Η Χαρίτα Μάντολες, Ελένη Φωκά και η Ελένη Ευθυμίου, είναι τα πρότυπα που μας θυμίζουν τι σημαίνει να είσαι Έλληνας, τι σημαίνει να αγωνίζεσαι, τι σημαίνει να ζεις με αρχές και αξίες τις οποίες ουδέποτε εγκαταλείπεις. Δεν τις τιμήσαμε, αυτές μας τίμησαν με την παρουσία τους, αυτές οι υπέροχες γυναίκες της Αντίστασης, της Ελλάδος, της Ρωμιοσύνης.
Όσοι τυχεροί βρεθήκαμε στο Χατζηγιάννειο κι ακούσαμε την εμπνευσμένη ομιλία του Ιεράρχη της πόλης, βιώσαμε το πάθος του Ντίνου Αυγουστή και όσων τον στηρίζουν, γίναμε κοινωνοί του βιβλίου της Ευρυδίκης Περικλέους «Ως αληθώς – Η ζωή της Χαρίτας Μάντολες» και κυρίως αγγίξαμε και μιλήσαμε μ’ αυτές της ηρωίδες, ξέρουμε πλέον πως αυτό το έθνος δεν έχει πει την τελευταία του λέξη.
Εκεί που άλλοι μιλούν για ελπίδα, έρχονται κάποιοι Έλληνες από την Κύπρο ως την Κορυτσά, από το Καστελόριζο ως τον Έβρο, από την καρδιά της χώρας ως τα πέρατα της γης να μιλήσουν για Δύναμη. Για τη Δύναμη του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, για τη Δύναμη της Ψυχής του Έθνους των Ελλήνων. Να είστε καλά κυράδες, μέσα από τα βάθη της καρδιάς μας, σας ευχαριστούμε».
