Επρόκειτο για δύο υποθέσεις που αφορούν: η μια σε 32 εργαζόμενους της Περιφέρειας Θεσσαλίας και η άλλη σε 2 εργαζόμενους της Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας. Οι δύο υποθέσεις εκδικάστηκαν σε πρώτο βαθμό και έχει μεγάλο ενδιαφέρον η τελική τους κατάληξη, τόσο σε τοπικό όσο και σε πανελλήνιο επίπεδο.
Σύμφωνα με πληροφορίες στο σκεπτικό των αποφάσεων, που δίνει πίσω τον 13ο και 14ο μισθό στους υπαλλήλους συγκεκριμένων ετών, αναφέρεται μεταξύ άλλων πως «η επιβολή μέτρων προς εξυπηρέτηση δυσμενούς και παρατεταμένης οικονομικής συγκυρίας δεν δικαιολογεί εν λευκώ και εκ προοιμίου οποιοδήποτε μέτρο με οποιοδήποτε κόστος».
Η επιλογή των συγκεκριμένων μέτρων υπογραμμίζεται πως δεν ανήκει στην ανέλεγκτη εξουσία του νομοθέτη «ο οποίος ελέγχεται ως προς την τήρηση της συνταγματικής επιταγής για ισόρροπη οικονομική ανάπτυξη με διασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης» και δεσμεύεται από όρια, που θέτουν συγκεκριμένες συνταγματικές συμβάσεις.
Τονίζεται επίσης πως πριν από την κατάργηση των δώρων και του επιδόματος αδείας, έπρεπε να εξεταστεί με τρόπο επιστημονικό και δικαστικά ελέγξιμο «αν οι επιπτώσεις από τα ήδη ληφθέντα μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης και συνδυαζόμενες με τις ευρύτερες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες της διανυόμενης έκτακτης περιόδου» οδηγούν σε επιτρεπτή μείωση του επιπέδου ζωής των μισθωτών.
Για τη θέσπιση των περικοπών, αναφέρεται, σύμφωνα με πληροφορίες μας, σε άλλο σημείο του σκεπτικού των αποφάσεων, «δεν αρκεί η επίκληση, αορίστως του σπουδαίου δημοσίου συμφέροντος, αλλά η τεκμηρίωση με τη δέουσα σαφήνεια και παράθεση αναλυτικών στοιχείων του λόγου για τον οποίο η συγκεκριμένη δέσμη μέτρων είναι η μόνη πρόσφορη και αναγκαία λύση για την αποφυγή του κινδύνου χρεωκοπίας της χώρας, τηρουμένων των αρχών της ισότητας και της αναλογικότητας».
Με αυτές τις αποφάσεις (σε περίπτωση που δεν ασκηθούν εφέσεις) υποχρεώνονται η Περιφέρεια Θεσσαλίας και ο Δήμος Λαρισαίων να καταβάλουν σε κάθε υπάλληλο το ποσό των 2.500 ευρώ που αφορά σε δώρο Πάσχα, Χριστουγέννων και επίδομα αδείας για τα έτη 2015, 2016 και 2017.
Κ. ΓΚΙΑΣΤΑΣ
