Τα γκράφιτι στην πόλη συχνά μεταφέρουν τους προβληματισμούς του καλλιτέχνη, κεντρίζουν το ενδιαφέρον, καθηλώνουν τη ματιά πάνω σε έναν τοίχο, δίνουν στο μπετό ζωή, γίνονται αντικείμενο προβληματισμού και σχολιασμού. Οι καλλιτέχνες, τα παιδιά, οι νέοι που τα δημιούργησαν έβαλαν φαντασία, «ζωντάνεψαν» τις άψυχες πόρτες των χώρων στάθμευσης και ευχήθηκαν «χρόνια πολλά» στη… ζαχαρένια τους.
Είναι έργα τέχνης σε τοίχους δημοσίων και ιδιωτικών κτιρίων ή βεβήλωση και φθορά ξένης περιουσίας; Είναι μηνύματα και κριτική που λαμβάνουν διαστάσεις οργής σε στενά και πολυσύχναστα σημεία της πόλης; Με βάση την κείμενη νομοθεσία, το γκράφιτι άνευ αδειοδότησης θεωρείται αξιόποινη πράξη. Λένε πως ο τοίχος έχει τη δική του ιστορία και ανέκαθεν οι «γυμνοί» τοίχοι αποτελούσαν στόχο επίδοξων καλλιτεχνών, που τους κοσμούσαν με κάθε λογής γκράφιτι.
Η Λάρισα τελευταία είναι από τις «φιλικές» πόλεις για τους street artists. Διαθέτει σπουδαία καλλιτεχνήματα καλά κρυμμένα στην καθημερινότητά της. Η πρόσφατη εικαστική παρέμβαση σε τοίχο στην Κεντρική πλατεία της Λάρισας δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία του Δήμου Λαρισαίων και τη συνεργασία των εικαστικών Αστέριου Δημητρίου και Χρήστου Λάσκαρη. Το έργο των δύο εικαστικών αναπαριστά την προτομή ενός άγνωστου νέου, πιθανώς αθλητή, που βρέθηκε σε ανασκαφές στα Φάρσαλα το β' μισό του 4ου αι π. Χ. και φιλοξενείται στο Διαχρονικό Μουσείο Λάρισας.
H παρέμβαση, αντικατέστησε την αδιάφορη όψη του κτιρίου που κεντρίζει τον θεατή και δημιουργεί συναισθήματα σε περαστικούς και κατοίκους. Ζ.Π.