«Η εμμονή στη δεκαετία του ’80 εκφράζει έναν βαθύτατο συντηρητισμό»

ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΠΑΡΓΙΩΤΑ ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

«Βλέπω με πολύ μεγάλη καχυποψία όλη αυτήν την τάση, τη νοσταλγία που εκφράζουν πάρα πολλοί βουλευτές από τον ΣΥΡΙΖΑ για τη δεκαετία του ’80. Έχω ακούσει να λένε ότι, όταν αρχίζεις να αναπολείς το παρελθόν αντί να σχεδιάζεις το μέλλον, έχεις γεράσει.

Στην πολιτική, όταν προσπαθείς να αναστηλώσεις θεσμούς, οι οποίοι έχουν εκφυλιστεί, παλιώσει και είναι προβληματικοί αντί να σχεδιάζεις καινούριους, προφανώς είσαι συντηρητικός. Οι κοινωνίες εξελίσσονται, οι ανάγκες αλλάζουν και αναλόγως οφείλουν να αλλάζουν και οι πολιτικές και ιδεολογικές τοποθετήσεις και οι λύσεις που ο καθένας έχει να προτείνει απέναντι στα προβλήματα, όπως διαμορφώνονται εκείνη την εποχή. Η αναπόληση μιας παλιάς εποχής μπορεί να είναι η αναπόληση των νιάτων μας ενδεχομένως, αλλά δεν είναι πολιτική στάση και δεν είναι προοδευτική πολιτική στάση» τόνισε ο βουλευτής Λάρισας με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, Κώστας Μπαργιώτας, κατά την ομιλία του στην Ολομέλεια της Βουλής, στη συζήτηση του νομοσχεδίου για την ανώτατη εκπαίδευση.
Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στα προβλήματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Για να τονίσει «ποια είναι τα πραγματικά προβλήματα σήμερα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση; Είναι όντως η ελευθερία και η δημοκρατία; Η διακίνηση των ιδεών; Από τη δεκαετία του ’80 που ήμουν φοιτητής, μέχρι σήμερα δεν θυμάμαι κανένα μείζον γεγονός, καμιά προσπάθεια αποκλεισμού από την κυβέρνηση ή των αρχών του πανεπιστημίου διαφορετικής άποψης ή κάποιας εκδήλωσης ή της έκφρασης οποιασδήποτε ιδέας μέσα στο πανεπιστήμιο.
Αντίθετα, θυμάμαι πολλές περιπτώσεις όπου δυναμικές μειοψηφίες μέσα στο πανεπιστήμιο -και των δύο άκρων, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς- διά της βίας επέβαλλαν τον αποκλεισμό κάποιων απόψεων ερήμην του πανεπιστημίου. Θυμάμαι ότι τις δημοκρατικές διαδικασίες γενικώς, το θέμα της δημοκρατίας στο πανεπιστήμιο, στη διακυβέρνηση, στη συμμετοχή, στην έκβαση των ιδεών, τα έλυσε μια πολύ μεγάλη κατάκτηση της χώρας, της κοινωνίας και του φοιτητικού κινήματος της εποχής, ο νόμος 1268 στη δεκαετία του ’80: εκδημοκράτισε τα πανεπιστήμια, κατήργησε την έδρα και εισήγαγε καινοτόμα πράγματα για την εποχή» τόνισε χαρακτηριστικά.
Κλείνοντας, αναφέρθηκε στις θετικές αλλαγές που προσπάθησε να επιφέρει ο νόμος Διαμαντοπούλου, λέγοντας ότι «Ο ν. 4009/2011 προσπαθούσε να αλλάξει, να φύγει προς τα εμπρός, να δημιουργήσει ένα ανοιχτό, εξωστρεφές πανεπιστήμιο. Αυτό το νόημα είχε η δημιουργία των Συμβουλίων Ιδρύματος με Έλληνες από την αλλοδαπή, αλλά και αλλοδαπούς επιστήμονες, οι οποίοι θα συμμετείχαν στα συμβούλια.
Και αυτή ήταν μια προσπάθεια που ενδεχομένως να μη μπορούσε να ολοκληρωθεί, αλλά σίγουρα, κ. Μηταφίδη, δεν ήταν έκτρωμα. Ήταν μια μεγάλη προσπάθεια να εκσυγχρονιστεί το ελληνικό πανεπιστήμιο, να γίνει πιο ανοιχτό, να μπορεί να απορροφά κονδύλια, καινοτομία και έρευνα με καλύτερο τρόπο. Νομίζω ότι σε αυτό το πλαίσιο και πάνω σε αυτή τη γραμμή θα πρέπει να συνεχίσει».