Γι’ αυτό και η οργανωμένη Πολιτεία θέλοντας να την τιμήσει, καθιέρωσε τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας της Αγρότισσας στις 15 Οκτωβρίου (ο ΟΗΕ από το 2007). Ωστόσο, πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι η Πολιτεία και οι επίσημοι φορείς θα πρέπει να τιμήσει την Ελληνίδα αγρότισσα με πράξεις και όχι με γιορτές, προστατεύοντας την και δίνοντας της κίνητρα να εργαστεί. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι η εργασία της γυναίκας στην ύπαιθρο και δη σε αγροτικές ασχολίες είναι μονόδρομος και δεν χρειάζεται κίνητρο για εργασία αλλά επιβράβευση. Σήμερα οι μισές από τις αγρότισσες διαθέτουν προσωπική αγροτική ιδιοκτησία και τη διαχειρίζονται οι ίδιες ή απασχολούνται στην οικογενειακή επιχείρηση.
Επίσης οι γυναικείοι συνεταιρισμοί που έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια έχουν συμβάλει στην αντιμετώπιση της ανεργίας των γυναικών και δίνουν διέξοδο σε όσες γυναίκες θέλουν να προσφέρουν, αλλά αδυνατούν για προσωπικούς λόγους να εργαστούν στα χωράφια. Έτσι αναλαμβάνουν να προωθήσουν στην αγορά τα τοπικά προϊόντα που παράγουν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας τους ή οι συγχωριανοί τους.
Με αφορμή την ημέρα της Αγρότισσας η «Ε» συνομίλησε με κάποιες «ηρωίδες» της υπαίθρου, αλλά και με τις βουλευτίνες του νομού Στ. Μπίζιου και Λ. Λιακούλη.
Αθηνά Σοφλιάδη (Ανωχώρι Φαρσάλων)
Η Αθηνά Σοφλιάδη από το 2003, οπότε πέθανε ο πατέρας της θυμάται τον εαυτό της να εργάζεται καθημερινά στα χωράφια, καλλιεργώντας βαμβάκι και σιτηρά και να οδηγεί τρακτέρ και άλλα αγροτικά οχήματα. Η ίδια μαζί με τη μητέρα της έχουν να αντιμετωπίσουν και τις ατυχίες της ζωής. Το σπίτι τους στο Ανωχώρι Φαρσάλων με το καταστροφικό πέρασμα του «Ιανού» πλημμύρισε για δεύτερη φορά. Είχαν προηγηθεί οι ζημιές του 2006. «Προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε την απέραντη γραφειοκρατία, για να αποζημιωθούμε για το σπίτι που πλημμύρισε, αλλά μέχρι στιγμής δεν τα έχουμε καταφέρει, λόγω συνιδιοκτησίας. Αν ήθελε η κυβέρνηση να μας βοηθήσει ας δώσει ένα ποσοστό αποζημίωσης, αντί να βάζει τους συνιδιοκτήτες να βγάλουν άκρη με μία τεράστια χαρτούρα. Τώρα γενικότερα αν θέλει βοηθήσει τις αγρότισσες, ενόψει της διαμόρφωσης της νέας ΚΑΠ, ας καθιερώσει κάποια ειδικά χρηματοδοτικά εργαλεία, αποκλειστικά για τις γυναίκες που εργάζονται στην ύπαιθρο».
Μαίρη Μάρου (Αετομηλίτσα Γρεβενών)
Την 60χρονη Μαίρη Μάρου, κτηνοτρόφο τη βρήκαμε στην ορεινή Αετομηλίτσα Γρεβενών, όπου μεταβαίνει κάθε καλοκαίρι μαζί με τον σύζυγό της για να βοσκήσει στη φύση, τα 500 πρόβατα που διαθέτει η οικογένεια. Η ίδια θα μας μιλήσει για τις δυσκολίες της καθημερινότητας που βιώνει: «Βρίσκομαι στην Αετομηλίτσα, ως μετακινούμενη κτηνοτρόφος που είμαι, καθώς κάθε καλοκαίρι ανεβαίνουμε τα βουνά και θα επιστρέψουμε στη βάση μας, στο Καλαμάκι Αγιάς, τέλος Οκτωβρίου. Σαν εμένα υπάρχουν πολλές ακόμα γυναίκες που ακολουθούμε τους συζύγους μας στα βουνά. Τον χειμώνα, όταν επιστρέψουμε στα σπίτια μας, η ζωή θα γίνει ακόμα πιο δύσκολη, καθώς θα επιφορτιστούμε και με τις ανάγκες του νοικοκυριού. Δεν παίρνουμε κανένα ρεπό, δεν έχουμε καμία γιορτή. Να σκεφτείτε ότι την ημέρα που πάντρευα τις κόρες μου, το πρωί πήγα στη μονάδα για να αρμέξω. Εξάλλου δεν υπάρχουν διαθέσιμοι εργάτες ή τσοπάνηδες για τη φροντίδα των ζώων μας τις ημέρες που δεν μπορούμε. Από την Πολιτεία αυτό που θα θέλαμε είναι, εκτός από τη μείωση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, να αυξήσει και το ποσό της σύνταξης χηρείας. Απ’ ό,τι μαθαίνω κάποιες προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με μόλις 100 ευρώ. Αυτά είναι ψίχουλα για μία γυναίκα που θα ατυχήσει και θα μείνει μόνη για να ανταπεξέλθει στις ανάγκες. Φτάσαμε στο σημείο οι αλλοδαποί να παίρνουν περισσότερα επιδόματα από ό,τι εμείς».
Μαρία Παρασκευούδη (Δέντρα Τυρνάβου)
Η Μαρία Παρασκευούδη, πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου και σύζυγος του προέδρου του Αγροτικού Συνεταιρισμού «Γαία Φρούιτ» στα Δέντρα Τυρνάβου, Χρήστου Τασούλα, αν και δεν προέρχεται από αγροτική οικογένεια, ήξερε από την πρώτη στιγμή που κατοίκησε στο χωριό, ότι οι αγροτικές εργασίες θα αποτελούν την καθημερινότητά της. «Προσπαθώ να βοηθώ τον σύζυγό μου, κυρίως την περίοδο της συγκομιδής των φρούτων, όπως μπορώ. Σίγουρα η ζωή στην ύπαιθρο για μια γυναίκα που εκτός των εργασιών στα χωράφια έχει την υποχρέωση να φροντίζει τα παιδιά και το νοικοκυριό δεν είναι εύκολη. Αυτό που ζητάμε από την Πολιτεία είναι να μας προστατεύσει. Για παράδειγμα να μειωθεί το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης. Δεν γίνεται μια γυναίκα για να πάρει σύνταξη να δουλεύει ως τα 67 χρόνια στο χωράφι, υπό αντίξοες συνθήκες. Συνήθως μιλούν για ισότητα, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις η σύνταξη που παίρνουν οι γυναίκες ασφαλισμένες είναι μικρότερη από αυτήν του συζύγου».
Στέλλα Μπίζιου: Ψυχή της οικογένειας
Από την πλευρά της η βουλευτής της ΝΔ Στέλλα Μπίζιου, με αφορμή την ημέρα της αγρότισσας δήλωσε στην «Ε»: «Σήμερα τιμούμε την Ελληνίδα αγρότισσα, σε μία ημέρα συμβολικού εορτασμού που όμως αποτυπώνει την ευγνωμοσύνη μας για την προσφορά της γυναίκας της υπαίθρου σε όλους εμάς. Η Ελληνίδα αγρότισσα που μέσα από καθημερινές αντιξοότητες στηρίζει την οικογένεια, την οικονομία και την κοινωνία συμβάλλει ουσιαστικά στην πρόοδο και την ανάπτυξη της χώρας. Οι αγρότισσες συμμετέχουν ενεργά στον πρωτογενή τομέα και αποτελούν ζωτικό πόρο της αγροτικής οικονομίας, αφού διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στις αποφάσεις των αγροτικών εκμεταλλεύσεων είτε ως εργάτριες γης είτε ως επιχειρηματίες. Τιμούμε την Ελληνίδα αγρότισσα σε όλους της τους ρόλους. Τη μητέρα, τη σύζυγο, την αγρότισσα, τη γυναίκα της υπαίθρου. Την τιμούμε για τη δημιουργική συνεισφορά της στην εξέλιξη της κοινωνίας μας, στη στήριξη των παραδόσεών μας, αλλά και την πρόοδο της πατρίδας μας. Η Ελληνίδα αγρότισσα αποτελεί ξεχωριστό και ουσιαστικό κεφάλαιο στην οικονομική και πολιτιστική ιστορία του τόπου. Είναι ο συνεκτικός κρίκος στην αλυσίδα της παράδοσης και των ηθών της χώρας μας, σε όλες τις ιστορικές περιόδους, ειρηνικές και μη. Και επειδή αναγνωρίζουμε την προσφορά της έχουμε δεσμευτεί ως παράταξη, να αναδείξουμε τον σημαντικό ρόλο της στην οικονομία, την οικογένεια και την κοινωνία και να βελτιώσουμε το βιοτικό της επίπεδο. Η Ελληνίδα αγρότισσα είναι η ψυχή της οικογένειας της ελληνικής υπαίθρου. Την τιμούμε και την ευχαριστούμε».
Λίτσα Λιακούλη: Στην Αγρότισσα χρωστάμε...
Σε σχετική δήλωση η βουλευτής του ΚΙΝΑΛ Λίτσα Λιακούλη τόνισε: «Όσοι από μας ζήσαμε από κοντά τη ζωή και την καθημερινότητα της Ελληνίδας αγρότισσας, όσοι νιώσαμε τι σημαίνει να ανακατεύεις τον ιδρώτα με το χώμα, όσοι βιώσαμε τις μέρες και τις νύχτες της βιοπάλης της στα χωράφια, παράλληλα με το μεγάλωμα των παιδιών της, τη φροντίδα των ηλικιωμένων της οικογένειας, την αποκλειστική ευθύνη του νοικοκυριού, ο θαυμασμός μας για τον διαρκή αγώνα της, είναι ανυπόκριτος. Τα αποτυπωμένα στον νου μας, στιγμιότυπα ζωής, μπορούν να μας οδηγήσουν σε ασφαλή συμπεράσματα για τις δυσκολίες, τις κατακτήσεις, τις προκλήσεις, αλλά και τις χρόνιες ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και διαρκείς διεκδικήσεις. Η οικονομική ανάπτυξη του αγροτικού τομέα αποτελεί αναγκαιότητα, η οποία προϋποθέτει τη διατήρηση του αγροτικού πληθυσμού στην ύπαιθρο, με τη δημιουργία θέσεων εργασίας και ενός ευρέως φάσματος οικονομικών δραστηριοτήτων. Οι νέες αγρότισσες, πρέπει να αποκτήσουν κίνητρα για να μείνουν στη γη τους, σε συνθήκες σύγχρονες και με σταθερό πλαίσιο στην παραγωγή. Η διασφάλιση στήριξης της αγροτικής εκμετάλλευσης, με δομές απασχόλησης των παιδιών, είναι σταθερή διεκδίκηση για τις γυναίκες της υπαίθρου. Η συνταξιοδότηση των αγροτισσών στα βαθιά γεράματά τους, με συντάξεις πείνας, είναι μια απαράδεκτη συνθήκη ζωής, που πρέπει να διορθωθεί, καθώς παραβιάζει όχι μόνο τα ανθρώπινα, αλλά και τα βιολογικά δεδομένα. Οι πολιτικές για την εξάλειψη φαινομένων έμφυλων διακρίσεων σε βάρος της αγρότισσας, αποτελούν υποχρέωση της Πολιτείας και συνολικά του πολιτικού μας συστήματος. Έχουμε ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουμε, μέχρι να μπορούμε να είμαστε περήφανοι για τις συνθήκες ζωής που προσφέρουμε στις γυναίκες της υπαίθρου. Ο λογαριασμός των οφειλών μας, σε σχέση με τις ωφέλειες που εδώ και αιώνες εισπράττουμε σταθερά από αυτές, είναι δυστυχώς πολύ μεγάλος. Στην Αγρότισσα, τη Μάνα της γης, χρωστάμε...».
Ρεπορτάζ: Γιώργος Ρούστας
