Είναι οι διανομείς, οι ντελιβεράδες όπως έχουμε συνηθίσει να τους αποκαλούμε, οι άνθρωποι που με ήλιο, κρύο, βροχή ακόμη και χιόνι καβαλούν το μηχανάκι και σπεύδουν να παραδώσουν την παραγγελία, δίνοντας μάχη με τον χρόνο. Πολλές φορές από τη βιασύνη τους μπαίνουν ανάποδα σε μονόδρομους, παραβιάζουν σηματοδότες ή ξεχνούν να φορέσουν το κράνος τους.
Η πίεση της δουλειάς τούς οδηγεί πολλές φορές να βάλουν την ασφάλειά τους σε δεύτερη μοίρα. Τον τελευταίο χρόνο, με αφορμή τραγικά δυστυχήματα που στοίχισαν τη ζωή διανομέων, γίνεται μια τεράστια κινητοποίηση με απώτερο στόχο την προστασία της ζωής τους αλλά και των δικαιωμάτων τους ως υπάλληλοι. Είναι γνωστό ότι σε πάρα πολλές περιπτώσεις αναγκάζονται να χρησιμοποιούν τα δικά τους μηχανάκια για τη δουλειά και με το πενιχρό εισόδημά τους να καλύπτουν το κόστος συντήρησης, όταν μπορούν βεβαίως.
Φυσικά υπάρχουν και οι επιχειρήσεις που φροντίζουν να παρέχουν τα απαραίτητα στον υπάλληλο ώστε και οι ίδιοι να μην έχουν στο μέλλον προβλήματα. Το Υπουργείο Εργασίας φαίνεται ότι έχει πάρει σοβαρά πλέον τα αυξημένα κρούσματα ατυχημάτων στον κλάδο των διανομέων, και τις προσεχείς ημέρες θα εκδόσει εγκύκλιο με τις υποχρεώσεις των εργοδοτών στον χώρο της εστίασης που απασχολούν διανομείς με μηχανάκι. Η εγκύκλιος που θα εκδοθεί θα αναφέρει ότι:
-Είναι υποχρεωμένος ο εργοδότης να παρέχει τον εξοπλισμό εργασίας, στον οποίο συμπεριλαμβάνεται και το μηχανάκι, με την υποχρέωση να το συντηρεί.
-Πρέπει κάθε επιχείρηση να συντάσσει τη γενική έκθεση επαγγελματικού κινδύνου, που παρομοιάζει με έκθεση δράσης για το ποιες υποχρεώσεις αναλαμβάνει για την ασφάλεια και την υγεία ο κάθε εργοδότης. Όταν δεν το έχει ή όταν δεν το τηρεί υπάρχει αιτία για πρόστιμο.
-Πρέπει η επιχείρηση να παρέχει τα Μέσα Ατομικής Προστασίας εκτός από το κράνος, γιατί αυτό υπόκειται στην οδική ασφάλεια και είναι ευθύνη του οδηγού.
Στο πλαίσιο αυτό η «Ε» μίλησε με έναν διανομέα που κάνει αυτή τη δουλειά πάνω από 10 χρόνια αλλά και με έναν επιχειρηματία της πόλης που παρέχει την υπηρεσία ντελίβερι στους πελάτες του.
Ο Γιάννης βρέθηκε στη διανομή μετά από ένα μεγάλο διάστημα ανεργίας και όπως λέει έπρεπε να κάνει κάτι για να βοηθήσει την οικογένειά του. «Ήμουν τυχερός μέσα στην ατυχία μου γιατί είχα μηχανάκι και έτυχε να δω τότε μια αγγελία που ζητούσαν διανομέα που να διαθέτει μηχανάκι. Σίγουρα είναι δύσκολο επάγγελμα γιατί όλα πρέπει να γίνουν γρήγορα. Περισσότερη πίεση αισθάνεσαι από τον πελάτη, παρά από τον εργοδότη. Συνήθως ο διανομέας τα ακούει πρώτος. Μπορεί να καθυστερήσουμε από λάθος του καταστήματος που άργησε να φτιάξει την παραγγελία γιατί είχε πολλές, αλλά μπορεί και εμείς που προσπαθούμε πολλές φορές να φύγουμε γεμάτοι εξυπηρετώντας δύο και τρεις παραγγελίες να καθυστερήσουμε είτε λόγω καιρού, είτε γιατί ο πελάτης είχε για παράδειγμα 50 ευρώ και ο διανομέας δεν είχε ρέστα και έπρεπε να τρέξει ξανά έξω για να βρει κάπου να το χαλάσουν, είτε ακόμη και λόγω κίνησης. Τον πελάτη σε κάθε περίπτωση δεν τον ενδιαφέρει. Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που δείχνουν κατανόηση» λέει ο Γιάννης. Όσον αφορά στη συμπεριφορά των εργοδοτών και την παροχή του εξοπλισμού και του μεταφορικού μέσου, αναφέρει: «Υπάρχουν και οι καλοί και οι κακοί. Παλιότερα ήταν σχεδόν κανόνας να δουλεύεις με δικό σου μηχανάκι και με τα πουρμπουάρ να προσπαθείς να καλύψεις φθορές και βενζίνες που ήταν αυξημένα λόγω χρήσης. Το ίδιο ισχύει και για το κράνος. Πλέον οι περισσότερες επιχειρήσεις διαθέτουν στον εργαζόμενο δικό τους μέσο και φυσικά κανείς εργαζόμενος δεν μπορεί να είναι ανασφάλιστος. Τα υπόλοιπα θέματα, κράνος και τήρηση του ΚΟΚ θεωρώ ότι αφορούν αποκλειστικά εμάς. Εάν σεβόμαστε τη ζωή μας, είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε συνετή και ασφαλή οδήγηση και φυσικά να προστατευόμαστε. Καλύτερα να φτάσουμε 5 λεπτά αργότερα παρά καθόλου. Η κατάσταση στους δρόμους είναι πια πολύ επικίνδυνη. Προσωπικά στα χρόνια που δουλεύω δεν ανεβαίνω ποτέ στο μηχανάκι χωρίς κράνος, ενώ τον χειμώνα πάντα φοράω μπουφάν και παντελόνι μηχανής. Όχι ότι δεν έχω κάνει λάθη λόγω βιασύνης, αλλά ήταν καθαρά δική μου ευθύνη».
Ο Βασίλης Φαλτσής διατηρεί σουβλατζίδικο στο κέντρο της πόλης και δουλεύει το ντελίβερι από την ώρα που θα ανοίξει μέχρι που θα κλείσει. «Τα μηχανάκια που χρησιμοποιούν οι διανομείς μας ανήκουν στην επιχείρηση. Εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τη συντήρησή τους. Θεωρώ ότι αυτό είναι και το σωστό γιατί έτσι έχεις τον έλεγχο. Ξέρεις ότι το μεταφορικό μέσο που χρησιμοποιεί ο υπάλληλός σου είναι το κατάλληλο, κάνει τα σέρβις του όταν πρέπει και ποτέ μα ποτέ δεν κυκλοφορούν με φθαρμένα ελαστικά ή φρένα. Φυσικά και θεωρώ ότι η εγκύκλιος θα ρυθμίσει αρκετά θέματα που αφορούν στην ασφάλειά τους». Ερωτηθείς για το θέμα του χρόνου που έχουν να αντιμετωπίσουν οι διανομείς, απαντά «Εγώ προσωπικά δουλεύω με πλεονέκτημα ώρας. Όταν θα πάρει ο πελάτης να παραγγείλει, του λέω ότι θα κάνει περίπου 40 λεπτά να έρθει. Δεν μπορεί να παραγγείλει κανείς φαγητό και σε 10 λεπτά να το θέλει στην πόρτα του. Καλύτερα να έχεις πει 40 λεπτά και να πάρει την παραγγελία του στη μισή ώρα ή και 5 λεπτά αργότερα, παρά να την περιμένει πολύ γρήγορα και να παίρνει τηλέφωνα να διαμαρτυρηθεί. Φυσικά και δεν θα πιέσω τους διανομείς να οδηγήσουν γρήγορα, η βιασύνη ποτέ δεν ωφελεί. Όσο για τα μέτρα ατομικής προστασίας, κράνος και ενδυμασία, δεν μπορώ να τους υποχρεώσω εγώ να φορούν. Πρέπει και εκείνοι να αντιλαμβάνονται ότι είναι υποχρεωτικό και τους προστατεύει» καταλήγει.
Της Νατάσας Πολυγένη
