«Το Science Festival δεν είναι τίποτε άλλο από μια προσπάθεια εκλαΐκευσης της επιστήμης», επισήμανε κατά τον χαιρετισμό του.
Το Φεστιβάλ Επιστήμης οργανώνεται με τη στήριξη του Δήμου Λαρισαίων και της Περιφέρειας Θεσσαλίας και επιφυλάσσει αρκετές και ενδιαφέρουσες εκπλήξεις στους μικρούς και μεγάλους λάτρεις της επιστήμης και του πολιτισμού. Ερευνητές και εκπαιδευτικοί από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, ερευνητικά κέντρα, επιστημονικοί σύλλογοι και εκπαιδευτικοί οργανισμοί ενώνουν τις γνώσεις, τη φαντασία και την εμπειρία τους και παρουσιάζουν στους Λαρισαίους τον κόσμο της επιστήμης.
«Θέλαμε να γιορτάσουμε την ιστορία μας αλλά θέλαμε οι πόλεις που βρίσκονται τα πανεπιστημιακά ιδρύματα να γιορτάσουν μαζί μας, να γιορτάσουν το πανεπιστήμιό τους. Η βασική μας ιδέα ήταν ότι ένα φεστιβάλ επιστήμης δεν θα μπορούσε να είναι κάπου αλλού παρά μόνο στη Λάρισα. Στη Λάρισα χτυπά ένα μεγάλο μέρος του μυαλού και της καρδιάς της έρευνας που διεξάγει το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας», σημείωσε κατά τον χαιρετισμό της η αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Ιωάννα Λαλιώτου.
Διαδραστικά εκθέματα και εντυπωσιακά πειράματα επίδειξης αναμένουν τους επισκέπτες για να ανακαλύψουν τον κόσμο που μας περιβάλλει. «Το πανεπιστήμιό μας έχει μια πορεία ανοδική και συνεισφορά σε πολλά άλλα επίπεδα εκτός του επιστημονικού. Ένα από τα πιο βασικά χαρακτηριστικά του είναι η εξωστρέφεια, η επικοινωνία με την κοινωνία, η συνεργασία του με την Αυτοδιοίκηση και με τους φορείς. Είναι πεποίθησή μας ότι η εκπαίδευση, ο πολιτισμός και η έρευνα μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο», υπογράμμισε ο αντιδήμαρχος Πολιτισμού Πάνος Σάπκας.
Τον λόγο στη συνέχεια πήρε ο καθηγητής Πνευμονολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Δρ. Κωνσταντίνος Γουργουλιάνης ο οποίος μίλησε με θέμα «Όταν η Ιατρική συναντά την Τέχνη». Στους γιατρούς με παιδεία, με γνώσεις λογοτεχνίας, ιστορίας, ζωγραφικής αναφέρθηκε ο καθηγητής, σημειώνοντας ότι «η ιατρική με την τέχνη έχει παράλληλη πορεία που σε κάποια σημεία συγκλίνει, που διαχρονικά αλλάζει. Από πολύ παλιά στις ιατρικές σχολές διδάσκονταν λογοτεχνία, ιστορία, ζωγραφική, οι γιατροί ήταν ταυτόχρονα και φιλόσοφοι. Ήταν άνθρωποι που ζούσαν με τις τέχνες και τον πολιτισμό και τους βοηθούσαν στην άσκηση της ιατρικής. Με την εξέλιξη όμως της ιατρικής απομακρύνθηκε το μοντέλο αυτού του γιατρού του ιατροφιλόσοφου και έγινε περισσότερο γιατρός τεχνολόγος. Για παράδειγμα υπάρχουν γιατροί που δεν ακουμπούν καθόλου τον άρρωστο, που δεν επικοινωνούν με τον άρρωστο και καμιά φορά στο εξωτερικό υπάρχουν γιατροί που βλέπουν μόνο τις αξονικές και τις εξετάσεις του αρρώστου και αποφασίζουν βάσει αυτών χωρίς να τον συναντήσουν. Ακόμα και στις μέρες μας αποφασίζει ο γιατρός το πλάνο της θεραπείας του αρρώστου και μετά ασχολούνται κάποιοι άλλοι».
Ο κ. Γουργουλιάνης επικεντρώθηκε στο γεγονός ότι έχει χαθεί η προσωπική σχέση του αρρώστου με τον γιατρό και πως αυτή έχει αντικατασταθεί με την τεχνολογία. «Άρα διαχρονικά υπάρχει το μοντέλο αυτό του γιατρού που έχει παιδεία και έχει αντικατασταθεί με το τεχνολογικό μοντέλο του γιατρού», είπε, για να προσθέσει ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται και πως μετά από κάποια χρόνια ο γιατρός θα έχει και πάλι παιδεία. «Εξάλλου αυτό το μοντέλο του γιατρού τεχνολόγου υπήρχε ξανά», συμπλήρωσε.
Χρησιμοποιώντας το παράδειγμα της φυματίωσης είπε ότι πρόκειται για μια μεταδοτική αρρώστια που επηρέασε τη ζωγραφική, το θέατρο, τη λογοτεχνία. Ανάλογα πώς πέρασε η φυματίωση επηρέασε και διαφορετικά την τέχνη. «Για χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι όταν έβλεπαν κάποιον να αδυνατίζει και να πεθαίνει δεν ήξεραν ότι είναι ένα μικρόβιο που το προκαλεί, πίστευαν ότι έχει φθίση, ότι φθίνει από εκεί βγήκε και η φυματίωση. Μάλιστα αυτό είχε συνδεθεί με δοξασίες, με ανεκπλήρωτους έρωτες. Μετά ήρθε η εποχή που βρέθηκε το μικρόβιο οπότε οι άνθρωποι κλείστηκαν στα σπίτια τους, επικράτησε απομονωτισμός, οι φυσιογνωμίες ήταν χλωμές, τα τραγούδια λένε για χτικιό και μετά ήρθε η τελευταία εποχή όπου βρέθηκαν τα φάρμακα, η αρρώστια νικήθηκε και η ιατρική δεν ενέπνεε πλέον την τέχνη. Υπάρχουν παράλληλες πορείες της ιατρικής με την τέχνη και κάπου συγκλίνουν», τόνισε.
Στη συνέχεια στη σκηνή του Φεστιβάλ ανέβηκε και πήρε τον λόγο ο αρχιτέκτονας Θεοφάνης Μπομπότης, ο οποίος μίλησε με θέμα «Αρχιτεκτονική: Έκφραση πολιτισμού».
Η εκδήλωση έκλεισε με το σύνολο μουσικής, μιούζικαλ και κινηματογράφου του Μουσικού Σχολείου Λάρισας.
Ζωή Παρμάκη
