Οι καρδιοπαθείς στη Μονή Ζ. Πηγής της Παναγίτσας

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ ΤΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ

Παρασκευή 23 Μαρτίου η τελευταία Παρασκευή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ή του Ακαθίστου Ύμνου ονομαζόμενη.

Οι εκκλησίες ασφυκτικά γεμάτες από τους πιστούς που προσήλθαν να παρακολουθήσουν τους Ύμνους προς την Υπεραγία Θεοτόκο.
Πολλοί προτίμησαν να επισκεφθούν κάποια μοναστήρια της περιοχής μας. Έτσι και ο Σύνδεσμος Καρδιοπαθών «Ο Αγιος Αχίλλιος» επισκέφθηκε το χωριό Παναγίτσα Φαρκαδόνας, το μικρό μοναστηράκι της Ζωοδόχου Πηγής, περίπου 2 χλμ. έξω από το χωριό, ανάμεσα σε λόφους, σε γραφική τοποθεσία, που αυτή την εποχή ήταν κάτι το ανεπανάληπτο.
Το τοπίο καταπράσινο. Οι γκορτζιές (απιδιές) και άλλα άγρια δενδρύλλια, ανθισμένα. Η φύση, ύστερα από τη βροχή, ευωδίαζε.
Φτάσαμε! Η παλαιά είσοδος και δεξιά μας ένας τοίχος τριών και πλέον μέτρων, απομεινάρι παλαιών κελιών που αντιστέκεται ακόμη στον χρόνο και τη φθορά και φανερώνει ότι εδώ κάποτε υπήρχε οργανωμένο μοναστήρι. Έχει ζωή 800 χρόνων, όπως μας είπε ο ιερέας του χωριού που τέλεσε την παράκληση της Παναγίας. Είχε 90 χρόνια εγκατάλειψης, ώσπου πριν από 8-9 χρόνια ήρθε η αδελφή Αλεξία.
Οι χωρικοί τη δέχθηκαν και την αγκάλιασαν βοηθώντας την παντοιοτρόπως, για την ανάδειξη του αγαπημένου τους μοναστηριού. Μικρό. Αποτελείται από τον πρόναο και τον κυρίως ναό. Η παλαιότητα εμφανής. Οι άγιες εικόνες φθαρμένες από την πολυκαιρία αλλά σχετικά καλές.
Με θεία κατάνυξη παρακολουθήσαμε τους χαιρετισμούς της Θεοτόκου, ψάλλοντας με την αδελφή Αλεξία και χορός εκκλησιαζομένων μας.
Η απόλυτη σιγή και το περιβάλλον ανέβασαν το ηθικό μας και νιώσαμε δικαιωμένοι που επισκεφθήκαμε το γραφικό και μοναχικό εκκλησάκι-μοναστηράκι, με την υπόσχεση να το επισκεφθούμε και πάλι μελλοντικά. Ο χώρος απλός και περιποιημένος, μαρτυράει νοικοκυροσύνη.
Η φιλοξενία των γυναικών του χωριού το κάτι άλλο! Ένα ζεστό τσάι, λουκούμι και κουλουράκι ήταν ό,τι έπρεπε.
Χάρηκαν που επιτέλους κάποιοι επισκέφθηκαν το «δικό τους» μοναστηράκι. Καλό Πάσχα!