«Είχαμε πάει από την Παρασκευή στον Νέο Βουτζά όπου διατηρούμε εξοχική κατοικία» μας λέει και μας εξηγεί ότι βρίσκεται στην κορυφή του λόφου. «Εκείνη την ημέρα φυσούσε πάρα πολύ. Δεδομένου του γεγονότος πως η περιοχή έχει καεί πολλές φορές, όταν φυσάει είμαστε σε εγρήγορση» υπογραμμίζει και συνεχίζει «κατά τις 17.00 – 17.30 μαθαίνουμε πως υπάρχει φωτιά στην Καλλιτεχνούπολη. Βγαίνουμε να δούμε και βλέπουμε μια σχετικά μικρή φωτιά. Εκτιμήσαμε πως αν ερχόταν έγκαιρα ένα αεροπλάνο θα μπορούσε να την αντιμετωπίσει. Δυστυχώς όμως για καμιά ώρα προχωρούσε η φωτιά και με το που έφτασε στην κορυφή όλα άλλαξαν….».
Τότε έφτασε και η στιγμή που έπρεπε να δράσουμε γρήγορα εξηγεί «χωρίς να μας πει κάποιος κάτι, αποφασίζουμε μόνοι μας ότι με το αυτοκίνητο πρέπει να φύγουμε. Κατεβήκαμε στη Μαραθώνος αλλά κι εκεί η φωτιά μάς πρόλαβε. Πήγαινε πιο γρήγορα από το αυτοκίνητο. Ευτυχώς περάσαμε λίγο πριν τη στιγμή που η φωτιά πέρασε απέναντι από τη Μαραθώνος».
Θεωρούμε δεδομένο πως φοβήθηκε όπως θα φοβόταν κάθε φυσιολογικός άνθρωπος. Τη ρωτάμε όμως σε τι βαθμό ένιωσε αυτό το συναίσθημα «Φοβήθηκα πάρα πολύ. Το μέγεθος και η ταχύτητα της φωτιάς ήταν σε μεγάλο βαθμό». Τώρα όμως τόσο η ίδια όσο και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας είναι καλά. «Ήμασταν έξι μέλη της οικογένειας και είμαστε όλοι καλά. Είμαστε ασφαλείς στην Αθήνα τώρα» υπογραμμίζει.
Όσον αφορά στις υλικές ζημιές «είμαστε από τους τυχερούς που το σπίτι μας δεν έχει καεί ολοσχερώς αλλά έχει υποστεί μερικές ζημιές. Το τοπίο γύρω μας όμως είναι αποκαρδιωτικό» λέει καθώς μας επισυνάπτει και φωτογραφίες της περιοχής.
Η κ. Μαρία Κοντού είναι επίκουρος καθηγήτρια του Τμήματος Βιοχημείας και Βιοτεχνολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, πολύς κόσμος τη γνωρίζει για τη σπουδαία φιλοζωική της δράση, μέσω του αντίστοιχου σωματείου Animal. Μαζί της στο σπίτι είχε τέσσερα ζώα όμως έχασε ένα από αυτά, λέει και στεναχωριέται καθώς γι’ αυτήν είναι σημαντικό. Χάθηκαν τόσοι άνθρωποι, τόσα ζώα, τόσα δένδρα. Δεν συγκρίνεται τίποτα με μια ανθρώπινη ζωή, θα σπεύσουνε να πούνε οι περισσότεροι και ίσως έτσι να είναι. Όμως όλοι έχασαν και από κάτι…
«Όλα έγιναν πολύ γρήγορα» λέει η κ. Κοντού προσπαθώντας να δώσει μια απάντηση στο τι συνέβη «ο αέρας ήταν πολύ δυνατός αλλά είναι ένα σενάριο που επαναλαμβάνεται κάθε φορά. Όταν λέω πως έχω εξοχικό στον Νέο Βουτζά, μου λένε όλοι πως είναι εκεί που καίγεται» και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «έπρεπε μετά από τόσα χρόνια να υπάρχει ένα σχέδιο για τέτοιου είδους καταστάσεις».
Δυστυχώς όμως, δεν υπήρχε…
Του Κώστα Γκιάστα
