Όπως σημειώνεται στην ανακοίνωση των τριών στελεχών του Δήμου Λάρισας «η πρόσφατη ανακοίνωση του Δ.Σ. του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Λάρισας, για το θέμα που έχει ανακύψει σχετικά με την πρόθεση του Δήμου Λαρισαίων να προχωρήσει σε εργασίες συντήρησης για την αποκατάσταση του Ιερού Ναού, στο νέο Κοιμητήριο και τις αντιρρήσεις που εκφράζει το Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής, τόσο στην ουσία της, όσο και στο ύφος, συνιστά «ολίσθημα» του Δ.Σ. Είναι λυπηρό ένας τόσο σημαντικός σύλλογος – φορέας δημιουργίας, να κοντεύει να καταντήσει σύλλογος – φορέας της διαμαρτυρίας.
Και εάν οι νεότεροι συνάδελφοι δικαιολογημένα δεν γνωρίζουν, δεν ισχύει το ίδιο για τους παλαιότερους, οι οποίοι γνωρίζουν τους αγώνες που κάναμε τόσο για την προστασία της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς (π.χ καταγραφή αξιόλογων κτιρίων Λάρισας - Τυρνάβου – Τσαριτσάνης, μελέτη της περιοχής του Φρουρίου και προτάσεις επέμβασης κ.α.), όσο και για την παραγωγή της νέας αρχιτεκτονικής (Πανόραμα Σύγχρονης Αρχιτεκτονικής, ημερίδες για τους αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς κ.λπ.).
Στόχος όλων μας πάντα ήταν η λειτουργία του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων ως ενός σοβαρού και υπεύθυνου επαγγελματικού – επιστημονικού φορέα έκφρασης δημιουργικών προτάσεων και όχι μόνο ενός ακτιβίστικου φορέα καταγγελίας.
Η αρχιτεκτονική παραγωγή δεν μπορεί και δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα διοικητικών μέτρων, όπως για παράδειγμα τα Συμβούλια Αρχιτεκτονικής, αλλά και προϊόν της επιστήμης μας και της συνεχούς επιμόρφωσης των συναδέλφων.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το Δ.Σ. του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων αναιρώντας τον θεσμικό του ρόλο, δρα αντιδεοντολογικά υπερασπιζόμενο τις «παρατηρήσεις» του Συμβουλίου Αρχιτεκτονικής, το οποίο με τη σειρά του, επίσης αντιβαίνει τις αρμοδιότητες του, σημειώνοντας «παρατηρήσεις» προς τους μελετητές, ενώ κατά την οδηγία που διέπει τη λειτουργία του Συμβουλίου, «δεν επιτρέπεται τα μέλη του Συμβουλίου Αρχιτεκτονικής να διορθώνουν τις μελέτες στα σχέδια των μελετητών, ούτε να κάνουν μονοσήμαντες υποδείξεις που θα κατευθύνουν τη διόρθωση της υπό έλεγχο μελέτης».
Ελπίζουμε οι συνάδελφοι να αντιληφθούν τον πραγματικό τους ρόλο, γιατί στο τέλος και σε κάθε περίπτωση σε μια πόλη σαν τη δική μας, όλοι κρινόμαστε από τα έργα μας» καταλήγει η απαντητική επιστολή.
