Στο κήρυγμά του, λαμβάνοντας αφορμή από το Ευαγγελικό ανάγνωσμα, μίλησε για την αξία της πίστης στη ζωή μας και κατέληξε ότι δεν πρέπει ν’ ανήκουμε στη διεφθαρμένη και άπιστη γενιά, αλλά σ’ αυτήν του Κυρίου Ιησού, τη μεταμορφωμένη και αναστημένη. Προ της απολύσεως τέλεσε το ετήσιο μνημόσυνο του άρχοντος πρωτοψάλτου κυρού Γεωργίου Μωραΐτου, διδασκάλου της Σχολής Βυζαντικής Μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεως, ομιλώντας καταλλήλως για την προσωπικότητά του, τα πολλά χαρίσματά του και το μεγάλο έργο του στην εκμάθηση της Βυζαντινής Μουσικής στους νέους βλαστούς της Εκκλησίας.