Ίσως γιατί οι προσδοκίες τους είναι μεγαλύτερες από αυτό που μπορεί να προσφέρουν οι γιορτές, ίσως γιατί έχει υπερτιμηθεί η ευτυχία που μπορούν να μεταδώσουν, ίσως γιατί η λάμψη της «υπερπαραγωγής» που δημιουργείται, κάνει πιο έντονη την αντίθεση με την πραγματικότητα της καθημερινότητας τον υπόλοιπο χρόνο, όταν τα λαμπιόνια σβήσουν.
«Πολλές φορές, οι στολισμένες βιτρίνες, τα φώτα, τα σόου, κ.α. μας κάνουν να νιώθουμε πως όλοι οι άλλοι περνούν καλύτερα από εμάς, έχουν φίλους, διασκεδάζουν, ψωνίζουν, πάνε εκδρομές και ταξίδια.
Πολλοί άνθρωποι είναι κρεμασμένοι στο facebook παρακολουθώντας τις ζωές των άλλων, αποτυπώνοντας τις δικές τους «ευτυχισμένες» στιγμές κι αισθάνονται ακόμη πιο ανήμποροι και θλιμμένοι», αναφέρει στην «Ε», ο κ. Γιώργος Γιαννούσης, ψυχοθεραπευτής, οικογενειακός θεραπευτής, για μια άλλη πραγματικότητα που βιώνουν πολλοί άνθρωποι τα Χριστούγεννα και τους κάνει μελαγχολικούς.
Ειδικότερα υποστηρίζει: «Τα Χριστούγεννα έχουν συνδεθεί με θετικά συναισθήματα χαράς, αγάπης, καθώς οι άνθρωποι έχουν τον χρόνο να βρεθούν με τους αγαπημένους τους, να ανταλλάξουν δώρα και να ξεκουραστούν (αν και όχι όλοι πλέον) από τη δουλειά τους.
Αυτό είναι το γενικό κλίμα που επικρατεί, στο οποίο συνηγορούν οι εορταστικές εκδηλώσεις, το εορταστικό ωράριο των καταστημάτων, οι στολισμοί της πόλης, κλπ.
Παρά όμως το γενικότερο κλίμα οι γιορτές βιώνονται διαφορετικά από κάθε άνθρωπο.
Έτσι, δυστυχώς για πολλούς συνανθρώπους μας μπορεί να βιώνεται με επώδυνα συναισθήματα. Χρειάζεται όμως να ξεκαθαρίσουμε κάτι: η «κατάθλιψη των Χριστουγέννων» δεν αποτελεί κλινική διάγνωση, δεν είναι δηλαδή μια ψυχοπαθολογική διαταραχή, αλλά μια ψυχική κατάσταση στην οποία οι άνθρωποι αισθάνονται έντονα συναισθήματα, άγχους, μοναξιάς και θλίψης.
Η αίσθηση αυτή πηγάζει κυρίως από το νόημα που δίνει κάποιος στις γιορτές και έρχεται σε αντίθεση με τη γενικότερη λάμψη των Χριστουγέννων.
Η αντίθεση αυτή κάνει τους μοναχικούς ανθρώπους να αισθάνονται περισσότερο μόνοι και αβοήθητοι. Μοναξιά μπορεί να νιώσει κάποιος είτε επειδή δεν έχει οικογένεια και φίλους ή έχει αλλά δεν νιώθει συντροφευμένος, είτε για λόγους υγείας, πένθους ή εργασίας.
Επιπλέον και συνηθέστερα αυτοί που είναι περισσότερο επιρρεπείς στη θλίψη είναι οι άνθρωποι που προσδοκούν να αντλήσουν χαρά μόνο και μόνο από το γεγονός πως έρχονται γιορτές.
Σαν οι γιορτές να κουβαλούν κάτι μαγικό που θα τους κάνει ευτυχισμένους. Πίσω από τη θλίψη των ημερών κρύβονται πολλές γκρεμισμένες προσδοκίες. Και μην ξεχνάτε πως οι γιορτές λειτουργούν πολλές φορές στον αντίποδα των προσδοκιών, δηλαδή, ως θερμοκήπια παραγωγής συγκρούσεων, επειδή έχουν την τάση να αναδεικνύουν τις κρυμμένες δυναμικές ισορροπίες και να φέρνουν στην επιφάνεια ό,τι προσπαθούμε επιμελώς να κρύψουμε».
Η ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ
Σύμφωνα με τον κ. Γιαννούση «το πρώτο βήμα για να μειώσουμε τα έντονα συναισθήματα θλίψης και άγχους είναι καταρχήν να κατανοήσουμε τι είναι αυτό που μας πιέζει και πώς φτάσαμε ως εδώ.
Να φροντίσουμε τον εαυτό μας και να τον προστατέψουμε από τυχόν αρνητικούς τρόπους αντιμετώπισης του στρες, όπως η κατάχρηση φαγητού και γλυκών και κυρίως αλκοόλ.
Να ορίσουμε τα προσωπικά μας «θέλω» και να μειώσουμε οτιδήποτε καθοδηγείτε από τα «πρέπει». Να δούμε τις γιορτές έξω από την υλιστική τους διάσταση και να προσπαθήσουμε να επικοινωνήσουμε τις ανάγκες μας και τις επιθυμίες μας με όσους μπορούν να είναι δίπλα μας. Να νιώθουμε ότι όπου είμαστε, είμαστε με την καρδιά μας!
Πριν κλείσω θα ήθελα να πω πως αν κάποιος δεν μπορεί από μόνος του ή με τη βοήθεια των δικών του να ξεπεράσει τα δύσκολα συμπτώματα τους άγχους και της θλίψης, καλό είναι να αναζητήσει επιστημονική βοήθεια. Ειδικότερα δε στις περιπτώσεις όπου υπάρχει προηγούμενο ιστορικό καταθλιπτικών, αγχωδών και ψυχωτικών διαταραχών, οι γιορτές μπορούν να πυροδοτήσουν αυξημένους κινδύνους για το άτομο που μπορεί να φτάσουν ακόμη και στην απειλή της ζωής του».
Της Λένας Κισσάβου
