Ένα χωριό που χάνεται μέσα στο πράσινο. Με την ανθισμένη αγράμπελη, τις πελώριες ανθισμένες φιλύρες, στην πλατεία να ευωδιάζουν, τα τρεχούμενα νερά, το ωραίο κλίμα και τα πολλά ξωκλήσια στην περιοχή του.
Ήταν το μεγαλύτερο κεφαλοχώρι της περιοχής Αγιάς κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, γιατί ήταν «βακούφια», δηλαδή ανήκε στην κόρη του Σουλτάνου «Μεχριμέ», που εισέπραττε μόνο τους φόρους και δεν ήταν κάτω από την κυριαρχία των Τούρκων της περιοχής. Έτσι δραστηριοποιούνταν ελεύθεροι και γι’ αυτό προόδευσαν και την αποκαλούσαν «Ουράνια πόλη».
Τελέσαμε παράκληση στον Ι.Ν. του Αγίου Αθανασίου - πολιούχου του χωριού, καθότι υπάρχουν άλλοι δύο ενοριακοί ναοί, του Αϊ-Γιώργη και του Αϊ-Δημήτρη.
Απέναντι στην πλακόστρωτη πλατεία απολαύσαμε ένα υπέροχο φαγητό. Η έκπληξη ήταν ότι το κέντρο «Νιβόλιανη» διέθετε και ορχήστρα. Φυσικά αυτό ενθουσίασε όλους.
Το κέφι άναψε, ο χορός φούντωσε και ο ενθουσιασμός έφτασε στα ύψη.
Επιστρέψαμε υπερευχαριστημένοι ευχόμενοι «Καλό Καλοκαίρι» και συνάντηση στα μέσα Σεπτεμβρίου.