλλος που είναι μαζί στο συμβάν για να βγάλεις σε πέρας μια δύσκολη αποστολή.
Και δεν είναι μόνο τα περιστατικά των άλλων που έχει να αντιμετωπίσει ένας πυροσβέστης, πολλές φορές αυτά αποβαίνουν μοιραία και για τη δική του ζωή. Πόσες φορές δεν ακούσαμε στις ειδήσεις ή δεν διαβάσαμε στις εφημερίδες, ότι ο τάδε πυροσβέστης μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με πολλαπλά εγκαύματα, μετά από την έκρηξη που έγινε στο τάδε… σημείο και δυστυχώς κατέληξε.
Ο πυροσβέστης δεν έχει αργίες, γιορτές, μπορεί Χριστούγεννα ή Πάσχα εφόσον πέφτουν οι μέρες αυτές στη βάρδια του, να είναι στην υπηρεσία, κοντά στο καθήκον, αλλά μακριά από την οικογένεια και τα παιδιά του.
ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ
Η Πυροσβεστική Υπηρεσία της Λάρισας διαθέτει περίπου 100 μάχιμους πυροσβέστες, οι οποίοι καλούνται να αντιμετωπίσουν κάθε είδους περιστατικό που θα συμβεί.
Ο νομός Λάρισας διαθέτει τον 1ο Πυροσβεστικό Σταθμό με έδρα τη Λάρισα, τον 2ο στην περιοχή του Αεροδρομίου, τον 3ο στη ΒΙΠΕ όπου εδρεύει και η ΕΜΑΚ, τα κλιμάκια Φαρσάλων και Αγιάς και τον Πυροσβεστικό Σταθμό της Ελασσόνας.
Τόσο οι συγκεκριμένοι σταθμοί όσο και τα κλιμάκια, έχουν τα δικά τους περιπολικά οχήματα, ενώ σε καθημερινή βάση υπάρχει περιπολικό στον Πλατύκαμπο, στις Νέες Καρυές, στο Στόμιο και τους Γόννους ειδικά το καλοκαίρι όπου οι πυρκαγιές είναι πιο συχνό φαινόμενο, ενώ υπάρχει και ένα πυροφυλάκιο στην περιοχή της Καλλιπεύκης.
Τα προβλήματα είναι πολλά θα επισημάνει στην «Ε» ο κ. Κοσμέτος, υπάρχει τεράστια έλλειψη σε ανθρώπινο δυναμικό.
Για παράδειγμα στη ΒΙΠΕ κάνουν βάρδια τρία άτομα, που σημαίνει ότι αν φύγει ένα όχημα θα πρέπει να έρθουν άλλοι για να καλύψουν το κενό.
Κάτι ανάλογο φυσικά συμβαίνει και με τους άλλους σταθμούς, το ίδιο ισχύει και με τα αυτοκίνητα τα οποία είναι πολύ παλιά -40 χρόνων τουλάχιστον- τα λάστιχα έχουν χρόνια να αντικατασταθούν σε πολλά από αυτά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και το μόνο που ευελπιστούμε είναι να γίνει ο νομός σταθμός Α’ τάξης που σημαίνει ότι η υπηρεσία θα στελεχωθεί με επιπλέον προσωπικό, αλλά θα αποκτήσει και νέα οχήματα τονίζει ο πρόεδρος της Ένωσης Υπαλλήλων Πυροσβεστικού Σώματος Περιφέρειας Θεσσαλίας.
Επίσης ένα ακόμη ουσιώδες πρόβλημα είναι και οι κτιριακές εγκαταστάσεις, όπου σε Φάρσαλα και Αγιά είναι παλιές και η διαβίωση του προσωπικού είναι δύσκολη.
«Παρά τα προβλήματα και τις αντίξοες συνθήκες κάτω από τις οποίες πολλές φορές καλούμαστε να εργαστούμε, αλλά και τις αντιδράσεις των ανθρώπων που τη δεδομένη στιγμή έχουν το πρόβλημά τους, η συγκεκριμένη δουλειά για τους περισσότερους από μας, καλύπτει το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μας.
Η υπηρεσία είναι το δεύτερο σπίτι μας και οι συνάδελφοι η οικογένειά μας», θα συμπληρώσει ο νεαρός πυροσβέστης Μιχάλης Κοσμέτος.
Και αν για κάποιους εργαζόμενους τα ένσημα που έχουν λόγω του αντικειμένου της δουλειάς τους είναι βαρέα και ανθυγιεινά, για τους πυροσβέστες χωρίς δεύτερη σκέψη είναι βαρέα και επικίνδυνα.
