«Εξοικειωθήκαμε με την τεχνολογία, δεν μπορούσαμε να κάνουμε κι αλλιώς» λέει η κ. Άννα, η κόρη της οποίας ζει με τον σύζυγο και το δύο ετών αγοράκι τους στη Δανία. «Εγώ και ο σύζυγός μου είμαστε συνταξιούχοι, μπορούμε να πάμε μία δύο φορές τον χρόνο να τους δούμε. Άλλο τόσο έρχονται κι εκείνοι, όσο δηλαδή τους το επιτρέπουν οι επαγγελματικές τους υποχρεώσεις. Ενδιάμεσα έχουμε το skype και το viber. Μιλάμε σχεδόν καθημερινά, ανταλλάσσουμε φωτογραφίες, βίντεο, κάνουμε βιντεοκλήσεις και έχουμε την ευκαιρία έστω κι έτσι να βλέπουμε το παιδί να μεγαλώνει, να παίζει, να τρώει, σχεδόν σαν να είμαστε μαζί».
ΛΕΙΠΕΙ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ
Πάλι καλά που υπάρχουν και αυτά τα μέσα λέει ο κ. Δημήτρης, φρέσκος παππούς. Η κόρη του γέννησε μόλις πριν μερικές εβδομάδες το πρώτο της παιδάκι. Οι επαγγελματικές του υποχρεώσεις δεν του επέτρεψαν να την επισκεφθεί στην Αγγλία, όπου κατοικεί, και το μωρό το έχει δει μέχρι στιγμής μέσα από φωτογραφίες που του στέλνουν αλλά και μέσω βιντεοκλήσεων. «Είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για μένα» λέει «που δεν ξέρω πότε θα καταφέρω να πάω να τους δω. Όμως μην ξεχνάτε ότι από αυτές τις επαφές, το πιο σημαντικό πράγμα που λείπει είναι το συναίσθημα. Δεν συγκρίνεται με το να έχεις το εγγονάκι σου στην αγκαλιά σου. Αλλά από το τίποτα κάτι είναι κι αυτό. Σε φέρνει κοντά».
Ο κ. Παναγιώτης, όπως λέει η νύφη του, είναι πιο ευρηματικός. «Ο παππούς μας ζει στο Ναύπλιο» εξηγεί η Ελένη, μαμά ενός αγοριού και ενός κοριτσιού, διδύμων. «Μέχρι να γεννηθούν τα παιδιά δεν είχε καμία επαφή με την τεχνολογία. Όμως με τη βοήθεια υπαλλήλων σε καταστήματα κινητής τηλεφωνίας και μεγάλη προσωπική προσπάθεια όχι μόνο έμαθε να χειρίζεται τις διάφορες εφαρμογές, αλλά μας στέλνει και θεματικά βίντεο, γιατί όπως λέει θέλει να είναι κοντά στα παιδιά. Έτσι, ό,τι κάνει, εκδρομές, βόλτες, εργασίες στον κήπο και διάφορα άλλα, τα καταγράφει σε βίντεο, στα οποία κάνει και περιγραφή και μας τα στέλνει. Είναι πολύ συγκινητικό να βλέπεις ανθρώπους σε σχετικά μεγάλη ηλικία να προσπαθούν, να μαθαίνουν νέα πράγματα, προκειμένου να είναι κοντά στα εγγονάκια τους».
ΕΚΜΗΔΕΝΙΖΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ
Κάποιοι δεν είναι «τυχεροί» να έχουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους απλώς σε κάποια άλλη πόλη της Ελλάδας ή στην Ευρώπη, αλλά σε άλλη ήπειρο. Αυτό σημαίνει ότι και η ευκαιρία και για κάποιο ταξίδι είναι σπάνια, όπως αν επρόκειτο για παράδειγμα για την Αγγλία ή τη Γαλλία. Ο κ. Νίκος είδε την εγγονή του αφού εκείνη έγινε ενός έτους. Η κόρη του ζει και εργάζεται στις Ηνωμένες Πολιτείες. «Αυτό που λένε ότι το εγγόνι είναι δυο φορές παιδί σου είναι μεγάλη αλήθεια» λέει. «Η πίκρα μου που δεν μπορούσα να δω την εγγονή μου, το πρώτο μου εγγόνι, ήταν μεγάλη, αλλά έτσι ήταν οι συνθήκες δεν ήταν εφικτό. Είμαι ευγνώμων που με τη βοήθεια της τεχνολογίας κατάφερα να τη δω να μεγαλώνει, να μπουσουλάει, να περπατάει, να βγάζει δοντάκια. Έστω και μέσα από την οθόνη. Κι ας μην μπορώ να την αγκαλιάσω. Της λέω τραγουδάκια από το skype, το ίδιο κάνει» λέει συγκινημένος.
Η τεχνολογία λοιπόν, παρά τα αρνητικά που μπορεί να της προσάπτουν με βασικότερο ότι αποξενώνει τους ανθρώπους, τους φέρνει και πιο κοντά εκμηδενίζοντας τις αποστάσεις.
Παναγιώτα Φούντα
