Ο σχεδιασμός και η διαχείριση σώζουν ζωές

Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ THIERRY BEGUE ΜΙΛΑ ΣΤΗΝ «Ε» ΓΙΑ ΤΟ «ΛΕΥΚΟ ΣΧΕΔΙΟ» ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ

Βομβιστικές επιθέσεις σε σταθμούς μετρό, τρομοκρατικές επιθέσεις σε συναυλιακούς χώρους, σεισμοί, πολύνεκρα τροχαία γεγονότα που αφήνουν πίσω τους νεκρούς και τραυματίες.

Η σωστή διαχείριση στον τόπο του συμβάντος και στα νοσοκομεία είναι αυτή που σώζει ζωές, δηλώνει στην «Ε» ο καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Παρισιού Thierry Begue, ο οποίος διαθέτει μεγάλη εμπειρία στην Τραυματολογία και στη διαχείριση των τραυματιών και των θυμάτων από την τρομοκρατική επίθεση στο Bataclan της Γαλλίας τον Νοέμβριο 2015. Ο καθηγητής βρέθηκε χθες στη Λάρισα προσκεκλημένος του καθηγητή Ορθοπαιδικής της Ιατρικής Λάρισας Κων. Μαλίζου, στο πλαίσιο επιστημονικής εκδήλωσης της Ορθοπαιδικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Για την οργάνωση του συστήματος υγείας στην Ευρώπη, προκειμένου να αντιμετωπίζονται τέτοιου είδους γεγονότα ο Thierry Begue δίνει το παράδειγμα της Γαλλίας και του «λευκού σχεδίου», που σημαίνει «περιφερειακή οργάνωση αλλά κάτω από εθνική εποπτεία, στη Γαλλία ονομάζεται “λευκό σχέδιο”. Σύμφωνα με αυτό πρέπει να υπάρξει ετοιμότητα σε όλη την κλίμακα. Από τις διοικήσεις μέχρι και τους φοιτητές ιατρικής». Παράλληλα, διευκρινίζει ότι όσοι συμμετέχουν στην ομάδα αντιμετώπισης κρίσης «δεν κινητοποιούνται με μιας, όλοι μαζί, γιατί στις μαζικές καταστροφές πρέπει να υπάρχουν διαθέσιμοι πόροι και προσωπικό και για τις επόμενες ημέρες. Δεν μπορεί να εξαντληθούν από την πρώτη στιγμή. Αυτός είναι ο κορμός του σχεδιασμού. Αναλόγως με το μέγεθος της καταστροφής προβλέπεται ο αριθμός που θα συντρέξει, θα συμβάλλει. Αυτό το ανθρώπινο δυναμικό είναι εγγεγραμμένο σε μητρώο και έχει σαφείς ρόλους που θα αναλάβει σε κάθε περίπτωση. Άλλη αντιμετώπιση έχει ένα τροχαίο ατύχημα, άλλη αντιμετώπιση ένα συμβάν στον σιδηρόδρομο. Συγχρόνως έχει γίνει καταγραφή και των πόρων. Ο αριθμός για παράδειγμα των ασθενοφόρων, οι οδοί προσέγγισης, η προσέγγιση στις μονάδες, η ικανότητα απορρόφησης της κάθε νοσηλευτικής μονάδας».
Επίσης, ο καθηγητής διευκρίνισε ότι εξίσου σημαντική είναι η διάκριση των συγκεκριμένων προετοιμασιών από αυτές του Στρατού. «Εκεί έχει το μέτωπο και την ανάγκη να μεταφέρει στα μετόπισθεν σε ένα μεγάλο κέντρο τους τραυματίες για να μειώσει τις απώλειες. Στις υπόλοιπες καταστροφές είναι διαφορετικό γιατί μπορεί να διασπείρεις την επιβάρυνση όλη σε επιμέρους κέντρα. Εκτός αν είναι σεισμός, που χάνεις και πρόσβαση και νοσηλευτικές μονάδες. Θα πρέπει για αυτό τον λόγο οι πολιτικές υπηρεσίες να έχουν επεξεργαστεί σενάρια. Στο Bataclan ενεπλάκησαν και στρατιωτικοί χειρουργοί και διαπιστώθηκε ότι είχαν τελείως διαφορετικά σχέδια παρέμβασης. Άλλο δηλαδή η διάσωση και άλλο να αρχίζεις να τους επιδιορθώνεις όταν σταθεροποιηθούν. Όπου και εκεί θέλει μεγάλη διαθεσιμότητα πόρων και δυνάμεων. Ανθρωπίνων και υλικών».
Εξίσου όμως σημαντικό έργο επιτελούν και όσοι από την ομάδα διαχείρισης κρίσης στο σημείο του συμβάντος και στην υποδοχή στις νοσηλευτικές μονάδες. Εκείνοι που βρίσκονται στη διαλογή των τραυματιών, στον τόπο του γεγονότος «γίνεται μια διαλογή στον τόπο του γεγονότος και μια διαλογή στην υποδοχή του νοσοκομείου. Ο πιο έμπειρος βρίσκεται στον χώρο του συμβάντος και κάνει τη διαλογή με απόλυτο τρόπο, χωρίς διαπραγμάτευση και οι πιο έμπειροι αναισθησιολόγοι και χειρουργοί βρίσκονται στο σημείο της υποδοχής», εξηγεί για να προσθέσει ότι «η ομάδα διαχείρισης κρίσης θα πρέπει να ξέρει που είναι οι κατάλληλες ομάδες υποδοχής, για παράδειγμα δεν μπορείς να πας έναν αγγειακό τραυματία σε ένα νοσοκομείο που δεν έχει αγγειοχειρουργική μονάδα. Όλα αυτά απαιτούν έναν σχεδιασμό εκ των προτέρων. Μια απόλυτη λεπτομερειακή καταγραφή για τη δημιουργία της ομάδας διαχείρισης κρίσεως. Όλα όμως αυτά απαιτούν την ύπαρξη σχεδίου. Στη Γαλλία έχουμε το “Λευκό σχέδιο”».
Την ανάγκη σχεδιασμού και στη χώρα μας για την αντιμετώπιση τέτοιων γεγονότων υποστήριξε ο κ. Μαλίζος υπογραμμίζοντας ότι «με περισσότερους από πέντε βαριά τραυματίες συγχρόνως το νοσοκομείο μπλοκάρει, αν αυτό συμβεί το απόγευμα στο δικό μας νοσοκομείο υπάρχει ενάμισι συνεργείο, μέχρι να ενημερωθούν και να έρθουν τα πέντε συνεργεία, θα έχουμε έλλειψη χρόνου. Χάνεται χρόνος δηλαδή την κρίσιμη ώρα. Σε άλλα νοσοκομεία η δυναμικότητά τους φτάνει μέχρι τους δύο ασθενείς. Γι’ αυτό πρέπει να είναι απόλυτα γνωστό στην ομάδα διαχείρισης κρίσης το πού είναι τι. Ποιο έχει μονάδα, ποιο δεν έχει μονάδα εντατικής θεραπείας, σε ποιο μπορείς να στείλεις τραυματισμένα παιδιά».
Σχετικά με τον τρόπο της διαχείρισης της κρίσης ο Γάλλος καθηγητής πρόσθεσε ότι «ποτέ δεν στέλνουμε τους τραυματίες στο κοντινότερο νοσοκομείο, γιατί εκεί θα υπάρχουν ήδη τραυματίες που έχουν μεταφερθεί είτε μόνοι τους, είτε με ταξί, είτε από συγγενείς τους με αποτέλεσμα αυτό να δημιουργηθεί συμφόρηση», παράλληλα πρόσθεσε ότι «μέσω των κινητών τους τηλεφώνων ο καθένας είναι καταγεγραμμένος σε ένα σύστημα και λαμβάνει κατά περίπτωση, την ειδοποίηση πότε θα κινητοποιηθεί, έτσι αποφεύγεται το “χάος”. Για να μην υπάρξει αναίτια κινητοποίηση και εξάντληση ανθρωπίνων πόρων», κατέληξε.            Ζωή Παρμάκη