Η επιστήμονας και γιατρός, ανέπτυξε τα σημεία-κλειδιά που είναι σημαντικά στη σχέση των γονέων με τα παιδιά τους, για τη σωστή και ισορροπημένη ανάπτυξή τους. Τόνισε, μεταξύ άλλων «την ανάγκη αποδοχής από τους γονείς των παιδιών τους με τις δυνατότητές τους, κυρίως όταν αυτά αντιμετωπίζουν δυσκολίες και την ανάγκη στήριξής τους για την ομαλή επικοινωνία με τα άλλα παιδιά. «Γονείς παραπονιούνται για τη συμπεριφορά των παιδιών τους, που, όμως, είναι αποτέλεσμα της δικής τους ανεπάρκειας. Τα παιδιά μιμούνται τους γεννήτορές τους, οι οποίοι οφείλουν να είναι συνεπείς στις υποσχέσεις τους και να υπάρχει ακολουθία λόγων και έργων τους, αλλιώς μπερδεύονται τα παιδιά», είπε. Χρησιμοποιώντας όμορφα παραδείγματα από την καθημερινότητα και την εμπειρία της, η κ. Αναγνωστοπούλου αναφέρθηκε στον σφικτό εναγκαλισμό των γονέων με τα παιδιά αφαιρώντας τους την ανάληψη πρωτοβουλιών και υποχρεώσεων, κάνοντάς τους μακροπρόθεσμα κακό: τα καθιστούν άβουλα, χωρίς αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση. Ο έπαινος να είναι στοχευμένος εξηγώντας παράλληλα τις δυνατότητες των παιδιών, ενώ τα συνεχή και αδιάκριτα «μπράβο» τα οδηγούν, είτε να μην προσπαθούν περαιτέρω για να μην αποτύχουν είτε να αποδιοργανώνονται όταν αποτύχουν. Οι γονείς ζώντας ως πρότυπα για τα παιδιά τους, είναι ανάγκη να μιλούν πρώτα οι ίδιοι σ΄αυτά με ευγένεια, σεβασμό και καλοσύνη, χρησιμοποιώντας εκφράσεις όπως «ευχαριστώ», «παρακαλώ», «συγγνώμη». Να μην τονίζουν στα παιδιά τι να μην κάνουν(«μη φωνάζεις»), αλλά να τα συμβουλεύουν τι να κάνουν(«μίλα ήσυχα») συζητώντας μαζί τους και εστιάζοντας στην κακή συμπεριφορά τους, κάθε φορά, και όχι στο χαρακτήρα και την εν γένει προσωπικότητά τους.
Η τόσο δομημένη και επιστημονικά εμπεριστατωμένη ομιλία της κ.Αναγνωστοπούλου καθήλωσε τους ακροατές, οι οποίοι ανέπτυξαν τον προβληματισμό τους διατυπώνοντας πολλές ερωτήσεις οδηγώντας σε έναν εποικοδομητικό διάλογο.
Η επόμενη συνάντηση-ομιλία θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 19 Μαΐου, στις 7.30 μ.μ.
