Ἀγαπητοί μου,
Καθώς ἀποχαιρετᾶμε τόν χρόνο πού φεύγει, ἀνθρώπινο εἶναι νά κάνουμε ἕναν ἀπολογισμό τῶν ὅσων ζήσαμε. Καί δυστυχῶς μέσα στό 2020 ζήσαμε πολλά καί δύσκολα, πρωτοφανέρωτα καί πιεστικά, ἀπροσδόκητα καί ἀπογοητευτικά. Δέν ξέρω ἄν θά μποροῦσε νά βρεθεῖ κάποιος πού νά ἰσχυριστεῖ ὅτι εἶχε μιά καλή χρονιά. Οἰκονομική καταστροφή (μικρότερη ἤ μεγαλύτερη), πανδημία, καραντίνα, πρωτόγνωρα μέτρα ὑγειονομικῆς προστασίας, τυφῶνες καί ἄλλες φυσικές καταστροφές, κατεστραμμένες περιουσίες, ἀπρόσμενοι θάνατοι, σχολειά καί πανεπιστήμια κλειστά, χαμένες διδακτικές ὧρες, ιατρικό προσωπικό καταπονημένο, ἔνοπλες δυνάμεις καί σώματα ἀσφαλείας σέ διαρκῆ ἐγρήγορση, ἀνεργία, κοινωνική ἀπόσταση καί δυσπιστία, φόβος, κάποτε καί πανικός…
Λογικό εἶναι νά εἴμαστε κουρασμένοι ἀπό ὅλα αὐτά, πρέπει ὅμως νά ἔχουμε καί τή χαρά ὅτι ἀντέξαμε! Εἶναι σημαντικό γιά τόν ἄνθρωπο νά παλεύει τίς ἀντιξοότητες τῆς ζωῆς, νά μήν τηρεῖ παθητική στάση μοιρολατρικῆς ἀποδοχῆς τῶν ὅσων συμβαίνουν, ἀλλά ἀποκτῶντας ἐμπειρίες νά προχωρᾶ μπροστά μέ αἰσιοδοξία καί δύναμη. Ὁ Θεός μᾶς ἔπλασε καλῶς λίαν, ὄχι γιά νά μᾶς ταλαιπωροῦν οἱ δυσκολίες τοῦ κόσμου αὐτοῦ, ἀλλά γιά νά μποροῦμε νά ἀντέχουμε καί νά τίς ξεπερνᾶμε!
Εὐλόγησον τόν στέφανον τοῦ ἑνιαυτοῦ τῆς χρηστότητός Σου Κύριε! Κάθε χρόνο τέτοια ἡμέρα, διαβάζουμε αὐτόν τόν στίχο ὡς προσευχή πρός τόν Κύριο τῆς Δόξης! Κι ὅμως, φέτος ἀποκτᾶ ἄλλη διάσταση. Οἱ δοκιμασίες τοῦ περσινοῦ ἔτους ἔπληξαν πρῶτ᾽ ἀπ᾽ ὅλα τίς βεβαιότητες πού κυριαρχοῦσαν στό μυαλό καί τήν ψυχή μας. Ἡ ἐπιστήμη μας, τήν ὁποία εἴχαμε σχεδόν θεοποιήσει, ἀποδείχθηκε ἀνεπαρκής νά μᾶς προστατέψει ἀπό ἕναν ἐχθρό πού τό ἀνθρώπινο μάτι δέν μπορεῖ κἄν νά δεῖ. Οἱ τεχνολογικές μας κατακτήσεις φάνηκαν ἀδύναμες στήν καταστροφική μανία τῆς φύσης. Ἡ ἄπληστη ἐκμετάλλευση τῶν φυσικῶν πόρων ἐπέφερε τήν κλιματική ἀλλαγή κι ἡ ἀνθρώπινη ἀπονιά ἀνέδειξε τίς οἰκονομικές καί κοινωνικές ἀνισότητες καί ἀντιθέσεις ὡς πρόκριμα διαίρεσης, ἀντιπαλότητας καί μίσους.
Τί νά εὐλογήσει λοιπόν, ὁ Ἅγιος Θεός; Τί βλέπει ἀπό ἐμᾶς; Τί εἶναι αὐτός ὁ στέφανος τοῦ ἑνιαυτοῦ τῆς χρηστότητος τοῦ Κυρίου; Τώρα πού γκρεμίστηκαν οἱ βεβαιότητές μας, ὀφείλουμε νά ἐπανατοποθετηθοῦμε ἀπέναντι στόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο. Ὀφείλουμε νά κατανοήσουμε ὅτι τά λάθος πιστεύματά μας ἐπιφέρουν συνέπειες. Ὁ Θεός περιμένει ἀπό ἐμᾶς μετάνοια, δηλαδή ἀλλαγή τοῦ νοός, ἀλλαγή στόν τρόπο σκέψης μας, στά κριτήρια ἐνεργειῶν μας, στόν τρόπο πού ἀποφασίζουμε. Καί περιμένει φέτος ὅλα αὐτά νά εἶναι πιό κοντά, ἄν δέν ταυτίζονται μέ τό Θεῖο Θέλημά Του.
Ὁ χρόνος τῆς ζωῆς μας μᾶς δίνεται γιά νά ἀγωνιστοῦμε νά πλησιάσουμε καί νά φτάσουμε τόν Θεό. Νά Τοῦ ἀποδείξουμε ὅτι τουλάχιστον προσπαθοῦμε νά ἔχουμε οὐσιαστική σχέση μαζί Του, χωρίς νά εἴμαστε ἀνακόλουθοι ἤ δίβουλοι στή συμπεριφορά μας ἀπέναντί Του. Ἡ στροφή μας πρός Αὐτόν πρέπει νά εἶναι ὁλόψυχη γιἀ νά εἶναι γνήσια καί τά ἀποτελέσματα. Ἀνάλογα μέ τήν προσπάθειά μας στόν ἀέναο κύκλο τοῦ χρόνου, ἐπιδαψιλεύονται εὐλογίες πού σχηματίζουν στεφάνι. Ἄλλου τό στεφάνι εἶναι πυκνό, ἄλλου ἀραιό καί δυστυχῶς ἄλλου ἀνύπαρκτο. Προσευχόμαστε, στό φετινό κύκλο τοῦ χρόνου ὁ Χριστός μας νά εὐλογήσει ὥστε τό στεφάνι νά εἶναι πλούσιο σέ εὐλογίες, γιά νά ἀλλάξει ὁ ἄνθρωπος, νά ἀλλάξει ἡ κοινωνία, νά ἀλλάξει ἡ ζωή.
Τώρα πού ἡ μόνη ούσιαστική βεβαιότητα ἀναδείχθηκε ὁ Ἅγιος Θεός καί τό Θεῖο Του Θέλημα, ἄς τό πάρουμε ἀπόφαση ὅτι ἀξίζει νά ἀγωνιστοῦμε ὥστε καί τό δικό μας στεφάνι νά γεμίσει εὐλογίες γιά νά μποροῦμε νά αἰσθανόμαστε καί νά εἴμαστε παιδιά Του.
Καλή καί εὐλογημένη χρονιά!
Μέ πατρικές εὐχές.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
†Ὁ Λαρίσης καί Τυρνάβου Ἱερώνυμος
