για χθες το απόγευμα, παρέμβαση έξω από το Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας που ανακοίνωσαν η «Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία – ανταρσία για την ανατροπή» και η ανοιχτή συνέλευση «Σπορά» με αφορμή και την πανδημία του κορονοϊού.
Όπως σημειώνουν οι διοργανωτές «σε τραγική κατάσταση βρίσκεται πια η διαχείριση της πανδημίας και οι υπηρεσίες υγείας στη Λάρισα, αλλά και γενικότερα στη Θεσσαλία. Ολική σχεδόν πληρότητα στις κλίνες των ΜΕΘ covid και πάνω από 250 υγειονομικοί νοσούν. Σε Καρδίτσα, Βόλο και Τρίκαλα δε διαθέτουν ούτε μοριακό αναλυτή για τον έλεγχο των κρουσμάτων. Στο 80% η αναβολή των προγραμματισμένων χειρουργείων. Υπάρχει πρόβλημα ακόμη και στη σίτιση των ασθενών με κορονοϊό λόγω ελλείψεων προσωπικού, όπως παραδέχεται η ίδια η Διοίκηση του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας.
Η πολιτική της Κυβέρνησης όμως είναι να κωφεύει στις εκκλήσεις των υγειονομικών και των σωματείων τους για ενίσχυση του ΕΣΥ. Αντίθετα, ενισχύει τις αστυνομικές δυνάμεις και εντείνει το δόγμα της «ατομικής ευθύνης», καθώς ο Πρωθυπουργός αλωνίζει στην Πάρνηθα γεμάτος χαρά και αναισθησία. Η άρνηση χάραξης σοβαρού σχεδιασμού ενίσχυσης των δομών υγείας και η ενίσχυση του υπερδιογκωμένου και χιλιοεπιδοτημένου ιδιωτικού τομέα (από την υγεία μέχρι τα ΜΜΕ) αργά και σταθερά μετέτρεψε τη δημόσια υγεία από υποχρέωση του κράτους σε ατομική πολυτέλεια και δημιούργησε παράλληλα έναν επενδυτικό παράδεισο. Μόνο στη Λάρισα ο ιδιωτικός τομέας έχει 2.500 κρεβάτια νοσηλείας απέναντι σε μόλις 900 των δημοσίων νοσοκομείων. Ωστόσο το κατακρεουργημένο δημόσιο σύστημα υγείας είναι το μοναδικό που μέχρι σήμερα στήριξε τον λαό και τις ανάγκες του, σε αντίθεση με τα κοράκια των ιδιωτικών κλινικών που ακόμη και τώρα κοιτάνε τα κέρδη τους.
Όσο λοιπόν τα κέρδη των επιχειρήσεων-τραπεζών αποτελούν απαράβατο κανόνα και ο προϋπολογισμός για την υγεία και την παιδεία μειώνεται, τόσο θα θυσιάζονται η υγεία και τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού μας. Από αυτήν την άποψη τα μέτρα της Κυβέρνησης δεν είναι απλά αναποτελεσματικά. Είναι επικίνδυνα και δολοφονικά.
Γι’ αυτό πρέπει να παλέψουμε για τη διεκδίκηση των όρων ζωής μας. Όχι μόνο για την επιβολή άμεσων μέτρων στήριξης του ΕΣΥ (επίταξη άνευ όρων και αποζημιώσεων των ιδιωτικών δομών υγείας, άμεσες προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού, άνοιγμα ΜΕΘ, δωρεάν διανομή μέσων ατομικής προστασίας κ.λπ.), αλλά και για τις πολιτικές προϋποθέσεις της διάσωσης του λαού».
