Της Λένας Κισσάβου
«Καπακομανία», θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μια ραγδαία εξάπλωση της τάσης, που παρατηρήθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα στους Λαρισαίους και όχι μόνο, να συγκεντρώνουν καπάκια από πλαστικά μπουκάλια, προκειμένου να ενισχύσουν, όπως οι περισσότεροι υποστήριξαν, δράσεις αλληλεγγύης.
Το παράξενο είναι ότι το μεγαλύτερο ποσοστό συλλεκτών καπακιών που ρωτήσαμε, για το πού προορίζονται αυτά τα καπάκια και για ποιον συγκεκριμένο σκοπό, δεν είχε να σου δώσει μια ακριβή απάντηση του προορισμού τους ή τον λόγο της συγκέντρωσής τους, παρά μόνο γνώριζαν το σημείο που θα τα προσφέρουν και ότι κάποιοι τα μαζεύουν για καλό σκοπό, που νομίζουν(!) ότι αφορά αγορά αναπηρικών αμαξιδίων, για παιδιά με ειδικές ανάγκες.
Ποια παιδιά βοηθούν, δεν ήξεραν. Ποιος αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας μια τέτοια αποστολή, η οποία θα καταλήξει στην αγορά αμαξιδίου, δεν ήξεραν. Ποιος θα αγοράσει τα χιλιάδες καπάκια, για να γίνει η αγορά του, δεν ήξεραν. Ήξεραν και μόνο τον επόμενο που θα τα πάρει από τα χέρια τους.
Απλά άκουσαν για τη συλλογή πλαστικών καπακιών και ήταν από αυτούς που ήθελαν να προσφέρουν, χωρίς να ξέρουν και χωρίς να ρωτούν, θεωρώντας ότι είναι περιττό, καθώς δεν τους κοστίζει τίποτα να συγκεντρώσουν τα καπάκια και να γίνουν κρίκος μιας μεγάλης αλυσίδας ανθρώπων, που κάνουν το ίδιο, για έναν καλό σκοπό.
Το φαινόμενο που παρατηρήθηκε ήταν το εξής: Πολίτες μεμονωμένα, ομάδες πολιτών, σχολικές μονάδες, επιχειρήσεις... βάλθηκαν να συγκεντρώσουν μεγάλες ποσότητες πλαστικών καπακιών, η πορεία της διάθεσης των οποίων θυμίζει περισσότερο μια μεγάλη σκυταλοδρομία, όπου ο ένας δίνει τα καπάκια στον άλλο και συνεχίζεται η διαδρομή τους, μέχρι να καταλήξει σε αυτόν που τα ζήτησε, για να εκπληρωθεί ένας στόχος.
Σε αυτή τη διαδρομή της σκυταλοδρομίας, με σακούλες να μεταφέρονται χέρι με χέρι, από τον ένα τόπο στον άλλο, κάπου χαθήκαμε…
Ενώ επί μέρες αναζητούσαμε τις απαντήσεις μεταξύ των συλλεκτών, ξαφνικά διαπιστώσαμε μια απότομη παύση της «καπακομανίας», η οποία συνοδεύτηκε με ένα τηλεφώνημα Λαρισαίου, στην εφημερίδα, που ρωτούσε: «Έχω μαζέψει περίπου 25.000 καπάκια. Ξέρετε πού να τα δώσω;».
Προέκυψε λοιπόν μια μεγαλύτερη απορία, στις ακόμη
αναπάντητες προηγούμενες ερωτήσεις. Σταμάτησε η... σκυταλοδρομία της συλλογής καπακιών και γιατί;
Η απάντηση τελικά ήρθε από την Κρήτη και σύμφωνα με αυτή όλα δείχνουν πως ξεκίνησαν πριν ένα περίπου χρόνο, για να σταματήσουν τέλη του προηγούμενου μήνα.
Το κάλεσμα για τη συλλογή καπακιών, έγινε ηλεκτρονικά και συγκεκριμένα, διαδόθηκε ανά την Ελλάδα μέσα από τα μέλη της μεγάλης παρέας του διαδικτύου στον ιστοτόπο του «Facebook».
Αναλυτικότερα, μια ιστορία ενός παραπληγικού κοριτσιού στην Κρήτη, συγκίνησε τους χρήστες, που διέδωσαν αστραπιαία την είδηση ότι ζητά τη βοήθειά τους για να αγοράσει ένα αναπηρικό καροτσάκι για τις ανάγκες του, και το οποίο θα εξαγόραζε με πλαστικά καπάκια, που θα πουλούσε σε Εταιρία Ανακύκλωσης στην Τσεχία.
Τα κάλεσμα στο διαδίκτυο έλεγε μεταξύ άλλων τα εξής: «Η περίπτωσή της (σ.σ. του κοριτσιού), απαιτεί μια δαπανηρή θεραπεία στο εξωτερικό, καθώς και φαρμακευτική αγωγή και φυσιοθεραπείες.
Δεν μας ζητά χρήματα, μα πλαστικά καπάκια! Σε διάφορες γωνιές της Ελλάδας έχει ξεκινήσει ήδη οργανωμένα η συλλογή καπακιών.
Στόχος να μαζευτούν 14 τόνοι από πλαστικά καπάκια μέχρι το τέλος του Ιουνίου. Τα καπάκια θα σταλούν σε εταιρία ανακύκλωσης στην Τσεχία και με αυτό τον τρόπο θα εξοικονομηθούν 4.000 ευρώ, για τις θεραπείες του παιδιού. Σχολεία, επιχειρήσεις και ιδιώτες σε όλη τη χώρα έχουν ριχτεί τη «μάχη» της συλλογής των καπακιών».
Η εταιρία ανακύκλωσης έπαιρνε τα καπάκια που συγκεντρώνουν και ανάλογα με το πόσο κοστολογούσε την ποσότητά τους, έστελνε τα αντίστοιχα χρήματα στον λογαριασμό του κοριτσιού.
Το αν συγκεντρώθηκαν τα χρήματα που στόχευαν, είναι άγνωστο, αλλά σίγουρα αρκετοί Λαρισαίοι συμμετείχαν σε αυτή την ανθρώπινη αλυσίδα βοήθειας.
ΠΑΡΟΜΟΙΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ
Κατά καιρούς, η συλλογή πλαστικών καπακιών, παρατηρείται να είναι σε έξαρση, καθότι το ίδιο κάλεσμα γίνεται ανά διαστήματα, από διαφορετικούς κάθε φορά ανθρώπους ή ομάδες ανθρώπων και για διαφορετικό στόχο.
Για παράδειγμα στην αναζήτησή μας διαπιστώσαμε πολλές άλλες ακόμη τέτοιες ιστορίες και παρόμοιες δράσεις, διαβάσαμε τις εξής:
-Στη Θεσσαλονίκη: «Το 2013 η εθελοντική ομάδα Thessaloniki Next 2U, ο Πανελλήνιος Σύλλογος Παραπληγικών και ο Δήμος Θεσσαλονίκης, ξεκίνησαν συλλογή καπακιών, με στόχο τη δωρεά ενός αναπηρικού αμαξιδίου. Το σύνθημα τότε ήταν «ένας τόνος καπάκια= ένα αναπηρικό αμαξίδιο».
-Στα Γιαννιτσά: «Οι εκπρόσωποι του Συλλόγου Παραπληγικών και Κινητικά Αναπήρων του νομού Πέλλας, με έδρα τα Γιαννιτσά, είδαν σε μια ιστοσελίδα πως 10.000 πλαστικά καπάκια εμφιαλωμένου νερού και αναψυκτικών ανταλλάσσονται με ένα αναπηρικό ηλεκτροκίνητο αμαξίδιο. Στον Σύλλογο, στα σχολεία, σε καφετέριες και ταβέρνες της περιοχής σήμανε συναγερμός συμπαράστασης, και μέσα σε λίγες ημέρες ο αριθμός είχε καλυφθεί. Όμως, όταν η πρόεδρος του Συλλόγου, απευθύνθηκε σε εταιρίες εμφιάλωσης νερού και αναψυκτικών, βρέθηκε μπροστά στη σκληρή πραγματικότητα. «Τέτοια προσφορά δεν υφίσταται», της απάντησαν. Τόσα καπάκια και άλλα τόσα που συνέχιζαν να καταφθάνουν στα γραφεία του Συλλόγου ήταν μάταιος κόπος. Μια εταιρία ανακύκλωσης - ειδών εμφιάλωσης με έδρα την Κεντρική Μακεδονία, με περίσσευμα κοινωνικής ευθύνης, δέχθηκε να κάνει το ψέμα... αλήθεια! Με την προϋπόθεση ότι δεν θα γνωστοποιηθεί η εταιρική της ταυτότητα, παραλαμβάνει τις ποσότητες του Συλλόγου με αντάλλαγμα την οικονομική συνδρομή της στην εξασφάλιση των αναπηρικών καροτσιών. Έτσι, η προσπάθεια συνεχίστηκε, και δεκάδες φορείς από όλη την Ελλάδα, που πληροφορήθηκαν την προσπάθεια μέσω Facebook, blogs και δημοσιευμάτων, άρχισαν να στέλνουν μικρά και μεγάλα δέματα με καπάκια, με το ΚΤΕΛ, με κούριερ, με το ταχυδρομείο.
Έχουν έρθει από το Πολεμικό Ναυτικό, από μονάδες του Ελληνικού Στρατού, από σχολεία, από εργαζόμενους του ΟΤΕ, από εργαζόμενους ιδιωτικών εταιριών, απ' όπου μπορείτε να φανταστείτε.
Ο Σύλλογος με τη συγκέντρωση πλαστικών καπακιών προμηθεύτηκε έξι αναπηρικά καροτσάκια. Τα τρία διατέθηκαν στην Εθελοντική Ομάδα του νοσοκομείου «Παπαγεωργίου» της Θεσσαλονίκης για τις ανάγκες νεφροπαθών. Ένα στάλθηκε στο Βέλο Κορινθίας σε παιδάκι. Τα άλλα δύο διατέθηκαν σε μέλη του Συλλόγου στα Γιαννιτσά».
-Στη Σκόπελο: «65.000 πλαστικά καπάκια από μπουκάλια νερού συγκέντρωσαν και οι κάτοικοι της Σκοπέλου στο πλαίσιο δράσης που υλοποιεί ο Πανελλήνιος Σύλλογος Παραπληγικών Ανατολικής και Στερεάς Ελλάδας με στόχο την αγορά αναπηρικών αμαξιδίων. Τα καπάκια παραδόθηκαν στο φορτηγό-πλοίο «Ευαγγελίστρια Σκοπέλου» κατόπιν συνεννόησης του Γραφείου Εθελοντισμού του Δήμου Σκοπέλου με τον υπεύθυνο του πλοίου, ο οποίος μετέφερε τα καπάκια αφιλοκερδώς.
Τα καπάκια βρίσκονται πλέον στο Βόλο, απ’ όπου θα μεταφερθούν στη Λαμία, για να δοθούν στη συνέχεια στην εταιρία ανακύκλωσης. Η δράση αυτή έχει μεγάλη ανταπόκριση και έχει συμβάλει στο να αγοραστούν 23 αμαξίδια».
