Ρούμπα, Σάμπα, Μάμπο και Τσα-Τσα!
Είναι η καλύτερη ώρα της ημέρας τους, μας εξομολογούνται. Είναι το ελιξίριο ζωής τους, το «χάπι» της ευφορίας τους, η ψυχοθεραπεία τους και η πραγματοποίηση ενός ονείρου των νεανικών τους χρόνων.
Η ώρα του μαθήματος λάτιν, είναι «αδιαπραγμάτευτη» δεν τη χάνουν με τίποτα.
«Είναι οι πιο επιμελείς μαθητές που είχα μέχρι σήμερα» αναφέρει η χοροδιδάσκαλός τους κ. Αφροδίτη Αναστασίου, που σήμερα μετρά στα τμήματα των δύο ΚΑΠΗ (2ο και 3ο ) 70 χορευτές, δύο τμημάτων εκμάθησης Λατινοαμερικάνικων και Ευρωπαϊκών χορών.
Λειτούργησαν για πρώτη φορά, πριν λίγους μήνες, τον Νοέμβριο του 2018, με κάθε επιφύλαξη για την ανταπόκριση που θα είχαν από τα μέλη των ΚΑΠΗ. Οι δεκάδες εγγραφές που ακολούθησαν ξάφνιασαν ευχάριστα τους εμπνευστές δημιουργία τους, τον αντιδήμαρχο Κοινωνικής Πολιτικής κ. Δημήτρη Δεληγιάννη και τον εντεταλμένο σύμβουλο για τα ΚΑΠΗ κ. Τσαούση.
«Τα τμήματα, αφορούν δράσεις μια νέας φιλοσοφίας παρεμβάσεων, του δήμου, στην τρίτη ηλικία. Στόχος είναι να δώσουμε άλλο νόημα στη λειτουργία των ΚΑΠΗ, με ψυχαγωγικές δράσεις. Δεν είναι μόνο το τάβλι και τα χαρτιά, δεν αποτελούν μόνο στέκι συναντήσεών τους, είναι ένα ζωντανό κύτταρο δημιουργίας και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται.
Εχουμε χρέος να ανταποκριθούμε στις ανάγκες των μελών, αντιμετωπίζοντάς τους με ρεαλισμό, δηλαδή με το σκεπτικό ότι είναι άτομα με ζωντάνια, που χρειάζεται να στηρίξουμε τα θέλω τους και να τους προσφέρουμε ένα τόπο δημιουργίας και ψυχαγωγίας», δηλώνει στην «Ε» ο κ. Δεληγιάννης, τονίζοντας παράλληλα ότι «σε αυτόν τον στόχο σημαντική ήταν η συμβολή του κ. Τσαούση».
Τα μαθήματα λάτιν ήταν μια «τολμηρή» ιδέα, αλλά μέσα σε λίγο χρόνο αποδείχθηκε άκρως επιτυχημένη.
Μόνο, που οι μαθητές/τριες, χορευτές τους, εκφράζουν ένα παράπονο: «Δεν υπάρχουν άνδρες για να κάνουμε ζευγάρια στους χορούς»! «Δεν χορεύουν; Είναι ταμπού;» ρωτούν.
Πραγματικά, στα 70 άτομα, υπάρχουν μόνο δύο άνδρες, κι αυτοί στο ένα τμήμα. Οι χοροί λάτιν είναι ζευγαρωτοί και απαιτούν την παρουσία ντάμας και καβαλιέρου.
Όσον αφορά στο πόσο επιτυχημένη μπορεί να θεωρηθεί σήμερα η δράση των μαθημάτων λάτιν στην τρίτη ηλικία, καλύτερα να παραθέσουμε τα λόγια των μαθητών/τριών τους:
-«Κάθε Τρίτη, πρωί, κρατά τα εγγόνια, ο άνδρας μου! Εχω μάθημα λάτιν! Αδιαπραγμάτευτο! Δεν λείπω ούτε μια μέρα».
- «Το είχα μεράκι από τα νιάτα μου… Να μάθω να χορεύω, αυτούς τους εκπληκτικούς χορούς που έβλεπα στην τηλεόραση. Μπορεί βέβαια να μην έχω την ευλυγισία που απαιτείται, αλλά το διασκεδάζω…».
-«Ο χορός δεν έχει ηλικία. Αλλωστε με κάνει χαρούμενη. Φεύγω από το μάθημα με μεγάλη ευφορία…».
- «Δεν μας φτάνει μια ώρα μάθημα την εβδομάδα, θέλουμε περισσότερο».
-«Μπορεί να μην χορεύουμε όλοι καλά, αλλά ακολουθούμε τον ρυθμό. Νιώθω σαν να βρήκα νέο «ρυθμό» στη ζωή μου, που με γεμίζει χαρά. Νιώθω τόσο ζωντανή όσο ποτέ…».
-«Ευτυχώς που τα εγγόνια μας πάνε σχολείο το πρωί και έτσι μπορούμε να έρθουμε στο μάθημα. Το απόγευμα ασχολούμαστε μαζί τους»
-«Στο τέλος του μαθήματος νιώθω ανάλαφρη, χαρούμενη…, σαν να άφησα πίσω μου ένα μεγάλο βάρος».
Της Λένας Κισσάβου
Φωτ.: Λεωνίδας Τζέκας
