Ευκαιρίας του Καταστήματος Κράτησης Λάρισας σε δικτύωση με κοινωνικούς φορείς έχοντας ως κεντρικό θέμα τα ανθρώπινα δικαιώματα. Εκπαιδευόμενοι κατασκεύασαν πρώτα μια βάρκα σαν κι αυτή που χρησιμοποίησαν για να περάσουν τη Μεσόγειο.
Στη συνέχεια, επιβιβάστηκαν σ’ αυτήν όσοι ήθελαν να κάνουν ένα δεύτερο, διαφορετικό ταξίδι, αυτήν τη φορά στους χώρους του σχολείου τους. Ο καθένας από αυτούς έπαιρνε τη βάρκα, γυρνούσε στις αίθουσες του 2ου Σ.Δ.Ε. και μοιραζόταν με τους άλλους εκπαιδευόμενους τη μοναδική εμπειρία του ξεριζωμού και της μετανάστευσης που βίωσε. Περιέγραφε σκέψεις και εμπειρίες από τη στιγμή της διαπραγμάτευσης του ταξιδιού μέχρι την ώρα που πάτησε στη στεριά. Ακολούθως, στο εσωτερικό των σωσίβιων – γιλέκων, που κρέμασαν στα σώματά τους, έγραψε ο καθένας την περίληψη της περιπέτειάς του. Σε δεύτερη φάση, η σάλα του σχολείου έγινε... Αιγαίο Πέλαγος! Από τη μία πλευρά, στα ανατολικά παράλια, στάθηκαν με τη βάρκα στα χέρια όσοι έπλευσαν στα νερά του. Από την απέναντι πλευρά όσοι κάτοικοι της Ευρώπης τούς συνάντησαν στη στεριά. Ακούστηκαν όλες οι φωνές.
Σε ορισμένες περιπτώσεις συμφώνησαν, ενώ σε άλλες εξέφρασαν τις αντιρρήσεις τους. Φρόντισαν, ωστόσο, να κρατηθούν χαμηλά οι τόνοι. Ο προγραμματισμός προέβλεπε στη συνέχεια οι «δυτικοί» να πάρουν τη βάρκα και να πάνε απέναντι και οι «ανατολικοί» να πιάσουν τη στεριά και, έτσι, να προσπαθήσει ο ένας να μπει στα παπούτσια του άλλου. Ο κορονοϊός όμως σταμάτησε λίγο απότομα το φετινό ταξίδι. Οι λίγοι εκπαιδευόμενοι, που απέμειναν, συζήτησαν τα συμπεράσματα του προγράμματος και δεσμεύτηκαν την επόμενη χρονιά όχι μόνο να ολοκληρώσουν το δικό τους ταξίδι, αλλά να στείλουν τη βάρκα και σε άλλα σχολεία φυλακών και να μαζέψουν από εκεί και άλλους... ναυαγούς!
Για τον σκοπό αυτό έφτιαξαν μια μεγαλύτερη βάρκα, την οποία ενίσχυσαν για να μην βουλιάξει ποτέ!
