Συγκίνηση στη Συκέα Ελασσόνας και στη Χαλκίδα

ΚΗΔΕΥΤΗΚΕ Ο 30ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΡΙΟΔΗΜΟΣ

ΕΛΑΣΣΟΝΑ (Γραφείο «Ε»)
Του Γιάννη Μουκίδη
Συγκίνηση και θλίψη στη Συκέα Ελασσόνας και στην ευρύτερη περιοχή της Χαλκίδας για τον θάνατο του 30χρονου τερματοφύλακα του Α.Ο. Χαλκίδας Γιάννη Κων. Αγριόδημου (...με καταγωγή από τη Συκέα), που έχασε τη ζωή του πρόσφατα σε τροχαίο στον δρόμο Βασιλικού - Χαλκίδας.

Η κηδεία του άτυχου νέου έγινε με καθυστέρηση μίας εβδομάδας (!) και επιπλέον ταλαιπωρία των δικών του, αφού προηγήθηκαν οι απαραίτητες χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες, νεκροψία - νεκροτομή στην Αθήνα, σε συνδυασμό και με τις άσχημες καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν στην αρχή της περασμένης εβδομάδας.
Μέσα σε ατμόσφαιρα πένθους και οδύνης, η Εξόδιος Ακολουθία τελέσθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννη του Ρώσου Βασιλικού Χαλκίδας, εκεί όπου διαμένει η οικογένεια Αγριόδημου.
Τραγικές «φιγούρες» οι γονείς του Κώστας και Αναστασία (εκπαιδευτικοί - γυμναστές) και ο μικρότερος αδελφός του Γιώργος (πτυχιούχος Βιοχημείας και υποψήφιος για την Ιατρική Σχολή).
Στη «σκιά» των απαγορευτικών μέτρων για την πρόληψη της πανδημίας, δεν ήταν λίγοι αυτοί που έσπευσαν να ανάψουν ένα κερί και να προσευχηθούν για την ανάπαυση της ψυχής του αδικοχαμένου χαμογελαστού Γιάννη, που ήταν υπόδειγμα χαρακτήρα, ανθρώπου και αθλητή.
Όσοι γνώρισαν τον άτυχο Γιάννη Αγριόδημο κάνουν λόγο για ένα άτομο με σπάνιο ήθος, με ευγένεια, με καλοσύνη και αξίες, ένα χαρισματικό παιδί γεμάτο ενέργεια, ζωή και χαμόγελο, με αγάπη και συμπόνια για όλο τον κόσμο, τους συνανθρώπους και συναθλητές του.
Ο 30χρονος, με καταγωγή από τη Συκέα Ελασσόνας, σπούδασε στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, στον Βόλο.
Το τελευταίο διάστημα εργαζόταν στο «Κέντρο Ανάπτυξης Παίδων» της Χαλκίδας.
Ιδιαίτερα γνωστός στην ευρύτερη περιοχή της Επαρχίας Ελασσόνας, στην εκπαιδευτική «οικογένεια» και όχι μόνο ο 65χρονος πατέρας του Κώστας Αγριόδημος. Συνταξιούχος εκπαιδευτικός, πρώην διευθυντής Φυσικής Αγωγής του Υπουργείου Παιδείας και σχολικός σύμβουλος, μέλος της Επιτροπής Ποδοσφαίρου Διεθνούς Ομοσπονδίας Σχολικού Αθλητισμού (ISF) και προπονητής Ποδοσφαίρου UEFA B.
Χαρακτηριστικός και συγκινητικός ο αποχαιρετισμός - το «αντίο» για τον τερματοφύλακα Γιάννη Αγριόδημο από τον προπονητή του Α.Ο. Χαλκίς - πρόεδρο του Συνδέσμου Προπονητών Εύβοιας Πάνο Τοκπασίδη:
«Για τον Γιάννη μας,
Μου φαίνεται σαν ψέμα. Έχω μέρες που τον σκέφτομαι. Δεν ξέρω τι να του πω, τι να του γράψω. Έγραψα, έσβησα, έσκισα, ξαναέγραψα. Κάθομαι και σκέφτομαι γνωρίζοντας τον φίλο και πατέρα σου, Κώστα. Τι αδικία είναι να κάνουν τόσο αγώνα οι γονείς να σε μεγαλώσουν, να σε αναθρέψουν σωστά, να σε μορφώσουν, να σε σπουδάσουν. Τι αδικία είναι να κάνεις τόσο κόπο για να φτάσεις στο μορφωτικό επίπεδο που είχες με τα πτυχία σου και με τα master σου, να εκπληρώνεις τη στρατιωτική σου θητεία, να κάνεις ατομικές προπονήσεις καθημερινά για να είσαι πάντα έτοιμος και...όλα να διαλύονται σε μια στιγμή.
Θυμάμαι τις συζητήσεις μας στο γραφείο μου πριν την προπόνηση, διότι οφείλω να ομολογήσω πως ήσουν επαγγελματίας στο ωράριό σου, πόσο σε απασχολούσε το μέλλον σου, πόσο γρήγορα ήθελες να καταξιωθείς κοινωνικά και να προσφέρεις τις υπηρεσίες σου πάνω σε αυτό που χρόνια σπούδασες.
Βιαζόσουν!!!! «Υπομονή βρε Γιαννάκη» σου έλεγα... «Θα βρεις τον δρόμο σου, εργατικός είσαι, έχεις «όπλα στα χέρια σου», σου έλεγα. Και λίγο πριν ξεκινήσουμε προετοιμασία τον βρήκες.
«Coach, τι ώρα θα κάνουμε προπονήσεις, γιατί βρήκα δουλειά και θέλω να προλαβαίνω». «Τέλεια, άντε να ηρεμήσουμε από εσένα. Ό,τι ώρα γουστάρεις εσύ», σου απάντησα. Γέλασες και εγώ χαμογελώντας σε αγκάλιασα. Πάντα πρόθυμος να τα προλάβεις όλα. Γιατί φαινόταν ότι τα αγαπούσες και τα δύο. Έκανες μελλοντικά σχέδια να πας στην επόμενη σχολή προπονητών. Σε είχα γράψει μαζί με άλλους φίλους και συμπαίκτες σου που ενδιαφερόντουσαν. Σας έλεγα «αποκλείεται αν γίνει σχολή, εν μέσω πρωταθλήματος, να πάτε και οι 3 μαζί» και εσύ γελούσες. «Εγώ θα πάω 1ος κόουτς» έλεγες. Βιαζόσουν πάντα, ρε Γιαννάκη μου. Ήθελες να τα προλαβαίνεις όλα. Λες και το ήξερες. Σκέφτομαι την επόμενη συνάντηση για προπόνηση με τους συμπαίκτες σου και βουρκώνω. Δεν θέλω να πάω. Πώς θα τους αντικρύσω και τι να τους πω; Με τι όρεξη να τρέξουν, να παίξουν; Ποιον θα έχουν τώρα κάτω από το τέρμα να πειράξουν, να τσαντίσουν αν θα του βάλουν γκολ;
Ήσουν αξιαγάπητος και πρόθυμος πάντα, ο σεβασμός με το καλλιεργημένο σου πνεύμα και το γλυκό χαμόγελό σου σε έκαναν ξεχωριστό.
Γι’ αυτό σε αγαπούσαν Γιάννη μου και ας θύμωνες.
Δεν θα μιλήσω για την ποδοσφαιρική σου αξία, διότι τα κατορθώματά σου είναι αποδείξεις, μιλάνε από μόνα τους και είναι η παρακαταθήκη που αφήνεις στις μνήμες του Ευβοϊκού ποδοσφαίρου. Ήσουν και θα παραμείνεις ανάμεσα στους καλύτερους τερματοφύλακες του νομού μας. Καλό παράδεισο παλικάρι μου!!! Δεν πρόκειται να σε ξεχάσω ποτέ!!!».