Χάνουν τον δρόμο για το προσκύνημα της Αγίας Παρασκευής

ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΤΟΠΙΟΙ ΜΠΕΡΔΕΥΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΤΙΣ ΣΗΡΑΓΓΕΣ ΑΝΤΙ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΑΔΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ-ΑΡΓΟΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΥΠΑΙΘΡΙΑ ΜΑΓΑΖΑΚΙΑ

Της Νατάσας Πολυγένη

Πρώτο καλοκαίρι με τις σήραγγες των Τεμπών ανοιχτές. Η διαδρομή προς τα παράλια πλέον ευκολότερη, συντομότερη και ασφαλέστερη.

Όμως όλα τα νομίσματα έχουν δύο όψεις. Ναι μεν πλέον δεν υπάρχουν μποτιλιαρίσματα και η διαδρομή είναι πιο άνετη, από την άλλη όμως ο δρόμος που διέσχιζε την κοιλάδα των Τεμπών έδινε ζωή στην περιοχή και στους επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται εκεί. Το προσκύνημα της Αγίας Παρασκευής, ανέκαθεν ήταν ένα σημείο που τόσο οι κάτοικοι του νομού όσο και οι επισκέπτες το είχαν στη λίστα των επισκέψεών τους. Τώρα πια το τοπίο άλλαξε. Ο νέος δρόμος παρακάμπτει την Κοιλάδα, ενώ όσοι θέλουν να πάνε στην Αγία Παρασκευή τα βρίσκουν σκούρα με τη σήμανση.
Για αλλού ξεκινούν και αλλού βρίσκονται. Αυτό φυσικά έχει ως επακόλουθο τη μείωση της επισκεψιμότητας. Την περασμένη Κυριακή, αρκετά ΙΧ με τουρίστες έχασαν τον δρόμο στον πηγαιμό προς το προσκύνημα και άλλοι βρέθηκαν κατευθείαν στον δρόμο προς Πλαταμώνα, αφού δεν μπήκαν σωστά στην παράκαμψη προς Ευαγγελισμό και άλλοι απλά τα προσπέρασαν.
Οι πλανόδιοι μικροπωλητές που βρίσκονται στον χώρο θεωρούν ότι πρέπει να γίνει κάτι άμεσα με τη σήμανση, καθώς ήδη το καλοκαίρι οδεύει προς το τέλος του και η ζημιά για εκείνους ήταν τεράστια.
Η κ. Βασιλική Πνάκα, τα τελευταία 29 χρόνια βρίσκεται στο προσκύνημα της Αγίας Παρασκευής με πήλινες γάστρες, κουμπαράδες και γλάστρες. Η φετινή χρονιά όπως περιγράφει στην «Ε» ήταν η χειρότερη. «Ο κόσμος μπερδεύεται και δεν βρίσκει την έξοδο για την Κοιλάδα. Πρέπει να γίνει κάτι άμεσα. Ξέρω ότι είναι στις προτεραιότητες του δήμου, όμως οι διαδικασίες πρέπει να επισπευσθούν» λέει χαρακτηριστικά. Την ίδια στιγμή μια οικογένεια τουριστών από τη Βουλγαρία, ζητάει πληροφορίες για το πώς να κινηθεί για να επιστρέψει και πάλι στον Πλαταμώνα.
Σχεδιάζει μια πρόχειρη διαδρομή στο χαρτί ενώ από τα σπαστά αγγλικά τους, αντιλαμβάνεται κανείς ότι ταλαιπωρήθηκαν αρκετά για να φτάσουν στην Αγία Παρασκευή. Η κ. Πνάκα, ξέρει ότι οι μέρες που ο κόσμος συνέρρεε κατά εκατοντάδες έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, όμως παρά τις δυσκολίες των καιρών οι μικροπωλητές της Αγίας Παρασκευής δεν το βάζουν κάτω, αγωνίζονται.
«Σε ένα Σαββατοκύριακο ελπίζουμε πια. Τις καθημερινές δεν υπάρχει ψυχή εδώ. Τι να κάνουμε όμως, η ζωή είναι αγώνας και εμείς είμαστε μαθημένοι στα δύσκολα» λέει η κ. Βασιλική.
Η κ. Βασιλική όμως δεν είναι η μοναδική, όλοι οι μικροπωλητές εκεί προσπαθούν να μη λυγίσουν και να επιβιώσουν. Ξέρουν όμως ότι το νέο έργο που παραδόθηκε, σιγά σιγά θα φέρει το τέλος τους.
Και είναι κρίμα, πολύ κρίμα. Όλοι μας μικροί και μεγάλοι έχουμε αναμνήσεις από αυτά τα υπαίθρια μαγαζάκια που μυρίζουν λιβάνι, πουλάνε κομποσκοίνια, μπουκαλάκια για αγίασμα, παιχνίδια, πήλινα και εικονίσματα.
Είναι αυτά τα μαγαζάκια που πρέπει να κρατηθούν στη ζωή, γιατί έχουν συμβάλει με τον τρόπο τους στο να γίνει η περιοχή πόλος έλξης.