Κατά τη διάρκεια της συζήτησης αναφέρθηκε ότι «οι εξελίξεις του σύγχρονου καπιταλισμού, ο χαρακτήρας και οι επιδράσεις της κρίσης του, η σύγκρουση των παραγωγικών δυνάμεων και σχέσεων στις σημερινές συνθήκες, καθιστά πια αδύνατη μια επί μακρόν βιώσιμη ανάταξη του συστήματος.
Ο καπιταλισμός, παγιδευμένος μέσα στις αντιθέσεις και αντιφάσεις του, δεν μπορεί πια να λύσει δημιουργικά ούτε το κοινωνικό, ούτε το δημοκρατικό, ούτε το εθνικό και οικολογικό πρόβλημα της εποχής μας.
Επιχειρούμε λοιπόν να ανιχνεύσουμε τα χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας, τις εξελίξεις στην εργατική τάξη εν γένει αλλά και στην Ελλάδα και να σκιαγραφήσουμε τον χαρακτήρα της προσδοκώμενης και επιδιωκόμενης επανάστασης και της μετάβασης στην κομμουνιστική κοινωνία.
Είναι απόλυτα αναγκαία η κατάρτιση ενός προγράμματος στόχων και δράσης, που θα συνδέει ουσιαστικά και σε βάθος την τακτική, τους αναγκαίους προγραμματικούς άμεσους στόχους πάλης -οι οποίοι απαντούν στα προβλήματα της ζωής της εργατικής τάξης και του λαού και ταυτόχρονα δημιουργούν προϋποθέσεις συγκέντρωσης των απαραίτητων εργατικών και λαϊκών δυνάμεων- με τη στρατηγική επιδίωξη της επανάστασης και της μετάβασης στην κομμουνιστική κοινωνία.
Το σημερινό κομμουνιστικό κίνημα δεν μπορεί να κάνει μεγάλα βήματα προς το μέλλον αν δεν συζητήσει, δεν αναζητήσει και δεν βρει τις ουσιαστικές απαντήσεις στα ζητήματα αυτά.
Χωρίς μια καινοτόμα αλλά και δεμένη με την ιστορία, επαναστατική και κομμουνιστική στρατηγική, κάθε τακτική προσπάθεια για τη συγκρότηση μετώπου και την ανάπτυξη κινήματος είναι καταδικασμένη να στριφογυρίζει γύρω από «αριστερές παρενθέσεις», γύρω από ηρωικές ή ταπεινωτικές συνθηκολογήσεις».
