Μία τέτοια περίπτωση είναι και το πέτρινο γεφύρι του Αλαμάνου στη Σκήτη που χρονολογείται από το 1858. Ένα πανέμορφο πετρογέφυρο, 5 μόλις χιλιόμετρα από την Αγιά, στον δρόμο προς τη Σκήτη, αντέχει στον χρόνο και περιμένει «χείρα βοηθείας» προκειμένου να συνεχίσει να ομορφαίνει την περιοχή. Το γεφύρι του Αλαμάνου που πέρυσι το ανέδειξε με τις εργασίες καθαριότητας ένας Bέλγος παραθεριστής της Σκήτης, χρειάζεται συντήρηση και αποκατάσταση σε κάποια σημεία του. Ο καθαρισμός της άγριας βλάστησης που είχε κρύψει στην κυριολεξία το πετρογέφυρο, έβγαλε στην επιφάνεια και τις ζημιές που έχει υποστεί. Πολλές πέτρες από το καλντερίμι έχουν φύγει με αποτέλεσμα τα νερά της βροχής να το διαβρώνουν. Επίσης έχουν ξηλωθεί πολλά από τα πέτρινα τοιχία που υπάρχουν στα άκρα του τόξου, πράγμα που καθιστά επικίνδυνη τη διέλευσή του, ενώ δεν υπάρχουν έστω και πινακίδες που να ειδοποιούν για την επικινδυνότητα της διέλευσής της.
Μια ομάδα φίλων και κατοίκων της περιοχής, ο Γιάννης Πέτρου, ο Στέφανος Κουκουλέτσος, ο Κώστας Δαρούσης, η Σούλα Δαρούση, ο Παναγιώτης Δομούζης και ο Γιάννης Σπανός, που συνηθίζουν να κάνουν εξορμήσεις στην ύπαιθρο και με τις λιγοστές δυνάμεις τους να προσφέρουν στην ανάδειξη και συντήρηση μνημείων(π.χ. ξωκκλήσια, γεφύρια), προσπαθεί να δώσει το «φιλί της ζωής» στο γεφύρι, απευθύνοντας έκκληση προς όλους τους αρμόδιους και ενδιαφερόμενους να το εξετάσουν. Ο Βέλγος Alain Duvivier έκανε την αρχή και θα πρέπει να υπάρξει και συνέχεια ώστε αυτό το απαράμιλλης ομορφιάς μνημείο να μη χαθεί.
Η «Ε» επικοινώνησε και με την προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων κ. Σταυρούλα Σδρόλια και -όπως ανέφερε- η περίπτωση του γεφυριού είναι γνωστή, παρόλα αυτά η αποκατάστασή του είναι μια χρονοβόρα και κοστοβόρα διαδικασία και δυστυχώς στην παρούσα φάση δεν προβλέπεται κάτι άμεσα. Η παρέα, όμως δεν το βάζει κάτω και ελπίζει πως κάποιος θα ενδιαφερθεί και το πετρογέφυρο Αλαμάνου θα μπορέσει να βρει τη χαμένη του όψη και να είναι ασφαλές και επισκέψιμο.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
Σύμφωνα με πληροφορίες του βιβλίου «Τα πέτρινα γεφύρια της Θεσσαλίας» του Αντώνη Γαλερίδη, το μονότοξο γεφύρι του Αλαμάνου έχει άνοιγμα 17,20 μέτρα και ύψος 8 μέτρα. Το διάζωμά του, πλήρως ημικυκλικού τόξου, καθώς και οι αρκάδες, τα στηθαία του καταστρώματος δηλαδή, είναι κατασκευασμένα από ξεστή ορθογωνική λιθοδομή. Οι λιθοδομές προέρχονται από ασβεστολιθικά πετρώματα της περιοχής. Το διάζωμα είναι ισοπαχές, πάχους 65 εκατοστών και το πλάτος του φορέα είναι 2,60 μέτρα και το πλάτος του καταστρώματος 2 μέτρα. Τα χρήματα για την κατασκευή του διέθεσε ο ιατρός Δημήτρης Αλαμάνος, γερμανικής καταγωγής και αγγλικής υπηκοότητας, που είχε πολιτογραφηθεί Αγιώτης μετά τον γάμο του με τη Μαρία Χατζημήτρου, κόρη εμπόρου διορισμένου αρχικοτσαμπάση της περιοχής από τον Αλή Πασά. Εκτός από το έργο της γέφυρας, ίδρυσε το Παρθεναγωγείο της Αγιάς το 1874.
Της Νατάσας Πολυγένη
