Του Κ. Γκιάστα
Φωτ. Β. Ντάμπλης
Τους λένε "Ιταλούς" μα δεν περπατάνε με διαφορετικό τρόπο από τους "Έλληνες". Κι αυτοί… πλάγια πάνε. Κάβουρες, τι περιμένεις. Έχουν ωστόσο ένα εντυπωσιακό μπλε χρώμα που τους κάνει ξεχωριστούς όχι όμως και σπάνιους ειδικά σε Καστρί Λουτρό Μεσαγγάλων και Κουλούρα. Εκεί «αν σου πέσει ένα μπούτι κουτόπουλο λίγο πριν τις εκβολές του ποταμιού μπλε κάβουρα θα βγάλεις».
Αυτό τουλάχιστον αναφέρουν στην «Ε» οι ψαράδες της ευρύτερης περιοχής του Κάτω Ολύμπου για τη φετινή σεζόν σε σύγκριση με τα προηγούμενα έτη και ζητήσαμε να μας το αποδείξουν. Γι’ αυτό τον λόγο τέσσερα μέλη του Συλλόγου Ερασιτεχνών Αλιέων της περιοχής οι Γιώργος Νάτσης, Παναγιώτης Καζαντζής, Χρήστος Δαερετζής και Κώστας Μουχταρέλης σηκώθηκαν από τα χαράματα και μέσα σε λίγες ώρες γέμισαν τα καφάσια τους με μπλε χρώμα.
«Δεν ξέρουμε για ποιο λόγο σημειώνεται αυτή η αύξηση αλλά ίσως είναι από τους χειμώνες και τις θερμοκρασίες των περασμένων μηνών. Πάντως όσον αφορά στο μέγεθος δεν είναι ακόμα και τόσο μεγάλοι όσο τα περασμένα χρόνια. Τα περισσότερα θα τα βρεις στο Καστρί Λουτρό και στην Κουλούρα. Εκεί υπάρχει πολύ μεγάλος αριθμός φέτος» παρατηρεί ένας από αυτούς καθώς πιάνει έναν κάβουρα για τις ανάγκες της φωτογράφισης. «Υπάρχουν δύο τρόποι για να τους πιάσεις. Ο ένας είναι με τα δίχτυα και ο άλλος είναι με πετονιά και απόχη. Δένεις ένα μπούτι από κότα και περιμένεις. Τα καβούρια το μυρίζουν και ανεβαίνουν δύο – τρία μαζί. Την κατάλληλη στιγμή τα πιάνεις με την απόχη».
Σύμφωνα με εισήγηση επιστημόνων στο 15ο Πανελλήνιο Συνέδριο των Ιχθυολόγων «το δεκάποδο καρκινοειδές Callinectes sapidus Rathbun, γνωστό ως μπλε καβούρι, συγκαταλέγεται στα αλλόχθονα είδη της Μεσογείου. Έχει εισαχθεί από τον δυτικό Ατλαντικό Ωκεανό και έχει εγκατασταθεί με επιτυχία στις ελληνικές θάλασσες. Εξαπλώνεται στην παράκτια ζώνη και αποτελεί τυπικό κάτοικο εκβολών. Πρόκειται για κυρίαρχο θηρευτή που ασκεί ισχυρή πίεση σε πληθυσμούς οστράκων και ψαριών, ενώ καταναλώνει και νεκρούς οργανισμούς. Είναι εδώδιμο είδος που αλιεύεται συστηματικά στις περισσότερες περιοχές εξάπλωσής του. Στις ελληνικές θάλασσες αποτελεί σημαντικό αλίευμα σε τοπικό επίπεδο». Σύμφωνα μάλιστα με στοιχεία της έρευνας την τελευταία πενταετία η ετήσια παραγωγή στον Θερμαϊκό κόλπο ξεπερνάει ορισμένες φορές τους 200 τόνους.
Είναι δηλαδή πολλά και μάλιστα επιθετικά αφού όλη την ώρα της συζήτησης κάποιον προσπαθεί να δαγκώσει, «αν το κάνει θα το θυμάσαι για πολλά χρόνια» σημειώνει ένας ψαράς από την παρέα καθώς βάζει το μαχαίρι στο κέλυφος και τον ανοίγει στα δύο.
«Για να μαγειρευτεί πρέπει πρώτα να καθαριστεί πολύ καλά. Θέλει γερό τρίψιμο. Ορισμένοι δεν ξέρουν και το τρώνε με τις ακαθαρσίες μέσα αλλά κάνουν λάθος».
Τότε φτάνει η ώρα της κυρίας Ανθής. Ώρα για μαγείρεμα και ζητάμε τη συμβουλή της. «Βασικά μπορούν να γίνουν με δύο τρόπους. Τόσο κοκκινιστά όσο και με λεμόνι. Στην αρχή πρέπει να πάρουν μια βράση και μετά πετάμε το νερό. Έπειτα φτιάχνουμε τη σάλτσα. Αν θέλεις μπορείς να τα καθαρίσεις εντελώς και να κάνεις μια ωραία καβουρομακαρονάδα αλλά αυτό έχει μεγάλο μπελά για εμάς τις νοικοκυρές. Κάποιοι άλλοι τα καθαρίζουν τελείως και τα κάνουν ακόμα και τηγανιτά» καταλήγει.
Ρωτάμε και για τη διατροφική του αξία, «κάποιοι λένε πως έχει αμινοξέα και πρωτεΐνες, άλλοι λένε πως κάνει καλό στην καρδιά, μερικοί πως έχει βιταμίνες. Εμείς ξέρουμε πως είναι ένας σπουδαίος μεζές για το τσιπουράκι μας και τίποτα παραπάνω»… Απλά πράγματα.
