Σε μια λιτή αλλά συναισθηματικά φορτισμένη εκδήλωση, που έγινε σε κέντρο του Αμπελώνα, Λαρισαίοι αστυνομικοί βράβευσαν τον πρώην διμοιρίτη τους με τον αρχιφύλακα Αβραάμ Ζιώγα να κάνει εκτενή αναφορά στην εποχή εκείνη σημειώνοντας μεταξύ άλλων τον φτωχό επιχειρησιακό εξοπλισμό αλλά και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες κλήθηκε η Διμοιρία να αντιμετωπίσει γεγονότα.
Όπως μεταξύ άλλων οι μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις του 1996 «με ατελείωτες ώρες υπηρεσίας», οι μεγαλύτερες εξεγέρσεις φυλακών, η αποτροπή απόδρασης, η κορύφωση του εκκλησιαστικού προβλήματος της Λάρισας, οι μετακινήσει φιλάθλων στο κατάμεστο Αλκαζάρ κ.α..
Για να προσθέσει ο κ. Ζιώγας πως «για την αντιμετώπιση όλων των υπηρεσιακών επιχειρήσεων, και πολλών άλλων γεγονότων είχαμε πάντοτε τη σωστή καθοδήγηση του Διμοιρίτη μας, ο οποίος μας ενέπνεε σιγουριά, θάρρος, αυτοπεποίθηση, και πάντα με το σχέδιό του, κάθε επιχείρηση είχε αίσιο αποτέλεσμα.
Ήσασταν ο Διμοιρίτης, αγαπητέ Ταξίαρχε, ο οποίος πάντα μας κρατούσατε σε μια επιχειρησιακή ετοιμότητα. Αξίζει να σημειώσω το πάθος σας για την εκπαίδευση των συναδέλφων, πάνω σε θέματα αυτοάμυνας, αυτοπροστασίας και ετοιμότητας καθώς και τη σημασία που πάντα δίνατε στη σωστή χρήση του υπηρεσιακού μας όπλου.
Το πάθος αυτό μάλιστα για την εκπαίδευση, το μεταλαμπαδεύσατε και σε όλους τους συναδέλφους της Αστυνομικής Διεύθυνσης Λάρισας, όπου υπηρετήσατε για χρόνια στο Γραφείο Εκπαίδευσης. Κι όλα αυτά αγαπητέ Ταξίαρχε, ενώ είσαστε πάντα μάχιμος και πάντα πρώτος στις Αστυνομικές Επιχειρήσεις. Λέω μάχιμος γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Ταξίαρχος σε επιχείρηση υπέστη σοβαρό τραυματισμό στο πόδι του» κατέληξε ο ομιλητής. Χαρακτηρίζοντας τέλος παρακατηθήκη την «ίδρυση του σκοπευτηρίου στην Κοιλάδα» όπου ο κ. Καραπιπέρης «βρήκε τον χώρο και συνέδραμε στη διαμόρφωσή του στοχεύοντας στην εκπαίδευση των αστυνομικών».
ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ
Με τον κ. Καραπιπέρη, ευχαριστώντας τους συναδέλφους του για την εκδήλωση, να σημειώνει μεταξύ άλλων πως «οι κοινές μας εμπειρίες και οι “μάχες” που δώσαμε μαζί, μας έχουν συνδέσει άρρηκτα και παρά το πέρασμα των χρόνων οι μνήμες όλων όσων περάσαμε μαζί, ευχάριστα και δυσάρεστα, είναι για μένα πάντα ζωντανές». Για να καταλήξει σημειώνοντας ότι «κρίνοντας εκ του αποτελέσματος μπορώ τώρα να πω ότι το ομαδικό πνεύμα εργασίας και η δύναμη της συνεργασίας είναι πρωταρχικοί παράγοντες για τη θετική έκβαση κάθε προσπάθειας».
