Γλυκές μνήμες ξεχείλιζαν στη θέα των φωτογραφιών παλιών ορειβατών. Σαν να ‘σουν εκεί δίπλα τους, ανάμεσα στις κρυμμένες ομορφιές της φύσης, στα απάτητα μονοπάτια, που για να τα διαβεί κανείς θα πρέπει να έχει τον κατάλληλο εξοπλισμό, αγάπη γι’ αυτό που κάνει και θέληση με το βλέμμα στραμμένο στις παρυφές των βουνών.
Η συζήτησή μας στα γραφεία του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Λάρισας με τον έφορο κ. Ιωάννη Ζάχο. Η ιστορία του ΕΟΣ αρχίζει από την ίδρυση του στα 1932. Ένας σύλλογος ενεργός με πλούσιες αθλητικές δράσεις και διακρίσεις από αθλητές που κατέκτησαν τις πρώτες θέσεις τόσο σε περιφερειακούς όσο και σε εθνικούς αγώνες. Ορειβασία, αναρριχήσεις, σπηλαιολογία, διασχίσεις φαραγγιών, ορειβατικό σκι (αλπικό), περιλαμβάνονται στις δραστηριότητές του.
Πάμε 8 δεκαετίες πίσω, όταν μέλη του Ορειβατικού Συλλόγου αποφασίζουν το 1938 να θεμελιώσουν τη δική τους στέγη που θα αποτελεί ένα καταφύγιο για τους ίδιους κατά τη διάρκεια των χειμερινών τους εξορμήσεων. Το ‘’Καταφύγιο του Κισσάβου’’, βρίσκεται στη θέση «Κάναλος» σε υψόμετρο 1.604 μ.
Τρακτέρ και ζώα επιστρατεύτηκαν για τη μεταφορά των υλικών που θα βοηθούσαν στην κατασκευή του. Πολύς και ο προσωπικός κόπος και ιδρώτας των πρώτων ορειβατών, που ανέβαζαν είδη πρώτης ανάγκης και ξύλα για τη σόμπα του καταφυγίου.
Την περίοδο της Κατοχής το καταφύγιο λειτουργούσε παράνομα ως Τυπογραφείο της αντίστασης. Στρατιώτες επιχειρούν να το βάλουν φωτιά αλλά αποτυγχάνουν καθώς το αντιλαμβάνεται και τη σβήνει ο αντάρτης Γιώργος Ζιαζιάς.
Με τη λήξη του πολέμου ο σύλλογος αναπτύσσει πλούσια δράση, ενώ νέα μέλη τον στελεχώνουν. Διοργανώνονται εκδρομές για σκι, πραγματοποιούνται χιονοδρομικοί αγώνες, ορειβάτες συμμετάσχουν σε αναρριχήσεις ακόμη και στο εξωτερικό… Η αρχική μικρή ομάδα μεγαλώνει και δραστηριοποιείται στο αθλητικό πεδίο. Κάποια στιγμή αποφασίζεται και κατασκευάζεται ένα ski lift μήκους 300 μέτρων σε κοντινό σημείο του καταφυγίου, εγχείρημα όμως που λόγω χιονόπτωσης δεν ευοδώνεται.
Σήμερα, το καταφύγιο ορθώνεται στην πλαγιά του Κισσάβου, έτοιμο να υποδεχτεί τα παιδιά του, που για χρόνια μόχθησαν, προσφέροντας εθελοντική εργασία αλλά και οικονομική βοήθεια. Στην προσπάθεια αυτή σύμμαχοι στάθηκαν και άλλοι φορείς. Η τοπική αυτοδιοίκηση, η γενική γραμματεία αθλητισμού, οι κοινότητες Συκουρίου, Σπηλιάς, Αγιάς, Ανατολής, όλοι συνέδραμαν στο μέτρο των δυνατοτήτων τους. Ο καθένας έδινε τον οβολό του. Μετά την ηλεκτροδότηση και τη διάνοιξη του δρόμου προς το Καταφύγιο, η πρόσβαση ήταν πλέον εύκολη για τον κάθε φυσιολάτρη. Ένας νέος κύκλος «ζωής» ανοίγει.
Το καταπράσινο τοπίο σκεπασμένο με τις άσπρες νιφάδες τους χειμερινούς μήνες, σε συνδυασμό με την άρτια λειτουργία του Καταφυγίου, αποτελεί σήμερα ένα σημείο αναφοράς. Ο κ. Ζάχος σημειώνει: είμαστε ανοιχτοί να υποδεχτούμε και δεχόμαστε ορειβατικές ομάδες που θέλουν να διανυκτερεύσουν στο Καταφύγιο, κατόπιν συνεννόησης με τα γραφεία μας. Το καταφύγιο είναι το σπίτι μας. Χαιρόμαστε όμως που έρχονται επισκέπτες για περιήγηση κάνοντας μια στάση εδώ για να πιουν ένα ζεστό καφέ, όταν ανοίγουμε τις Κυριακές του χειμώνα. «Μένουν κατενθουσιασμένοι. Τα ξύλινα τραπεζοκαθίσματα με το αναμμένο τζάκι και τις μυρωδιές που αναδύονται από την κουζίνα, όπου τα μέλη του συλλόγου μαγειρεύουν, συνθέτουν μια ατμόσφαιρα οικογενειακή», συμπληρώνει.
Το όχημα για ένα ταξίδι αναζήτησης που θα το ζήσει κανείς από κοντά, είναι οι πλούσιες δραστηριότητες που οργανώνονται από τον ΕΟΣ, με αναβάσεις, αναρριχήσεις, διασχίσεις, καγιάκ, ποδήλατο βουνού…
Βασιλική Πούλιου
