Ο Μορφωτικός Ραψάνης αποχαιρετά τον Γιώργο Γαγάρα

Το περασμένο Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου τελέστηκε η εξόδιος ακολουθία του Γιώργου Γαγάρα στον Ι.Ν. Πέτρου και Παύλου στη Λάρισα.

Ο Γιώργος Γαγάρας διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου από το 1995 έως το 2017, κατέχοντας άλλοτε το αξίωμα του Αντιπροέδρου και άλλοτε του Γενικού Γραμματέα. Μέσα από τις ιδιότητες αυτές, προσπάθησε με τον καλύτερο τρόπο να υπηρετήσει το μεγάλο του όνειρο: να δει τη Ραψάνη να ξεφεύγει από τον μαρασμό των ορεινών χωριών και να βαδίσει στον δρόμο της ανάπτυξης. Η παρουσία του δυναμική, με άποψη, όραμα και προτάσεις. Αν διαβάσει κανείς τα πρακτικά του Μορφωτικού Συλλόγου, θα βρει πλήθος προτάσεων που σε κάθε Δ.Σ. κατέθετε, εκφράζοντας πάντα την επιθυμία του, να δει να υλοποιούνται έργα που θα έκαναν τη Ραψάνη πρωτοπόρα. Βασική προτεραιότητα τόσο του ίδιου, όσο και του τέως Προέδρου του Συλλόγου, Θανάση Δουμακή, ήταν τα έργα για την αποκατάσταση των Αγίων Θεοδώρων. Και οι δύο με επιμονή επί μια δεκαετία προσπαθούσαν να πείσουν όλους τους αρμόδιους φορείς για την αναγκαιότητα των έργων. Ευτυχώς πριν ξεκινήσει το μακρινό του ταξίδι, πρόλαβε να δει την αποκατάσταση της στέγης του Μοναστηριού και την ολοκλήρωση του αποστραγγιστικού έργου.
Μετά την αποχώρησή του από το Δ.Σ., δεν σταμάτησε να ενδιαφέρεται και να ρωτάει για την εξέλιξη των έργων σε ό,τι αφορούσε την αποκατάσταση των τοιχογραφιών και τη βελτίωση του δρόμου προς τους Αγίους Θεοδώρους, ενώ παράλληλα είχε αναπτύξει έντονη δραστηριότητα για την ίδρυση του Λαογραφικού Μουσείου, προσφέροντας την προσωπική του εργασία. Ήταν ένα θέμα που σε κάθε συνεδρίαση ερχόταν προς συζήτηση με δική του πάντα πρωτοβουλία. Θεωρούσε αδιανόητο να υπάρχει ένα κλειστό κτίριο που το ρημάζει ο χρόνος, και να μην μπορεί να συγκεντρωθεί σε αυτό υλικό που αφορά την ιστορία του χωριού. Στεναχωριόταν όταν συναντούσε την αδιαφορία των συγχωριανών ή την κωλυσιεργία των αρμόδιων φορέων. Δεν το έβαζε όμως κάτω. Συνέχιζε μέχρι την τελευταία στιγμή να κάνει όνειρα για ένα χωριό που θα πάλευε για την ανάπτυξή του, στηριζόμενο στην παράδοση και την ιστορία του. Γι’ αυτό κι επέμενε πάντα ότι ο Σύλλογος έπρεπε να αγωνίζεται προς αυτήν την κατεύθυνση με υπομονή και επιμονή προκειμένου να πείσει τους συγχωριανούς, γιατί πίστευε ότι, αν όλοι οι χωριανοί κινητοποιούνταν, ο καθένας από το δικό του μετερίζι, η Ραψάνη θα είχε άλλο δυναμισμό. Δεν δίσταζε να αντιπαρατεθεί με όσους καταστρατηγούσαν τους περιορισμούς δόμησης, καθώς η Ραψάνη με βάση το προεδρικό διάταγμα 899/10.12.76 είναι τουριστικό χωριό. Μαζί με πολλά μέλη των Δ.Σ. του Συλλόγου αγωνίστηκε και πέτυχαν εν μέρει την πλακόστρωση κεντρικών δρόμων του χωριού, ενώ ακόμα έμενε ανοικτό για τον ίδιο το θέμα της αποκατάστασης των πέτρινων γεφυριών.
Σκέψεις, προτάσεις, αγωνίες, οράματα ενός ανθρώπου που η μεγάλη του έγνοια ήταν η Ραψάνη. Πόσο πλούσια σε πολλαπλά επίπεδα θα ήταν σήμερα η Ραψάνη, αν όλοι οι χωριανοί σκέφτονταν, αγωνίζονταν και πρόσφεραν με τον ίδιο άδολο τρόπο!
Ο Μορφωτικός Σύλλογος Ραψάνης δεσμεύεται ότι θα συνεχίσει τον πολύπλευρο αγώνα του και θα προσπαθήσει να τιμήσει το όραμα και την προσφορά του.
Το Δ.Σ. του Μορφωτικού Συλλόγου Ραψάνης