Ειδικότερα, οι σημερινοί απόγονοι των πρώτων Ελλήνων κατοίκων –προσφύγων, στη συνοικία, που απαρτίζονταν από 33 οικογένειες, στην πλειονότητά τους από τον Πόντο, λίγες από την Ανατολική Θράκη και ελάχιστες από την περιφέρεια της Καππαδοκίας, τέλεσαν την περασμένη Κυριακή επιμνημόσυνη δέηση για να τιμήσουν τους προγόνους τους, στο ιερό ναό Αναλήψεως του Σωτήρος.
Στο πλαίσιο αυτής της εκδήλωσης, ο Ζαρκογιάννης, μιλώντας για τις «Αλησμόνητες Πατρίδες» τόνισε μεταξύ άλλων: «Ιστορική – Λαογραφική Ένωση Λάρισας «Αλησμόνητες Πατρίδες» σε συνεργασία με τον Ιερό Ναό Αναλήψεως Του Σωτήρος, τιμά τους πρώτους κατοίκους και τις πρώτες οικογένειες προσφύγων του συνοικισμού Αβέρωφ Λάρισας για τη συμβολή τους στην πολιτιστική εξέλιξη του τόπου μας, αναγνωρίζοντας, ταυτόχρονα, τις στερήσεις και τις προσπάθειές τους για ένα λαμπρό συλλογικό μέλλον.
Η μακραίωνη ιστορία του Ελληνισμού έξω από τα γνωστά σημερινά σύνορα του ελληνικού κράτους αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά κομμάτια της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Οι Έλληνες πρόσφυγες από τον Πόντο, την Καππαδοκία, την Κωνσταντινούπολη, τη Μικρά Ασία, την Ανατολική Ρωμυλία, έφεραν μαζί τους, στις αποσκευές τους, όλο εκείνο το γνήσιο ελληνικό άρωμα και πλούτο που διαμόρφωσε γενιές μεταγενέστερων Ελλήνων.
Όταν συλλογίζεται κανείς την ιστορία αυτού του τόπου συγκλονίζεται. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 υπεγράφη η Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 – που μεταξύ των άλλων – προέβλεπε την ανταλλαγή των πληθυσμών της Ελλάδας (πλην των κατοίκων της Κωνσταντινούπολης) και της Μικράς Ασίας (πλην των κατοίκων της Δυτικής Θράκης).
Έτσι, λοιπόν, όσοι Έλληνες κατοικούσαν στον Πόντο, στην περιφέρεια της Καππαδοκίας και της Ανατολικής Θράκης, εξαναγκάσθηκαν να εγκαταλείψουν τα πάτρια εδάφη τους, τις «Αλησμόνητες Πατρίδες» τους και να εγκατασταθούν στα εδάφη της μητρικής τους πατρίδας, στην Ελλάδα.
Οι πρώτοι κάτοικοι της συνοικίας Αβέρωφ απαρτίζονταν από 33 οικογένειες, στην πλειονότητά τους από τον Πόντο, λίγες από την Ανατολική Θράκη και ελάχιστες από την περιφέρεια της Καππαδοκίας.
Η επιτροπή Αποκατάστασης των Προσφύγων ανέλαβε την κατασκευή 32 κατοικιών εντός οικοπέδων 750μ, η αποπεράτωση των οποίων πραγματοποιήθηκε του 1932. Από το 1924 μέχρι το 1932 οι κάτοικοι αυτοί περιπλανήθηκαν σε διάφορες περιοχές της πόλης της Λάρισας και ζούσαν σε παραπήγματα, μέχρι να εγκατασταθούν στις κατοικίες τους, οι οποίες διέθεταν δύο κύρια δωμάτια και ένα χολ.
Οι οικογένειες αυτές, επειδή είχαν προτίμηση την αγροτική και όχι την αστική αποκατάσταση, τις χορηγήθηκαν 6 αγροτεμάχια (2,3,5,11,18 και 20 στρεμμάτων) συνολικά 55 στρεμμάτων.
Μετά από 93 ολόκληρα χρόνια, η συνοικία ΑΒΕΡΩΦ έχει επεκταθεί στα αγροτεμάχια, τα οποία οικοπεδοποιήθηκαν και δεν θυμίζουν σε τίποτα την πρώτη μορφή της συνοικίας.
Σήμερα τα μέλη των οικογενειών που γεννήθηκαν στις «Αλησμόνητες Πατρίδες», δεν βρίσκονται στη ζωή πλην μιας της κ. Θεοδούλας Μωϋσιάδου, το γένος Κωνσταντίνου Κεχριμανίδη ηλικίας 95 ετών».
Οι πρώτες οικογένειες προσφύγων στο Αβέρωφ ήταν οι εξής:
ΕΠΩΝΥΜΟ ΟΝΟΜΑ ΟΝΟΜΑ ΠΑΤΕΡΑ
ΑΚΡΙΤΙΔΗΣ ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ
ΒΑΚΑΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
ΒΟΥΡΣΟΥΚΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ
ΔΑΔΑΝΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔΑΠΟΝΟΓΛΟΥ - ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ
ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΚΑΧΡΙΜΑΝΙΔΗΣ ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΚΑΧΡΙΜΑΝΙΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΚΕΛΕΣΙΔΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΚΟΥΜΠΑΚΙΔΗΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΛΕΠΤΟΚΑΡΙΔΗΣ ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΜΙΧΑΗΛ
ΜΑΛΕΤΣΑΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ
ΜΩΥΣΙΑΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΗΛΙΑΣ
ΜΩΥΣΙΑΔΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΗΛΙΑΣ
ΜΩΥΣΙΑΔΟΥ ΣΟΦΙΑ ΧΡΗΣΤΟΣ
ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΑΜΙΑΝΟΣ
ΠΑΝΗΓΥΡΤΖΟΓΛΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
ΠΑΠΑΓΓΕΛΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ
ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣΑ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΠΑΥΛΙΔΟΥ ΣΟΦΙΑ ΑΝΔΡΕΑΣ
ΠΕΡΠΕΡΙΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΣΤΑΥΡΟΓΛΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΤΑΧΤΙΝΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
ΤΕΡΖΑΝΙΔΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΤΡΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ (ΑΝΔΡΙΚΙΔΗΣ)
ΤΣΑΚΑΛΙΔΗΣ ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ - ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΤΣΑΚΟΥΡΙΔΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΤΣΟΛΑΚΙΔΟΥ ΣΟΥΜΕΛΑ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ
ΧΑΛΚΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ
ΧΑΛΚΙΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΑΒΒΑΣ
ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΗΡΑΚΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΧΑΤΟΥΡΙΔΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΨΩΜΙΑΔΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
Λένα Κισσάβου
