Ο Σύλλογος, που ενεργεί χρόνια τώρα, για την καταγραφή και διάσωση όσων κτιρίων απέμειναν από το ιστορικό παρελθόν της πόλης, ζητά από τον Δήμο να το αγοράσει, για να διασωθεί, υποστηρίζοντας ότι «με τις κομψές αναλογίες και τη λιτή του πρόσοψη, αποτελεί ένα πραγματικό στολίδι της περιοχής».
Σημειώνει μεταξύ άλλων: «Δυστυχώς η θεσμοθετημένη πολιτεία έχει δώσει τις απαραίτητες εγκρίσεις για την κατεδάφιση. Μήπως όμως τελικά ήρθε η στιγμή να αποφασίσουμε τι έχουμε σκοπό εμείς να κάνουμε ως Δήμος και ως απλοί πολίτες με τη διάσωση του αρχιτεκτονικού παρελθόντος;
Πέρυσι τέτοιο καιρό είχαμε τη χωρίς άδεια κατεδάφιση στη Ζαρμάνη ενός από τα παλαιότερα σπίτια της πόλης, χωρίς την παραμικρή αντίδραση από τις αρχές. Παλιότερα με τις επίσημες ευλογίες της τότε δημοτικής αρχής γινόταν αποχαρακτηρισμός από διατηρητέο και στη συνέχεια κατεδαφιζόταν για να γίνει πάρκινγκ το παλιό «καφενείο των βλάχων» στην Κενταύρων.
Η πόλη έχει μείνει με οχτώ διατηρητέα (ο Βόλος έχει πάνω από
πενήντα) και με κάποια ελάχιστα ακόμα κτίρια που συνεχώς αποψιλώνονται.
Ίσως το αρχιτεκτονικό απόθεμα που έχει απομείνει να μην είναι πια ιδιαίτερα αξιόλογο σε σχέση με αυτό του παρελθόντος, αλλά αν δεν κάνουμε κάτι για τη σωτηρία του σύντομα στα παιδιά μας θα έχουμε να δείχνουμε μόνο πολυκατοικίες.
Καλούμε τη δημοτική αρχή να δείξει έμπρακτα την ευαισθησία της και να προχωρήσει άμεσα στην αγορά του κτιρίου, όπως έκανε και με το διατηρητέο του Μουσών. Ο αντιδήμαρχος κ. Ν. Διαμάντος αναφέρθηκε πρόσφατα σε αντίστοιχες σκέψεις που μας δίνουν ελπίδες.
Είναι απαραίτητο να γίνουν άμεσα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση που πιστεύουμε θα έβρισκε σύμφωνους και τους τωρινούς ιδιοκτήτες. Με την εξαγορά και μετά την αποκατάσταση των φθορών θα έχουμε ένα πανέμορφο κτίριο με αυλή στο
κέντρο της πόλης που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως παιδικός σταθμός, ΚΔΑΠ ή με κάποια άλλη πολιτιστική χρήση. Είναι κρίμα να πάει χαμένη μια τέτοια ευκαιρία και το κόστος δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία.
Τα χρήματα για την αγορά θα μπορούσαν να βρεθούν από τη ΔΕΥΑΛ, το Πράσινο Ταμείο, κάποια δωρεά ή ακόμα και από ιδίους πόρους.
Αν δεν γίνεται να βρεθούν χρήματα με άλλο τρόπο, προτείνουμε να θεσμοθετηθεί ειδικό ποσό στους λογαριασμούς της ΔΕΥΑΛ, ώστε να μαζεύονται εθελοντικά χρήματα για τη διάσωση της αρχιτεκτονικής ιστορίας της πόλης.
Αρκεί να αναλογιστούμε ότι αντί για έναν καφέ τον μήνα θα μπορούσαμε όλοι μαζί ως κάτοικοι αυτής της πόλης σε ελάχιστο χρόνο να μαζέψουμε τα χρήματα που είναι απαραίτητα. Είναι πια καιρός να αναλάβουμε ως κοινότητα τις ευθύνες μας απέναντι στο παρελθόν, την ιστορία, αλλά κυρίως απέναντι στο μέλλον. Εκτός και αν από κοινού συμφωνήσουμε ότι μας είναι πια αδιάφορο».
