«Η κρίση επί της αναγνώρισης μίας ελαφρυντικής περίστασης σε κάθε υπόθεση είναι κρίση που ανήκει κυριαρχικά στο δικαστήριο της ουσίας και δεν επιδέχεται σχολιασμού. Το πολιτικό θέμα περιορίζεται στη μείωση με τον νέο Κώδικα – ο οποίος έχει αρκετά θετικά αλλά και αρνητικά στοιχεία – του ανωτάτου ορίου της πρόσκαιρης κάθειρξης, που επιβλήθηκε στη συγκεκριμένη περίπτωση, από τα 20 στα 15 έτη. Όπως και η αποσαφήνιση και κατ’ ουσίαν διεύρυνση των προϋποθέσεων χορήγησης της ελαφρυντικής περίστασης του προτέρου εντίμου βίου.
Αν όμως εφαρμοζόταν η νέα διάταξη υπέρ ενός πιο συμπαθούς στην κυβέρνηση, στην αντιπολίτευση ή στην κοινή γνώμη κατηγορουμένου, τα σχόλια θα ήταν ακριβώς τα αντίθετα. Ο νέος Κώδικας τότε θα ήταν στη σωστή κατεύθυνση.
Τον νέο Ποινικό Κώδικα, εφόσον είναι επιεικέστερος, είναι δικαίωμα κάθε κατηγορουμένου να τον χρησιμοποιεί υπέρ του, είτε είναι αριστερός είτε δεξιός, είτε φασίστας είτε τρομοκράτης. Η δικαιοσύνη πρέπει να είναι τυφλή. Και να μην έχει συμπάθειες ή αντιπάθειες. Ούτε πολιτική κατεύθυνση. Πληγώθηκε πολλές φορές το κύρος της πρόσφατα από αυτή».
