Στη μνήμη του διατηρεί ζωντανές και ανεξίτηλες τις εικόνες του πολέμου και της κατοχής.
Εν όψει της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940, ο κ. Γκανάκος επισκέφτηκε το Δημοτικό Σχολείο Τερψιθέας, ύστερα από πρόσκληση της διευθύντριας κ. Άννας Γαϊτάνη και μίλησε στους μαθητές του σχολείου με κάθε λεπτομέρεια για τις δύσκολες στιγμές που έζησε πολεμώντας για την Πατρίδα, φτάνοντας ως Κορυτσά, Γραμποβίστα, Τσαράβα, Πόγραδετς.
Πολεμούσε χαμογελαστός στην πρώτη γραμμή του μετώπου αψηφώντας τον θάνατο, αν και γνώριζε ήδη για τον χαμό του πολυαγαπημένου του αδερφού Νικόλαου Γκανάκου, που έπεσε στις 23-12-1940 στην Κλεισούρα, ηρωικά μαχόμενος υπέρ Πατρίδος κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο του ’40-41.
Μεταξύ των άλλων ανέφερε: «δεν φοβόμουν τον θάνατο, πάντα στον κόρφο μου είχα την εικόνα της Παναγίας που με προστάτευε. Οι σφαίρες περνούσαν από δίπλα μου σφυριχτά και καμιά δεν με άγγιζε.
Η ΠαναγIα με φYλαγε… με Eσωσε…».
Καθώς διηγούνταν διάφορα περιστατικά του πολέμου, ένα δάκρυ κύλησε στα μάγουλά του… και κοιτώντας τους μαθητές: «Παιδιά μου, σας εύχομαι από τα βάθη της ψυχής μου να μην ιδείτε πόλεμο, φέρνει πείνες, συμφορές… να τιμάτε την Πατρίδα, να σέβεστε την Ορθοδοξία, να μην πάψετε ποτέ να είστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι και να αγαπάτε τους γονείς σας».
Οι μαθητές τον άκουσαν με θαυμασμό, τον χειροκρότησαν και στο τέλος του πρόσφεραν ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα.
Στο τέλος, η διευθύντρια, κ. Άννα Γαϊτάνη, στην αντιφώνησή της απευθυνόμενη στους μαθητές είπε: «αυτόν τον γέροντα, να μην τον ξεχάσετε ποτέ, είναι η ζωντανή ιστορία, είναι η Ελλάδα κι εσείς είστε το μέλλον της Ελλάδας».
Με ένα βαθύ ευχαριστώ και με δυνατά χειροκροτήματα από όλους, μαθητές και δασκάλους, ο Μιχαήλ Γκανάκος αποχώρησε συγκινημένος, αφήνοντας πίσω του ένα μάθημα ζωής.