του Δήμου Αγιάς. Μετά από έρευνα αστυνομικών του Α.Τ. Αγιάς, κατόπιν καταγγελίας πολίτη, διαπιστώθηκε πως επτά μουλάρια, που έχει στην κατοχή του, είχαν τα πόδια τους δεμένα με τριχιές. Πρόκειται για το γνωστό σε αρκετούς παστούρωμα, μια πρακτική για πολλούς βάρβαρη, για άλλους αναγκαία και προστατευτική για το ζώο, αφού περιορίζει τις κινήσεις του σε συγκεκριμένο χώρο και ελαχιστοποιούνται ποικίλες απειλές για τη ζωή του.
Σε βάρος του κτηνοτρόφου σχηματίσθηκε δικογραφία, του επιβλήθηκε ήδη το διοικητικό πρόστιμο των 500 ευρώ για κάθε ζώο (σύνολο 3.500 ευρώ), η υπόθεση μεταβιβάστηκε στον Εισαγγελέα Λάρισας, ενώ ενημερώθηκε και η Διεύθυνση Κτηνιατρικής της Περιφέρειας Θεσσαλίας, η οποία σήμερα θα προβεί σε αυτοψία.
*Το παστούρωμα (ή μπαστούρωμα ή περδούκλωμα ή περδούκλι) είναι το δέσιμο των ποδιών του ζώου μεταξύ τους, συνήθως ένα μπροστινό και ένα πίσω της ίδιας πλευράς ή τα πόδια ανά δύο δεμένα. Ακόμα πιο επώδυνη πρακτική είναι το δέσιμο των ποδιών του ζώου με το κεφάλι, κάτι που ορισμένοι συνηθίζουν σε βοοειδή.
Σύμφωνα με φιλοζωικές οργανώσεις, το παστούρωμα αποτελεί βαρύτατη μορφή κακοποίησης, καθώς τα ζώα δένονται από πολύ μικρές ηλικίες -υπάρχουν, όπως υποστηρίζουν, κτηνοτρόφοι που δένουν τα πόδια των ζώων εκτροφής αμέσως μετά τον απογαλακτισμό τους- και περνούν όλη τους τη ζωή έχοντας μεγάλες δυσκολίες στην παραμικρή τους κίνηση. Πολλές φορές δεν μπορούν καν να περπατήσουν, πέφτουν και δεν είναι λίγες φορές που -ειδικά τα κατσίκια- σπάνε τα πόδια τους στην προσπάθεια να πηδήξουν ή να τρέξουν.
Τα εξαρθρώματα και τα κατάγματα είναι ιδιαίτερα συχνά. Τα «παστουρωμένα», μάλιστα, άλογα και γαϊδούρια, όταν πέσουν, πολλές φορές δεν μπορούν να ξανασηκωθούν και πεθαίνουν από κολικούς λόγω ακινησίας. Αλλά δεν είναι μόνο η κίνηση που εμποδίζεται. Παράλληλα, τα ζώα δεν μπορούν να ξαπλώσουν ή να χαλαρώσουν στον ύπνο τους. Ειδικά τα ζώα που έχουν τα πόδια δεμένα με το κεφάλι, ζουν μια ζωή σκυμμένα, χωρίς κανένα περιθώριο να τεντώσουν το σώμα τους και να υψώσουν το κεφάλι τους. Εκτός των παραπάνω, το δέσιμο των ποδιών προκαλεί τενοντίτιδες ή αποκοπή τένοντα και βαθιές πληγές του δέρματος λόγω της τριβής με το σκοινί, οι οποίες μπορούν να καταλήξουν και σε ακρωτηριασμό του ζώου με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη μετέπειτα ζωή του.
Το παστούρωμα, σύμφωνα με την Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία, που κάνει τεράστιο αγώνα να εξαλειφθεί η πολύ παλιά αυτή πρακτική, συνηθίζεται κατά κόρον στα νησιά, κυρίως στις Κυκλάδες (Πάρο, Νάξο, Φολέγανδρο, Ανάφη, Σέριφο, Κίμωλο), αλλά και σε Ρόδο, Κρήτη, Κέρκυρα κι αλλού. Σε μικρότερη έκταση συναντάται στην ηπειρωτική Ελλάδα.
Η εν λόγω Ομοσπονδία, μέσω των κατά καιρούς ανακοινώσεών της, αλλά και επιστολών στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, στις Κτηνιατρικές και Αστυνομικές Διευθύνσεις και στην Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδος, πιστεύει πως η πρακτική αυτή αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των κανόνων ευζωίας των ζώων, προκαλεί τραυματισμούς αλλά και ακρωτηριασμούς, είναι δε μια από τις χειρότερες μορφές διαρκούς κακοποίησης. Επισημαίνει, επίσης, πως το φαινόμενο αυτό αν και φαίνεται παράλογο στον κάθε νοήμονα άνθρωπο, θεωρείται μια συνηθισμένη πρακτική για να μην πηδήξουν τα ζώα τις ατελείς ή ανύπαρκτες περιφράξεις, να μην απομακρυνθούν από το σημείο βοσκής ή να παχύνουν λόγω του περιορισμού των κινήσεων. Ουσιαστικά τα ζώα υπόκεινται σ’ όλη τη ζωή τους σ’ ένα αδιάκοπο μαρτύριο στον βωμό του εύκολου κέρδους, αλλά και της ευκολίας των ιδιοκτητών, που δεν θέλουν να κάνουν σωστές περιφράξεις ή να επιτηρούν τα ζώα τους ως οφείλουν.
