Ο μεγάλος ποιητής μας, άγγιξε τις ψυχές τους, με το εξής: «Και σας εξομολογούμαι πως η κατεργασία του λευκού μέρους της ψυχής είναι πιο σκληρή κι από του μαρμάρου. Αλλά πώς να κάνω αλλιώς; Σε τι θα ωφελούσε να γίνω ένας απλός αναμεταδότης της ασχήμιας, με το δικαιολογητικό ότι υπάρχει στην πραγματικότητα; Είναι κάτι που το ξέρουμε και δεν υπάρχει λόγος να το επαναλαμβάνουμε. Τουλάχιστον εγώ αποβλέπω στη μεταμόρφωση».
Τα λόγια αυτά έγιναν πηγή έμπνευσης και δράσης για την «οικογένεια» του 8ου Γυμνασίου που τονίζει ότι: «δεν θέλει να αναμεταδίδει την ασχήμια με το δικαιολογητικό ότι υπάρχει στην πραγματικότητα, αλλά θέλει να συμβάλλει -έστω και στο ελάχιστο- στη μεταμόρφωσή της σε ομορφιά, έμπρακτα». Συνέλεξαν λοιπόν, πλαστικά πώματα, αυτά που γονείς και μαθητές δεν πετούσαν στα σκουπίδια και τα μετέφεραν τα παιδιά στον χώρο συγκέντρωσης στο αίθριο του σχολείου, για την εξασφάλιση ενός αναπηρικού αμαξιδίου σε κάποιον συνάνθρωπό τους που το χρειάζεται. Μια πρωτοβουλία, την οποία ξεκίνησε υποστηρίζοντάς τη σθεναρά η εκπαιδευτικός κα Αγγέλα Μπουρουντζή, και συνέχισε με το ίδιο ενδιαφέρον η κα. Ελένη Καμπούρα.
Στην προσπάθεια αυτή συνεργάστηκε μαζί τους και το 3ο Γυμνάσιο Λάρισας, με πρωτοβουλία της εκπαιδευτικού κ. Ειρήνης Ραπτοπούλου. Στο τέλος της σχολικής χρονιάς επιλέχτηκε να διατεθούν στον Σύλλογο Παραπληγικών Ν. Πέλλας, στα Γιαννιτσά. Τη μεταφορά ανέλαβε αφιλοκερδώς η μεταφορική εταιρία «Πεταχτής» την οποία η διευθύντρια κ. Αργυρώ Γκαραγκούνη και ο Σύλλογος Καθηγητών του 8ου Γυμνασίου Λάρισας ευχαρίστησε θερμά.
