Το ενδιαφέρον των Λαρισαίων προκάλεσε η εκδήλωση-συζήτηση που διοργάνωσε η Επιτροπή Ειρήνης Λάρισας- ΕΕΔΥΕ, για τις εξελίξεις στην Κύπρο, τη Συρία αλλά και την Ουκρανία, με ομιλητή τον Θέμο Στοφορόπουλο πρέσβη επί τιμή και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της ΕΕΔΥΕ.
Στην ομιλία του με θέμα «Κύπρος – Συρία - Ουκρανία και η επίθεση στους λαούς» ο κ. Στοφορόπουλος ανέφερε μεταξύ άλλων: «Μετά τις ανατροπές των ετών 1981-2001, η παγκόσμια κατάσταση έχει ακόμα εντονότερο ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα. Έχει αυξηθεί ο αριθμός των ανταγωνιζόμενων αρχουσών τάξεων, συνεχώς οξύνονται οι μεταξύ τους αντιθέσεις και πολλαπλασιάζονται οι ιμπεριαλιστικές επιθέσεις, μια και δεν υπάρχει ούτε προοδευτικό αντίπαλο δέος στη διεθνή αρένα, ούτε λαϊκή ενότητα στο εσωτερικό των χωρών-στόχων.
Στην Ουκρανία, η επανεμφάνιση του καπιταλισμού προκάλεσε και υποτροπή διαίρεσης της εθνικής συνείδησης μεταξύ του ρωσόφωνου ανατολικού και νοτιοανατολικού τμήματος και του ουκρανόφωνου δυτικού. Στη Συρία, η διακυβέρνηση από τους Άσαντ, βάθυνε τις θρησκευτικές, τοπικές και εθνοτικές διαιρέσεις. Στην Κύπρο, ο ιμπεριαλισμός παγιώνει τη διαίρεση μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων στους οποίους έρχονται να προστεθούν οι έποικοι.
Σε καμία από τις τρεις χώρες δεν υπάρχει, προς το παρόν, ένα δυνατό κόμμα του λαού, ώστε να αντισταθεί ενωμένος στους ταξικούς εχθρούς, ντόπιους και ξένους. Υπό αυτές τις συνθήκες παρουσιάστηκαν, στην Ουκρανία και στη Συρία αντικυβερνητικές κινήσεις. Στην Ουκρανία, σε συνδυασμό και με το αίτημα για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ. Η Κύπρος έχει ήδη πέσει, αφού οι ελεύθερες περιοχές μετέχουν οργανικά στην ΕΕ και ολόκληρο το νησί χρησιμοποιείται για ΝΑΤΟϊκούς σκοπούς.
Τις αντικυβερνητικές κινήσεις στην Ουκρανία και στη Συρία υπέθαλψε, ή και από την αρχή οργάνωσε, η Δύση και συνεχίζει να τις ενισχύει. Στην Ουκρανία, μαζί με τους φασίστες της χώρας και με την Καθολική Εκκλησία. Στη Συρία, με τους ισλαμιστές μέχρι πρόσφατα. Στην Ουκρανία δημιουργήθηκε διελκυστίνδα Δύσης – Ρωσίας, με συνέπειες στην ένωση της Κριμαίας με τη Ρωσία και στον πόλεμο στις νοτιοανατολικές και ανατολικές περιφέρειες Λουχάντσκ και Ντονέσκ. Με θύματα, καταστροφές, προσφυγιά, επιβολή οικονομικών κυρώσεων από τη Δύση στη Ρωσία.
Στη Συρία έχει προκληθεί κατακερματισμός της χώρας και του λαού. Μεταξύ, αφενός των Αλαουιτών και ορισμένων άλλων συριακών θρησκευτικών κοινοτήτων που υποστηρίζονται από το σιιτικό Ιράν, τους Σιίτες του Ιράκ και τη Χεζμπολά των Λιβανέζων Σιιτών. Και αφετέρου των Σουνιτών, που αποτελούν την πλειονότητα στη Συρία και υποστηρίζονται από σουνιτικές περιφερειακές δυνάμεις: Τουρκία, Σαουδική Αραβία, Κατάρ. Σε υψηλότερο επίπεδο, εντείνεται ο ανταγωνισμός ανάμεσα στη Δύση, που είναι με τους Σουνίτες και στην Ρωσία που έχει ναυτική βάση στην Ταρτούς και είναι με τους Αλαουίτες και τους συμμάχους τους. Εδώ και τέσσερα χρόνια οι μάχες μαίνονται στη Συρία. Μυριάδες νεκροί και τραυματίες, ισοπέδωση πόλεων και χωριών, αναρίθμητοι αυτοί που αναγκάζονται να καταφύγουν στις γειτονικές χώρες.
Η Κύπρος εξακολουθεί να ζει την τραγωδία της στρατιωτικής κατοχής, της εθνοκάθαρσης, της προσφυγιάς και του εποικισμού, της αναγκαστικής μετανάστευσης Τουρκοκυπρίων. Τώρα η Τουρκία θέλει να αρπάξει και τους υδρογονάνθρακες του νησιού. Στην επίθεσή της εναντίον του κυπριακού λαού η Τουρκία συνεργάζεται με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Από κοινού ενεργούν και κατά του λαού της Συρίας. Μαζί έφτιαξαν και όπλισαν εκεί τις ομάδες των σουνιτών φονταμενταλιστών που ενώθηκαν με σουνίτες ομοϊδεάτες τους στο Ιράκ για να συναποτελέσουν «το χαλιφάτο» σε μεγάλη περιοχή των δύο χωρών, όπου χρησιμοποιούν εγκληματικές μεθόδους, πολεμώντας όχι μόνο τους αλλόθρησκους, Χριστιανούς και Γιαζίντις, αλλά και τους αλλόδοξους, Σιίτες και Αλαουίτες, όπως και τους άθρησκους Κούρδους στο Βόρειο Ιράκ, π.χ. στο Κομπάνι.
Η πολιτική της Αμερικής και της Τουρκίας, των αρχουσών τους τάξεων, έχει φτάσει σε αδιέξοδο. Ο ακραίος σουνιτικός φανατισμός έγινε τέρας του Φρανκεστάιν. Δύσκολα μπορεί η Ουάσιγκτον να στηριχθεί στον σιιτικό συνασπισμό Δαμασκού- Τεχεράνης-Χεζμπολά, αφού η Τουρκία, σύμμαχος της Αμερικής, επιδιώκει την πτώση του Άσαντ, για να διαφοροποιήσει τη Συρία, ενώ το Ιράν και οι Σιίτες του Λιβάνου είναι ορκισμένοι εχθροί του Ισραήλ, του στενότερου συμμάχου των ΗΠΑ. Τώρα εκπαιδεύονται «μετριοπαθείς» Σύροι μαχητές στην Τουρκία. Πόσο αποτελεσματικοί θα είναι;
Να σημειωθεί, τέλος, ότι η πολιτική της Δύσης, στην εφαρμογή της οποίας συμμετέχει η επίσημη Ελλάδα, βλάπτει τον Ελληνισμό. Μετράμε ήδη ζημιές στις εξαγωγές μας προς τη Ρωσία. Και οι επεμβάσεις της Δύσης έχουν τραγικές συνέπειες για τους Έλληνες στην Ανατολική Ουκρανία και τους Ελληνορθόδοξους στη Συρία. Το αρνητικότερο είναι πως συμπορευόμαστε με τον ιμπεριαλισμό, τον εχθρό όχι μόνο της Ελλάδας και της Κύπρου, αλλά όλων των λαών».
