Τα χρόνια της καταστροφής του κοινωνικού ιστού, της ανεργίας, της μετανάστευσης της νεολαίας, της ραγδαίας φτωχοποίησης ενός μεγάλου μέρους του κόσμου της εργασίας, της απώλειας του ΑΕΠ της χώρας σε επίπεδα εμπόλεμων περιόδων, της εξαθλίωσης μισθωτών, συνταξιούχων, του κλεισίματος καταστημάτων, επιχειρήσεων, της απώλειας οποιασδήποτε προοπτικής για το μέλλον, είναι μια δυσάρεστη ανάμνηση, μια μαύρη περίοδος που την αφήνουμε για πάντα πίσω μας.
Αφήσαμε πίσω τη μνημονιακή νύχτα, αλλά δεν ξεχνάμε ούτε πώς βρεθήκαμε στο Καστελόριζο, ποιοι μας οδήγησαν στον γκρεμό, ούτε τον ακραίο και απάνθρωπο νεοφιλελευθερισμό, τα αντικοινωνικά μέτρα, τη διάλυση του κράτους πρόνοιας, αλλά και την καταστολή κάθε φωνής που δεν πίστευε ότι «τα μνημόνια είναι ευλογία», ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, που αγωνίστηκε ενάντια στον αυταρχισμό, την περιστολή κοινωνικών, πολιτικών και εργασιακών δικαιωμάτων.
Δεν ξεχνάμε τη Ν.Δ και το ΠΑΣΟΚ που, αφού πρώτα έστησαν επί δεκαετίες ένα πελατειακό κράτος, κατέστησαν τη διαφθορά ενδημικό φαινόμενο, υπηρέτησαν πιστά άνομα επιχειρηματικά συμφέροντα, άφησαν πίσω τους έναν δημόσιο τομέα αποδυναμωμένο, εχθρικό προς τους πολίτες και το δημόσιο συμφέρον, έφτασαν στο σημείο να κατηγορούν τον ελληνικό λαό για τη χρεωκοπία, υπακούοντας, ταυτόχρονα, σε κάθε επαχθές μέτρο που ερχόταν από το εξωτερικό, χωρίς την παραμικρή διαπραγμάτευση. Κι όταν ήρθε η ώρα της μεγάλης πολιτικής αλλαγής του 2015, είχαν φροντίσει από πριν να δυναμιτίσουν κάθε προσπάθεια ανόρθωσης, κάθε περιθώριο ελιγμών, αφήνοντας τα ταμεία άδεια, ελπίζοντας στην αριστερή παρένθεση και στη σύντομη πτώση της κυβέρνησης της Αριστεράς.
Ο λαός και η Ιστορία δεν τους έκαναν τη χάρη. Οι πολίτες γύρισαν την πλάτη σε όσους τους έφεραν στο χείλος του γκρεμού, έκλεισαν τα αυτιά τους στη συστηματική προπαγάνδα των κομμάτων του πάλαι ποτέ δικομματισμού, των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών που είχαν ως προμετωπίδα τους το «βάστα Σόιμπλε», γιατί κατάλαβαν και καταλαβαίνουν ποιος υπηρετεί τα συμφέροντα της κοινωνίας, των εργαζομένων, και ποιοι είχαν κι έχουν ως μοναδική τους πολιτική τον στυγνό νεοφιλελευθερισμό και κάθε είδους αντικοινωνικό μέτρο.
Όσο κι αν κάποιοι πασχίζουν να αρνηθούν την πραγματικότητα, διαψεύδοντας ακόμα και τους Ευρωπαίους ομοϊδεάτες τους, στις 21 Αυγούστου ξεκίνησε μια νέα περίοδος για την κοινωνία. Χωρίς την ασφυκτική επιτροπεία, χωρίς τη δαμόκλειο σπάθη των δόσεων, μια περίοδος ανοικοδόμησης και ριζικής αλλαγής, η απαρχή ενός νέου αγώνα. Ανακτώντας την ελευθερία κινήσεων, με στοχευμένες κοινωνικές παρεμβάσεις, οφείλουμε να αλλάξουμε ακόμα πολλά. Να επουλώσουμε τα τραύματα που δημιούργησαν στον κοινωνικό ιστό οι πολιτικές των προηγούμενων χρόνων, να υλοποιήσουμε μια νέα αναπτυξιακή προοπτική για τη χώρα, να συνεχίσουμε τις ριζικές μεταρρυθμίσεις στην Υγεία, την Παιδεία, το κράτος Πρόνοιας, τους θεσμούς, να εμβαθύνουμε και να επεκτείνουμε τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα.
Σε αυτή τη νέα πορεία θα φανεί ποιοι θα επιλέξουν, τελικά, την πρόοδο ή τη συντήρηση, τη δημοκρατία ή την ακροδεξιά ρητορεία, την κοινωνική ανόρθωση ή την παλινόρθωση όσων μας οδήγησαν στην κοινωνική καταστροφή».
