Στην εκδήλωση που είχε θέμα «Ποιο είναι αυτό το δημόσιο συμφέρον που καλείται η έννομη τάξη μας να υπηρετήσει;» βασικός ομιλητής ήταν ο δικηγόρος κ. Εμμανουήλ Λασκαρίδης, που τόνισε ότι το έναυσμα αυτής της κουβέντας δόθηκε από τις αποφάσεις των δικαστηρίων με αφορμή τους μνημονιακούς νόμους, για να φτάσει μέχρι τη φιλοσοφική ρίζα του ζητήματος μέσω των αντίθετων απόψεων του Ζαν Ζακ Ρουσσώ και του Άνταμ Σμιθ.
«Πριν το 2004 έχουμε αποφάσεις του 2002 από το Συμβούλιο της Επικρατείας που θεώρησαν αντισυνταγματικό να έχει το δημόσιο ευνοϊκό τόκο υπερημερίας» και έγινε πιο αναλυτικός: «Αν χρωστάει κάποιος σε μένα το χρωστάει με 7,5%. Υπάρχει όμως νόμος που λέει πως αν σας χρωστάει το δημόσιο τότε είναι με 6% ο τόκος. Αν χρωστάτε κάτι σε μένα μπορώ να το ζητήσω μέσα σε πέντε χρόνια. Αν χρωστάει το δημόσιο σε εσάς μπορείτε να το ζητήσετε μέσα σε δύο χρόνια. Η παραγραφή είναι πολύ σύντομη. Εκεί λοιπόν είπε το ΣτΕ πως είναι αντίθετες με το δημόσιο συμφέρον και θίγουν τους πολίτες και κακώς υπάρχουν τέτοιου είδους ευνοϊκές ρυθμίσεις για το δημόσιο».
Για να συνεχίσει: «Έρχεται πάλι το ίδιο δικαστήριο μετά τα μνημόνια και αναφέρει την ίδια έννοια, δηλαδή το δημόσιο συμφέρον. Αναφέρει πως είναι μια χαρά όλες αυτές οι ρυθμίσεις που είναι ευνοϊκές για το δημόσιο και κατά των πολιτών γιατί πλέον δημόσιο συμφέρον είναι να μαζέψουμε λεφτά για το κράτος. Το μόνο που θα πρέπει να ενδιαφέρει ένα κράτος είναι πώς θα μαζέψει λεφτά για να γεμίσει τα ταμεία του και όχι τι θα κάνει με τους πολίτες του. Αυτό είναι λοιπόν το ερώτημα. Είναι το δημόσιο συμφέρον τα ταμεία του κράτους ή είναι το σύνολο των ατομικών συμφερόντων ιδιωτών μιας χώρας;».
Μάλιστα ο βασικός ομιλητής της χθεσινής εκδήλωσης προχώρησε τη σκέψη του ακόμα περισσότερο λέγοντας: «Εδώ υπάρχει μια φιλοσοφική ρίζα. Είναι οι απόψεις των Ζαν Ζακ Ρουσσώ και Άνταμ Σμιθ. Ο πρώτος υποστήριζε πως οι παραχωρούμενες ελευθερίες με το κοινωνικό συμβόλαιο γίνονται για να εξασφαλίσουμε την ικανοποίηση κάποιων βασικών συμφερόντων όπως το να ζήσουμε, να έχουμε καλή υγεία.
Αντίθετα ο Άνταμ Σμιθ, πέντε χρόνια αργότερα στον «Πλούτο των Εθνών» θεωρεί πως το δημόσιο συμφέρον είναι το σύνολο των ατομικών συμφερόντων και ότι θα πρέπει να προσέχει κανείς γιατί καμιά φορά τους δημόσιους άνδρες τους επηρεάζουν ιδιωτικά συμφέροντα, συνήθως η τάξη των εμπόρων και των βιομηχάνων και τους πείθουν πως αυτοί ξέρουν καλύτερα τους κανόνες της αγοράς. Έτσι τους πείθουν πως αν κάνουν κάποιες κινήσεις θα ωφελήσει το κοινωνικό σύνολο ενώ επί της ουσίας ωφελεί τους ίδιους τους, τους εαυτούς.
Ο κ. Λασκαρίδης είναι δικηγόρος Αθηνών, LL. M. (Heidelberg), Dr. iur. (Heidelberg), τακτικό μέλος Ε.Α. Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής, βοηθός διδασκαλίας Π.Μ.Σ. Νομικής Σχολής ΕΚΠΑ, τ. ειδικός επιστήμονας στον Κύκλο Υγείας Συνηγόρου του Πολίτη. Της κύριας εισήγησης προηγήθηκε εισαγωγική παρέμβαση με θέμα : «Οι πρακτικές εφαρμογές του δημοσίου συμφέροντος: Ζητήματα από τις ερμηνευτικές θέσεις της νομολογίας», από τον δικηγόρο Λάρισας κ. Δημήτριο Δεβετζή, LL.M, M.LE., Υπ.Δ.Ν. Leibniz Universität Hannover, πρ. υπότροφο ΙΚΥ και DAAD.
ΚΩΣΤΑΣ ΓΚΙΑΣΤΑΣ
