Μέσα από μεγάλα ή μικρά δωράκια, οργανώνοντας ρομαντικές βραδιές στο σπίτι, σε εστιατόρια ή ξενοδοχεία οι ερωτοχτυπημένοι εκδηλώνουν το αίσθημα που αναβλύζει από μέσα τους, με την ελπίδα πάντοτε και η άλλη πλευρά να νιώθει το ίδιο.
Η μέρα, βεβαίως, είναι αμφιλεγόμενη. Πρώτα από εκείνους που δεν πιστεύουν στον ξενόφερτο άγιο, αλλά επιμένουν ότι ναι, να γιορτάζουμε τον έρωτα, αλλά με εκπρόσωπο άγιο της Ορθοδοξίας. Όμως κι εδώ επικρατεί διχογνωμία καθώς κάποιοι θεωρούν ότι ο άγιος του έρωτα είναι ο Υάκινθος και άλλοι οι Ακύλλας και Πρίσκιλλα που γιόρταζαν χθες. Και ύστερα είναι κι εκείνοι, που δεν είναι και λίγοι, που απορρίπτουν ως εμπορικά κατασκευάσματα αυτού του είδους τις γιορτές, υποστηρίζοντας ότι αν κάποιος είναι ερωτευμένος δεν χρειάζεται να το αποδείξει τη συγκεκριμένη ημέρα αγοράζοντας δώρα και τρώγοντας σοκολατάκια, αλλά μέσα από μικρές, καθημερινές πράξεις αγάπης, αφού όπως έλεγε και ο Βολταίρος «το μεγαλύτερο αμάρτημα στον έρωτα είναι η αδιαφορία».
Πάντως κάποιοι έχουν διλήμματα για τη σημερινή ημέρα, ανάμεσα σε δύο «θεές». Από τη μία το κορίτσι τους και από την άλλη η «στρογγυλή», η μπάλα. Δεν άργησε, λοιπόν, να κυκλοφορήσει το ανέκδοτο (που μπορεί βεβαίως να βασίζεται και σε πραγματικά γεγονότα):
-Αγάπη μου; Μαδρίτη ή Παρίσι;
-Μωρό μου θα με πας ταξιδάκι;
-Όχι παίζει απόψε Ρεάλ – Παρί και έλεγα μήπως έχεις ένστικτο τι να το παίξω…
Φωτ.: Βασίλης Ντάμπλης
