Αγγίζει θέματα σωφρονισμού και επανένταξης.
Πιο συγκεκριμένα η επιστολή αναφέρει τα εξής:
«Σύμφωνα με τον κρατούμενο του Καταστήματος Κράτησης Λάρισας, ο P.J. θεωρεί αναφαίρετο δικαίωμά του, παρά το γεγονός ότι έχει καταγωγή από το Ιράκ να προβάλει τις αιτιάσεις του και να διεκδικήσει το αυτονόητο, δηλαδή τη χρήση τακτικής άδειας. Όπως υποστηρίζει, ήδη από τις 22 Ιουνίου (17.30) τελεί σε καθεστώς απεργίας πείνας, ενώ επισημαίνει ότι και στο παρελθόν έχει προβεί σε ανάλογες ενέργειες διαμαρτυρίας, ειδικότερα με τη συρραφή του στόματός του με κλωστή και βελόνη ενώ θα εντείνει τις ενέργειές του ξεκινώντας παράλληλα απεργία δίψας.
Αυτές τις ημέρες η υγεία του άρχισε να βρίσκεται σε κίνδυνο καθώς έχει χάσει έως τώρα 3,5 κιλά και αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας που είναι γνωστά στην υπηρεσία της φυλακής. Υποστηρίζει ότι όποιες συνέπειες προκληθούν σε βάρος της υγείας του, θα βαρύνουν αποκλειστικά το Συμβούλιο της Φυλακής, το οποίο του στέρησε την άδεια.
Σκοπός του είναι να αναδειχθεί το πρόβλημα χορήγησης τακτικών αδειών και όπως μας εξηγεί, δεν αφορά μόνο στους αλλοδαπούς, που ορθώς πληρούν τα κριτήρια πολλοί εξ΄ αυτών, αλλά και τους Έλληνες.
Θεωρεί πως η εν λόγω φυλακή άδικα και αβάσιμα απορρίπτει τα σχετικά αιτήματα κρατουμένων χωρίς τεκμηριωμένα επιχειρήματα αλλά με προφάσεις, γι’ αυτό τον λόγο θα προσφύγει άμεσα στο Συμβούλιο Εκτέλεσης Ποινών προκειμένου να δικαιωθεί. Μας εξηγεί πως το Συμβούλιο της φυλακής παρά το γεγονός ότι έχει αυστηρά κριτήρια, δεν εξετάζει προσωπικότητες και χαρακτήρες αλλά κυριολεκτικά τους τσουβαλιάζει και τους παραπέμπει στο να κάνουν προσφυγές, στην προσπάθειά τους να αποφύγουν ευθύνες.
Αναφέρει ο κρατούμενος ότι επανειλημμένα του έχουν κόψει αρκετές άδειες με συνέπεια να έχει εκτίσει στο σύνολο την ποινή του, αγγίζοντας τα όρια της αποφυλάκισης. Με προβληματισμό μας εξηγεί πως σε έξι μήνες θα βρίσκεται στην κοινωνία και σχολιάζει ότι το εν λόγω Συμβούλιο δεν του έδωσε την ευκαιρία με τη χορήγηση αδειών να αρχίσει η επανένταξή του στην κοινωνία.
Τονίζει ότι υπό αυτές τις συνθήκες πλήττονται βάναυσα και καταστρατηγούνται τα δικαιώματα των κρατουμένων τα οποία υπάρχουν στα χαρτιά και στους νόμους αλλά ελάχιστα εφαρμόζονται και υλοποιούνται.
Κλείνοντας, σχολιάζει πως ίσως τελικά το σωφρονιστικό σύστημα, έχει σκοπό να τιμωρεί και όχι να στηρίζει αυτούς τους αδύναμους ανθρώπους και να τους ενισχύει, ιδιαίτερα όσοι είναι από άλλες χώρες και χρήζουν βοήθειας. Επικριτικά αναφέρει ότι οι κρατούμενοι, ιδιαίτερα άλλων χωρών, τυγχάνουν άλλης συμπεριφοράς και μεταχείρισης, θέλοντας να τονίσει την περίπτωσή του.
Μάλλον τα συλλογικά όργανα της φυλακής έχουν την πεποίθηση ότι ο σωφρονισμός επέρχεται μέσω της τιμωρίας. Είναι ένα λυπηρό φαινόμενο που μας γυρίζει πολλά χρόνια πίσω, αν αναλογιστούμε ότι η Ελλάδα αποτελεί κράτος-μέλος της Ε.Ε.
Ο καθρέφτης της κοινωνίας λένε πως είναι οι φυλακές της, τα σχολεία και τα νοσοκομεία. Αν αλλάξει κάτι από αυτά, υποστηρίζει, πως ίσως σημειωθεί πρόοδος.
Πρόκειται για έναν άνθρωπο που μεγάλωσε σε επταμελή οικογένεια και λόγω των ατυχών συγκυριών του πολέμου στο Ιράκ, βρέθηκε διωγμένος στη χώρα μας και κατέληξε στη φυλακή ως διακινητής, στην προσπάθειά του να εισέλθει. Είναι μια μεγάλη ιστορία, μας εξηγεί που όμως είναι αληθινή. Επί λέξει αναφέρει πως: «Τιμωρήθηκα μια φορά από τη δικαιοσύνη και τιμωρούμαι τώρα άλλη μια από το Σωφρονιστικό σύστημα».
Προσθέτει τέλος ότι δεν αποτελεί μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης, όπως έγινε ορθά και καθόλα νόμιμα, ίσως να είχε περισσότερες ευκαιρίες να λάβει τακτική άδεια, όπως έγινε σε ανάλογη περίπτωση. Η παραπάνω σκέψη αναφέρεται σκόπιμα, και βέβαια αποτελεί υπόθεση εργασίας ώστε να αναδείξει τον τρόπο λήψης αποφάσεων του παρόντος Συμβουλίου της Φυλακής.
Εν αναμονή της σχετικής απόφασης του Συμβουλίου Εκτέλεσης Ποινών, το οποίο θα εξετάσει την αίτηση του εν λόγω κρατουμένου, τόσο από τη δική μας οπτική όσο και από την πλευρά των συγκρατουμένων του, στηρίζουμε την ανάδειξη ανάλογων θεμάτων, που φέρνουν στην επιφάνεια ευαίσθητα ζητήματα που αφορούν κρατούμενους και θέλουμε να πιστεύουμε πως επιτυγχάνεται ο σωφρονισμός τους» καταλήγει η επιστολή.