Θα μας μείνει αξέχαστη «η πατέντα εξυπηρέτησης» που χρησιμοποιήθηκε για την εξυπηρέτηση επιβατών με κινητική αναπηρία με τα μπρος – πίσω ολόκληρου σιδηροδρομικού συρμού.
Αντίστοιχο πρόβλημα αντιμετωπίζει ο σιδηροδρομικός σταθμός της Λάρισας, καθώς ένας εκ των δύο ανελκυστήρων που οδηγούν στην υπόγεια διάβαση μεταξύ των αποβάθρων του σταθμού, εδώ και τουλάχιστον δύο μήνες βρίσκεται εκτός λειτουργίας.
Η μη λειτουργία του ενός ανελκυστήρα ακυρώνει τη λειτουργία του δεύτερου, καθώς ο ένας πηγαίνει προς τα κάτω και ο δεύτερος προς τα πάνω.
Ως εκ τούτου, η μετακίνηση ατόμων με αναπηρία, υπερηλίκων ατόμων, μητέρων με καροτσάκια βρεφών ή σε κατάσταση εγκυμοσύνης, καθώς και επιβάτες με πολλές και βαριές αποσκευές, αδυνατούν να μετακινηθούν με ασφάλεια και αυτονομία μεταξύ των αποβάθρων του σταθμού και τη συνακόλουθη αδυναμία χρήσης των σιδηροδρομικών συρμών.
Η πατέντα η οποία χρησιμοποιείται στον σταθμό της Λάρισας – γιατί σε αυτή τη χώρα, μόνιμες και σταθερές λύσεις δεν υπάρχουν, παρά μόνο πατέντες και προσφυγή στο φιλότιμο – είναι η χρησιμοποίηση ράμπας όδευσης επί των σιδηροδρομικών γραμμών.
Αυτή η «λύση» όμως κρίνεται ατελέσφορη, καθώς δεν διασφαλίζει τόσο την αυτόνομη μετακίνηση ούτε και την ασφάλεια των μετακινουμένων.
Συνεπώς, ας αφήσουν οι υπεύθυνοι του ΟΣΕ τις διαβεβαιώσεις περί αποκατάστασης και την έκφραση καλών προθέσεων (αυτές τουλάχιστον λάβαμε στην περίπτωση της Κατερίνης) και ας πάρουν κανένα κατσαβίδι και να αποκαταστήσουν το πρόβλημα, προκειμένου να εμπεδωθεί η προσβασιμότητα, η αυτονομία, η ασφάλεια και η αξιοπρέπεια των ατόμων με αναπηρία και όχι μόνο.
* Ράλλης Τσιουλάκης πρόεδρος Περιφερειακής Ομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία Θεσσαλίας
